Bir sabah uyanıyorsun ve kime neye bilmeden
Bakiyorsun alarm daha çalmamış
Ekgib uyuduğuna mı yanarsın yoksa ekgib oluşuna mı
Geceden kalma yemeklerden ağzına atıp çıkarsın istiklal başındaki evinden
Kalabalığın içine karışıp yürürsün
Onca insanın sesinden kulağına gelen sadece seni ekgib bırakanın sesidir
Yoluna çıkan bir taşı tepersin ama aklın kalır canı yanmıştır diye
Kim bu hale getirdi diye düşünürken o gelir gözünün önüne
Canın yanmaz aslında boşluk bulursun sol yanında
istanbulun rüzgarıyla dolar bıraktığı boşluk
Sokaktaki içki ve çöp kokusundan unutursun onun kokusunu
Unutulmak acıdır acıtır
Bu sefer bir can yanar
Ya onun ya senin
istanbul bir can yandığı için ağlar
Senin akıtamadığın yaşlar bulutlardan akarak yıkar içki ve çöp kokan sokağı
Ertesi gun yine o kokar sokak
Şimdi gelde unut(ma)