ileriyi düşünüyorsun teselliler peş peşe geliyor. başka kız mı yok ?
vardır tabi de doğacak erkek çocuğumun ismi bile belli.

aşkın bi tanımı var ya midede kelebek uçuşması falan.
tamamen saçmalık.
tamamen kendin uçuyorsun.

yıldızlardan birinde ben yaşıyor olacağım.
ben gülüyor olacağım bir tanesinde.
ve geceleyin gökyüzüne baktığında bütün yıldızlar gülüyor gibi olacak..

uzaktan seviyorum seni
kokunu alamadan,
boynuna sarılamadan
yüzüne dokunamadan
sadece seviyorum
öyle uzaktan seviyorum seni
elini tutmadan
yüreğine dokunmadan
gözlerinde dalıp dalıp gitmeden
şu üç günlük sevdalara inat
serserice değil adam gibi seviyorum
öyle uzaktan seviyorum seni
yanaklarına sızan iki damla yaşını silmeden
en çılgın kahkahalarına ortak olmadan
en sevdiğin şarkıyı beraber mırıldanmadan
öyle uzaktan seviyorum seni
kırmadan
dökmeden
parçalamadan
üzmeden
ağlatmadan uzaktan seviyorum
öyle uzaktan seviyorum seni;
sana söylemek istediğim her kelimeyi
dilimde parçalayarak seviyorum
damla damla dökülürken kelimelerim
masum beyaz bir kağıtta seviyorum.

unutmaktan bahsetsek ya biraz.
sahi neyi unutacaktık ?
en çok seni hatırladım.
en çok kendimi unuttum.

http://www.youtube.com/watch?v=WJqnUplyatU

bi şekilde çıkar hafızadan şeklin şemalin.
aşinalığımı kaybederim.
zaman ezberlediğim ifadeleri siler.
siler mi sahi ?
yoksa tozları halının altına itelemek gibi ifadeleri, aşinalıkları,ezberlenmişlikleri, alışkanlıkları beyinden alıp yüreğin tozlu raflarına mı gönderir.

avucumun içinde sıkıştırıyorum tokayı.
kime, neye,niye isyan edeceğimi bilmiyorum.
isyan etsem ne değişecek geri gelecek misin ?
yaş süzülüyor gözümden.
kaç ay oldu ulan diyorum kaç ay.
en azından hafiflesin diyorum.
aksine günden güne artıyor.

eve geldiğim de o kadar yaşanmışlıktan geriye kalan 2 parça şeye gidiyor elim.
yıldızlı tokan, bide sana memleketindeyken yolladığım hediyenin kargo kağıdı.
tokayı alıyorum elime.
sihirli mi anlamadım ama hala kokun var üzerinde.
derin derin çekiyorum kokuyu içime işlesin diye.
kapalı bi yere koy demiştin sigara kokmasın.
ben o kokuyu içime hapsetmişim.

her gün bi çok yaşanmışlıklarımızın olduğu kampüse yabancı kalıyorum.
her gün biraz daha yabancılaşıyorum.
ilk buluşmamızda yürüdüğümüz o uzunca yoldan yürürken yanımdasın gibi hissediyorum
ama bu sefer farklı.
sen yanımdasın ama ben orada değilim.
farklı alemde gibiyim.
saatlerce beklettiğin otobüs durağında otururken otobüsten başka herşeyi bekliyor gibiyim.
apartının yolundan geçerken yine alnından öpüyorum bu sefer seni uğurlamak yerine içimden parçalar uğurluyorum.
her geçen gün daha fazlası gidiyor.

sağnak yağmur yağdığı zaman sana verdiğim, içinde adeta kaybolduğun hırkaya ilişti gözüm.
o gün sadece hırkayı vermekle yetinmemiştim.
yüreğine yağabilecek her türlü yağmura kendimi siper etmiştim.

bugün tekrar başa döndüm.
her gün bir önce ki günün tekrarını yaşıyorum.
oturuyoruz arkadaşlarla 3 kız 3 erkek.
içlerinden birisi senin yakın arkadaşın.
can alıcı soruyu soruyor dayanamıyor daha fazla.
siz neden ayrıldınız ?

okulda ali kınık konseri var.
tarihini söyledim sınıfta gelmek isteyen olur diye.
sınıftan pek kişinin geleceğini düşünmüyorum keza bizim arkadaşlar bile geç saatte olduğu için gelmek istememişti.

