unutmak için un ufak etmek gerekiyormuş

Birini bütün olarak unutamazmışsın zaten, öyle pat diye unutamazmışsın. Öyle yavaş yavaş gidermiş, yavaş yavaş unuturmuşsun. Gözleri, kaşı, burnuyla kulağı, sesini yavaş yavaş. Unuttuğun zaman da o kişi olmazmış. Hatırlamazmış. Sonra unuttuğunu unuturmuş. Ben unutmak istiyom la. Her gün ne zaman unutcam diye soruyom kendime, her sorduğum zaman da her şeyi yeniden hatırlıyorum ben, daha net. Unutamıyom ben...

belkide hiç unutamicam... ne kahkalarını,ne yaptığı şakaları,ne güzel parmaklarını,ne bakışlarını,ne de o güzel, ince sesiyle kulağıma eğilip seni seviyorumm diyişini... benden gidişinin 6. ayı. ve her günü ilk günü kadar keskin bir acı veriyor... sen benden gittin ama bendeki sen benden hiç gitmedi, gitmicek,bitanem diyişin hep kulaklarımda inlicek... ve herşeye rağmen,her söylediğim,her yaptığım,onu kendimden uzaklaştırmak için zütümü yıttığım her saniyede kendime itiraf edemediğim bir şey var. o da onu hala köpek gibi sevdiğim...