Beni bilen bilir gibi gibik işlere girmeyeceğim ya da 10 reze başlarım gibi şeyler söylemeyeceğim. içimi dökmek için anlatıyorum zaten. Kafam güzel. Dinleyen dinler, seri şekilde anlatıp gibtir olup gideceğim amacım prim yapmak değil.

89 yılında adanada doğdum. Ne kadar sıcak olsada çok soğuk bir şehirdir adana. Yabancıdır insanlara. Sanki kimseyi istemez de onun için yanar kavrulur. Yüksek gelirli bir ailenin çocuğuydum. Babam fabrikada yönetici ve sendikacıydı. 3 kardeştik. Ben en ufaklarıydım

Annem köylü kızıdır benim. Onun hataları yüzünden yıllarca ne acılar çektik. Savrulduk yaprak misali . Babam sert adamdır. Sokaklarda büyümüş sokak kanunlarıyla. Kimsesiz bir şekilde. Daha beş yaşında babası kucağında ölmüş bit pazarında. Sucuk ekmek satarmış dedem alkoliğin tekiymiş. Babannemi çok dövermiş o da dayanamamış almanyaya kaçmış adamın biriyle haliyle babam da sokaklarda kalmış tek başına biraz amcası bakmış biraz konu komşu

Daha on yedi yaşındayken amcası ile yumruk yumruğa kavga etmişler evi terk edip gitmiş. Kopek gibi çalışmış durmuş. Hoca derlermiş dinine çok duşkunmuş. Askere gitmeden önce babannem donmuş adanaya yıllarca annesiz büyümenin acısıyla çıkmış karşısına yuzune tukurmuş gitmiş. Askere gidip gelmiş. Sonra uzaktan akraba olan annemle tanışmış. Babam 22 annem 18 yaşında imiş. Babam vurulmuş anama. Ah annem... Masum yavru ceylan.

Annemin hikayesi yürek burkar. Anadolu topraklarında hala gorduğumuz görüpte gozumuzu kapattığımız tarzan bir hikaye. Okumaya düşkünmüş annem. 6 kardeşler. Aralarında okumak isteyen tek kendisi. istanbul da okul kazanıyor. Ananem huur mu olacaksın diye dovuyor çok kere. Kendisini gizli gizli sınava sokan hocasının yanına gidiyor. Durumu soyluyor o da çaresine bakacağını soyluyor. Çok kere ananem ile konuşmaya çalışıyor ama kadın laf dinlemiyor

Dinleyen varmi kendi kendime anlatmış gibi oluyorum