şimdi yağmur yok.
kar yağıyor.
insanların neşeyle bekledikleri kar yağışı bize baya erken uğramıştı zaten.
yüreğimize yağdı kar cennet gibiyken buzlar ülkesi olurverdi.

Bu Nasıl Zalim Yaraymış, Aman Annem
Beni Senden Ayırdılar, Aman Annem

http://www.youtube.com/watch?v=exKLbNtwwr4

kim ayrıldı sorusunu işitiyorum.
ağzımdan çıkan tek bi söz o diyorum.
kendi kendime saatlerce konuştuğum yaşanmışlıkları bir kaç kelimeyle kestirip atıyorum.
fark ettiğim şeylerden biri ne kadar konuşursam ne kadar düşünürsem o kadar acıtıyor.

Yar deyince kalem elden düşüyor
Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor
Lambada titreyen alev üşüyor
Aşk kağıda yazılmıyor Mihriban..

mihriban hikayesini anlatır dururdu sürekli.
senelerce süren ama mutlu sona ulaşılamayan bi aşk hikayesi.
ben abdurrahim karakoç oldum sen mihriban.
kavuşamadığımız, kavuşamayacağımız bi aşk hikayesi oldu.

eve gelip uyumak istiyorum.
kapının önünde arabadan inince sen git diyorum kardeşime.
kapıyı açıyor anahtarımla.
apartmana giriyorum.
arkadaş gidince çöküyorum merdivene.
dakikalarca anlamsız bi şekilde öyle kapıya doğru baktım durdum.
şöyle bi silkelenip eve güç bela attım kendimi.
odaya girdim üstümü değiştirmeden yatağa bıraktım kendimi tavana baktığımda yine onun yüzü.
gülümsüyor.
ilk defa gülüşüne ağlıyorum.
ölesiye sevdiğini biliyorum demişti bi gün.o sözü hatırlıyorum.
ölümüm geldi heralde.
günler, aylar geçtikçe fark ettim ki ölüden beter bi hal almaya başladım.

yaşadığım şeylerden pişman değilim.
pişman olsam zaten aşk olmazdı.
ne sevdik be kardeşim derim aklıma gelince.

hissizleşmeyi yaşatıyor.
ama durum farklı senden başka herşeye hissizleşiyorum.
dünyaya, mutluluğa,acıya, duygulara.
hislerim tamamen hakkında sayfalarca yazı yazabileceğim bi gülüşe sahip olan insanda kaldı.
sayfalarca ne kelime ömrüm boyunca her defasında farklı kelimelerle, farklı duygularla anlatabilirim.
sen gülerken ağladığım zamanlarda bile elime aldığım kalemin durmaya hiç yeltenmediğini bilirim.
artık histen çok ezberim çalışıyor.
saniyelik mimiklerin bile hafızamda defalarca film çevirebiliyor.

gözümden yaş süzülüyor nası bu duruma düştüğümü sezemiyorum.
kardeşimin yanında ağlıyorum.
bi gün hayatına seneler sonra giren bi kız bütün güçlerini çekip senden alabiliyor.
kalıyorsun öyle zapzayıf.
düşünecek güç bırakmayacak kadar etkiliyor.

yatağa uzandığımda yine o günlere geri döndüm.
şimdiki zaman kavramı yok olmuş gibi beynimde.
ta en başa gittim konuşmaya başladığımız o güne.