Hatırlıyorum bundan 3-4 yıl önce lise yıllarındayken nasıl tokmaklandığımı. Yolda arkadaşlarla yürüyoduk karı kız muhabbeti yapıyoduk her zamanki gibi. Mutluyduk lan günümüz güzel geçiyodu. Ama artık görüşmüyorum bu zütlerle. Birbirimize güvenmezdik dıbına koyim. . Yanımda olsalar onlarda bana vururdu eminim.
Gülerek ilerliyorduk. Herkes evine gitmek için farklı yollara sapmıştı. Aslında çok da tenha bi cadde değildi be. 2-3 tokmaklı ceplerindeki tokmaklara güvenip benden şuku istedi. Verirmiyim ulan ben bir anancıya şuku. Yanında arkadaşları olmasına rağmen korkmadım lan. Yapıştım yakasına sen kimsinde şuku istiyosun amk liselisi lan dedim. Tabi tek derdi şuku almak trende girmek. Taktı tokmağı karnıma Olayın sıcaklığıyla çok fazla bişey hissetmedim. Garip bi ses geldi tokmak girerken. Koşmaya başladım kovaladılar beni biraz. inanır mısınız o kadar kişi görmesine rağmen hiç biri durmadı yardım etmedi. Sonra onlar kovalamayı bırakınca oturdum yere. Kanıyodu karnım. Yanma hissi gelmişti.
Çok garip bişey lan tokmaklanma. ister istemez korkmak istemesende korkarsın. Sen korkmasanda bedenin korkar aslında. Titrersin. Binbir düşünce geçer kafandan. Sinir ve korkuyla karışık garip bi his kaplar içini. Bedenin ürker. Bi soğuklukla sıcaklık karışımı gibi bişey hissedersin. Gittikçe daha çok yanmaya başlar
En son hatırladığım bi kadın ambulansı arıyodu. Uyandığımda çoktan ameliyat olmuştum. Ailem başımdaydı. Ağlamışlardı anlayabiliyordum. Annem başımı okşadı. O gün çok şey öğrendim aslında. Hayatın ne kadar acımasız olduğunu