tyler durden taktiğiyle ölmekten yırttım

yaşayan mutlaka bilecektir, o yaşlarda bir ergenseniz ve ortdıbınız bu denli parlak* şekilde değişiyorsa bir süre mala bağlarsınız. "neydim" "ne oldum" "kimim" falan derken, karaktersiz bir huur çocuğu oldum çıktım. bir kitap okuyorum, bi bakıyorum ertesi gün o kitaptaki karakterlerden biri olmuşum. sonra bir film izliyorum, pat başka karakterim. bu böyle 1 sene kadar gitti ama bürüneceğim tonlarca karakter birikti cebimde. bunlardan en çok "underground" olanları seviyorum ama -ergenlik işte amk- fight club romanından tyler ve kinyas kayra romanından "kinyas" favori karakterlerim. zütüm mü sıkıştı hemen bürünüyorum, takılıyorum öyle bir süre. bakıyorum bir gib olmuyor geri ergen halime dönüyorum, yeni karakterler arıyorum.

evet başlıyorum; sene 2005. üniversiteye başladığım sene. ankaradan kalkıp, istanbulun taşaklı sanat üniversitelerinden birini kazandım -tak var gibi- neyse liselilikten yeni kurtuldum zaten bir de özel yetenek sınavıyla girdiğim okulun ortdıbını çözmeye çalışıyorum. ilk kez ailemden ayrı kaldığım için kendimi daha 18 yaşındayken adam olmuş gibi hissediyordum. güya sanatçıyız ya bir de amk. gözlemleyip, yorum yapıyorum kendimce üniversite hayatına ve önceki hayatıma kıyaslamalar yapıyorum. neyse bu kafada bir ergendim işte.

reserved.

@3 ü dışlayın

riziko sey pardon o baska konuydu ama hıkayeden ne cıkcagı bellımı olur

kolpaysa biraz iyi yaz da okurken eğlenelim

hilal taktiği giber

hira taktiği en iyisi.

benim bile düşündükçe hala "gibtir lan nasıl yaptım bunu" dediğim hikayemi anlatacağım uzatmadan. dinleyen varsa rezervleri alabilirler. ibretlik ve şahsım tarafından yaşanmış bir hikayedir.

benim bile düşündükçe hala "gibtir lan nasıl yaptım bunu" dediğim hikayemi anlatacağım uzatmadan. dinleyen varsa rezervleri alabilirler. ibretlik ve şahsım tarafından yaşanmış bir hikayedir.

edit:zaman ayırıp anımı dinleyen herkese eyvallah.