utandıran anlar

binler bi gün işten çıktım eve geldim. baktım abim benim odada ps2 oynuyodu. (1-2 yıl oldu) hafiften sırıtıyo bu ne olduğunu anlamadım. neyse konuşmaya başladık.

-"istanbuldan kuzen gelecekti ne oldu gelmiş mi" dedim. "yok" dedi abim. sonra bende bu bin kuzene kıldım biraz. yani birbirimize laf sokardık sataşırdık hep. benle yaşıttı zaten. bu bin hakkında konuşmaya başladım. "kesin aştiye almamışlardır geri çevirmişlerdir ne de olsa travesti gibi surat var muallakde" dedim. abim oyun oynarken birden yarıldı. ne biçim gülüyo ama. bende anlamadım o kadar komik miydi söylediklerim. baktım gülüyo hoşuna gitti. bu bine saydırmaya devam ediyorum. habire laf sokuyorum espiri yapıyorum onun üstünden. neyse bi kaç dakika sonra. odadan bi ses gelmeye başladı. böyle derinden "aaaa" diye. abime baktım ağzı kapalı. acaba diyorum vantrolog gibi karnından konuşmayı mı öğrendi. abimde sırıtıyo pis pis ben bişey duymadım ayağı yapıyo bana. dolabı açtım çorap çekmecesine baktım telsiz, hoparlör falan mı koydu lan buraya beni mi işletiyo dedim. baktım oralarda da bişey yok. yatağın baza kısmını açtım baktım orda da yok. öyle bişeyki sesin şiddeti artmaya başladı.

tam odanın ortasından geliyo derinden ve bass bi ses. ne olduğunu anlayamadım mal oldum abime bakıyorum o da belli etmeden gülüyo kendini tutuyo baya gülmemek için. tam o ara düşünürken birden dolabın kapağı açıldı. benim bakmadığım taraf. içinden bizim o istanbullu bin kuzen çıkmasın mı amk!1!!1

meğer bu binler şaka yapmışlar bana. çocuğun suratı kıpkırmızıydı lan çıktığında gülüyodu ama zoruna da gitmiş galiba. bende güldüm ama ayıp mı oldu lan çocuğa dedim. gerçi yüzüne karşıda söylerdim milletin içinde de laf sokup şakalaşırdık ama sanki arkasından konuşuyomuş gibi oldum galiba. ayakkabılarını bile dolaba koymuş ben anlamayım diye.

özet: kuzen dolaba saklanmış bende onun hakkında atıp tutarken dolaptan çıktı bin