ayrılalı aylar oldu.bi yanım hep ekgib hiç tamamlanmayacak gibi.
yüreğimden sonra ruhumu da sardığını hissediyorum.

Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki

Bu duyguları yaşayıp hissetmeyen barzolar anlamaz panpa eline sağlık

alkolün etkisiyle adımı, nerde olduğumu ne yaptığımı niye burda olduğumu bile hatırlamıyorum.
ne düşünmeye çalışırsam çalışayım aklıma ilk gelen oluyor yine.
çaresizlik.
kendimi bile unutmuşum seni yine hatırlıyorum.

renklere anlam yüklemişti.
siyah karamsarlık, kaybetmişlik.
mavi ise mutluluk.
hep mavi olmamı isterdi.
mavi en çok ona yakışırdı.
beyaz teni güneş gibiydi benim için.
kahverengi gözleri gökyüzü gibi bakıyordu.

gözümden yaş süzülüyor nası bu duruma düştüğümü sezemiyorum.
kardeşimin yanında ağlıyorum.
bi gün hayatına seneler sonra giren bi kız bütün güçlerini çekip senden alabiliyor.
kalıyorsun öyle zapzayıf.
düşünecek güç bırakmayacak kadar etkiliyor.

okulda ali kınık konseri var.
tarihini söyledim sınıfta gelmek isteyen olur diye.
sınıftan pek kişinin geleceğini düşünmüyorum keza bizim arkadaşlar bile geç saatte olduğu için gelmek istememişti.

konseri pazartesi günü olarak söylemişim.
salı günüydü.
bi söz ne kadar önemliymiş bizi dersten edip o kadar beklettin diye bi mesaj gelene kadar farkında bile değildim tarihi yanlış verdiğimin

bugün tekrar başa döndüm.
her gün bir önce ki günün tekrarını yaşıyorum.
oturuyoruz arkadaşlarla 3 kız 3 erkek.
içlerinden birisi senin yakın arkadaşın.
can alıcı soruyu soruyor dayanamıyor daha fazla.
siz neden ayrıldınız ?

yatağa uzandığımda yine o günlere geri döndüm.
şimdiki zaman kavramı yok olmuş gibi beynimde.
ta en başa gittim konuşmaya başladığımız o güne.

kim ayrıldı sorusunu işitiyorum.
ağzımdan çıkan tek bi söz o diyorum.
kendi kendime saatlerce konuştuğum yaşanmışlıkları bir kaç kelimeyle kestirip atıyorum.
fark ettiğim şeylerden biri ne kadar konuşursam ne kadar düşünürsem o kadar acıtıyor.

mihriban hikayesini anlatır dururdu sürekli.
senelerce süren ama mutlu sona ulaşılamayan bi aşk hikayesi.
ben abdurrahim karakoç oldum sen mihriban.
kavuşamadığımız, kavuşamayacağımız bi aşk hikayesi oldu.

eve gelip uyumak istiyorum.
kapının önünde arabadan inince sen git diyorum kardeşime.
kapıyı açıyor anahtarımla.
apartmana giriyorum.
arkadaş gidince çöküyorum merdivene.
dakikalarca anlamsız bi şekilde öyle kapıya doğru baktım durdum.
şöyle bi silkelenip eve güç bela attım kendimi.
odaya girdim üstümü değiştirmeden yatağa bıraktım kendimi tavana baktığımda yine onun yüzü.
gülümsüyor.
ilk defa gülüşüne ağlıyorum.
ölesiye sevdiğini biliyorum demişti bi gün.o sözü hatırlıyorum.
ölümüm geldi heralde.
günler, aylar geçtikçe fark ettim ki ölüden beter bi hal almaya başladım.

yaşadığım şeylerden pişman değilim.
pişman olsam zaten aşk olmazdı.
ne sevdik be kardeşim derim aklıma gelince.

avucumun içinde sıkıştırıyorum tokayı.
kime, neye,niye isyan edeceğimi bilmiyorum.
isyan etsem ne değişecek geri gelecek misin ?
yaş süzülüyor gözümden.
kaç ay oldu ulan diyorum kaç ay.
en azından hafiflesin diyorum.
aksine günden güne artıyor.

eve geldiğim de o kadar yaşanmışlıktan geriye kalan 2 parça şeye gidiyor elim.
yıldızlı tokan, bide sana memleketindeyken yolladığım hediyenin kargo kağıdı.
tokayı alıyorum elime.
sihirli mi anlamadım ama hala kokun var üzerinde.
derin derin çekiyorum kokuyu içime işlesin diye.
kapalı bi yere koy demiştin sigara kokmasın.
ben o kokuyu içime hapsetmişim.

Yar deyince kalem elden düşüyor
Gözlerim görmüyor aklım şaşıyor
Lambada titreyen alev üşüyor
Aşk kağıda yazılmıyor Mihriban..

kabahat işlemişiz.
kalan derslerin imzasını atarım yerine dedim kusura bakma.
nerden bileyim o gün konser için beklettiğim insanın hayat boyu gerçekleşmeyecek bi hayal için beni bekleteceğini.

o gülüşüne ömrümü bağlamışım, unutulmuyor mihriban.

ayık kafayla yazmak daha kolay oluyor benim için.
masal gibi olsun yazdıklarım
seneler sonra dönüp bakınca inanması güç, hayal etmesi güzel olsun.
akşam içtiğim rakının etkisini hissettim be canına yandığım
yine yazacaklarımı unutmuşum.
anlatmak istediğimi unutmuşum.
edebiyatı severdim edebiyatı unutmuşum.

yine yeniden en çok seni hatırlamışım.

unutacağımız hiçbir şey kalmaya dek herşeyi unutabilsek tanrıyla karşılacağız.
ama oraya kadar unutmaya başaramıyoruz bir türlü.

insan iniyor aşağı ama bir noktadan sonra soluksuz kalıp yukarı sıçrıyor.
herşey geçmişte gömülü, başlangıçta.

unuta unuta in aşağı sen.
madem anılar bizim atıklarımızmış unutmanın sonuna var anlarsın..