ulan hep öğretmene hep doktora hep polise

tası tarağı topla
ray ray döşe rayları
ebenin dıbını yağla
nisan gibiş ayları

tut ki makas değişti
eşleşti o vagonlar
şekil şekil gibişti
kimonolu bayanlar
iç geçirme ey işçi
lokomotif falan var

işçisin sen işçi kal
şekil falan yapma hiç
çok çalışıp az kazan
muallaksin anladık bin
gibtir git lan andaval
itlerle oyna briç

ey demiryolu işçici
buram buram emek kokan
yurdu demirağlarla örenler
yaşasın cumhuriyet yaşasın demir yolu emekçileri

panpa ben biraz gerizekalıyım bu kadar yazabildim idare et

hak verdim panpa

panpa bir şiir yazdım umarım beğenirsin

sen evinde osbir çekerken onlar demiryolu döşedi
sen evinde ntvsporu açıp osururken onlar sıcağın altında çalıştı
sen evinde rakı içip kadeh tokuştururken onlar çalıştı
sen evinde klozeti kırarcasına sıçarken onlar ekmek parası peşindeydi...

sen evinin balkonuna çıkıp aşağı tükürürken onlar çoluğunun çocuğunun rızkını düşünüyordu
sen evinde sümüklerini yatağının altına sürerken onlar demiryolu döşedi
sen çoraplarını koklayıp makineye atarken onlar toprak altında iftar açtı
sen gidip burgerking den hamburger yerken onlar toprağa sofra serdi...

kamyoncumukerreminbasgan

@23 değilim ama alakam var

@22 sen demiyol-iş ten misin?

@21 yok be panpa iyidir iyi

@20 oda bozuldu be panpa

demiryol-iş giber

ne para ne pul sadece şiir istiyorlar en kutsal mesleği yapıyorlar

http://inciswf.com/cekmustafacek.swf

o adamlar sizden sadece sevgi saygı istiyo ulan dıbına koduklarım

şerefizleeeeerrrrr

kötürsüzleeeeerrrrrr

köpekleeeeeeerrrrrrr

muallakleeeeeeeeeerrrr

yavşaklaaaaaaar

@9 valla panpa olmaz ama iyi niyetinden dolayı sana teşekkür ediyorum

@7 sende haklısın panpa amk devleti hapiste yatan adamdan bile yemek parası alıyor

madencilere yazılmış olmaz mı panpa...

ZONGULDAK
Yerin derinliklerinden geldiler, ellerinde
susmak bilmeyen bir yer altı güneşiyle, ne kadar
diplere bastırılsa o kadar boğulmak bilmez yankısıyla
yüreklerinin.

Ağır ağır geldiler, karanlık sarnıçlardan sıza sıza,
sağır küplerde birike birike, yararak kaslarının içine
yuvarlanmış sızıları ve ciğerlerinde yer etmiş
ışıksız lekeleri.

Geldiler bir büyük sesin harfleriyle ağızları dopdolu,
suskun çamuru küremek için kentin gölgeli
sokaklarından, sıyırıp almak için yıllardır gökyüzüne
birikmiş pası, ovmak için isli alnını sabahın.

Anıt bildiler sıradan ve gösterişsiz bir günü, diyecek
sözleri varsa anıt bildiler, akacak bir yatağı varsa
ırmaklarının ve atacak köprüleri varsa anıt bildiler,
toplandılar o anıtın çevresine.

Sonra her gün geldiler, artarak geldiler, kadınları
çocukları ve alkışlarıyla, yoğurt mayalar gibi geldiler,
pişkin ekmekleri bölüp de paylaşır gibi, su gibi, ateş gibi.

Her gün yeni ağızlar eklendi ağızlarına, yeni
yollarla tanıştı ayakları, her gün yeni kabuklar çatladı,
yeni kulaklar işitmeye başladı söylediklerini, bir kent
oldular sonunda

ve adını değiştirdiler ülkenin.

Kemal ÖZER