Kaanla 4 gün sonra buluştuk, beni dersaneden aldı avm ye gidip önce yemek yedik sonra kent ormanına gittik. Kaanla uzunca süredir yüz yüze de görüşmüyorduk.1 sene üniversite okumamdan dolayı artık biraz kilo vermiştim, kendime biraz olsun bakıyordum. Bir giyim tarzım vardı. Kaanda bunu farketti. Biraz bende ki bu değişimlerden bahsettikten sonra kaan konuyu betül2 ye getirdi. Ben onunla bu konuyu konuşmak istemiyordum. Ve bu yaptığı davranışın yanlış olduğunu düşünüyordum. Çünkü ben bu güne kadar kaan ile olan ilişkime, betül2 yi sokmamıştım. Ama geçmişte olan dostluğumuzdan dolayı onun konuşmasına ses etmedim. Başlarda güzel konuşuyordu ama gittikçe, haddini aşıp üstü kapalı tehdit etmeye başlamıştı. Gereken cevabı verip oradan ayrıldım. Ve bu davranış betül2 den soğumaya başlamama sebep olmuştu. Bundan sonrada aralarda takip etsem de betül2 devri kapanma evresine girmiş, asıl hikayeye doğru yol alıyordum.

Bir gece yesevilerin evde kalıyorduk liseden arkadaşlarla, Öyle ya da böyle gaza getirdiler beni ve ikna oldum. Kaana mesaj attım bir şey konuşmamız lazım diye. Ve önce betül2 ye hiçbir eşy anlatmaması konusunda ağzından söz alıp durumu açık açık anlattım. ilk söylediği, zaten çok belliydi cümlesi oldu. Ve o zamanlar aramızdan su sızmadığı için içten içe, beni uyarıyordu. Sakın söyleme hem arkadaşlığımız bozulur hem betül2 ninde sınavını mahvedersin tarzı şeyler. Muhtemelen aralarında konuşulmuş olacak ki kaanın verdiği tepkiler, beklentimin altındaydı. Biliyordu ama nasıl emin olabilirdi. Eminse niye bu güne kadar benimle aynı mesafede kaldı. Yine aklımda deli deli sorular..

Betül2yle bu günlerde konuşmalarımız, genellikle LYS de çekersin, pes etmek yok tarzı şeyler oluyordu. Yani kendime onu rahatlatma görevi vermiş gibiydim. Belki de başka bir fırsatım yoktu. Betül2 ye olan bu kadar düşkünlüğümü sanırım artık oda fark etmeye başlamıştı. Çünkü artık benimle de arkadaşları gibi 3-5 mesaj sonrası konuşmayı bitiriyordu. Dersanede yan yana otururduk eskiden şimdi, yanım boş olsa da başka bir yere geçiyordu. Bu durum içten içe içimde dert olmaya başlamıştı. Ve bu konuyu betül2yle olmasa da kaanla konuşmalıydım. Ama bu durum nasıl söylenir nasıl yapılır hiç bilmiyordum. Kaanla konuşurken, hani bizim bir arkadaş var böyle böyle tarzında bir şeyler diyerek onun bu duruma karşı nasıl tepki vereceğini düşünüyordum.

beyler yeniden devam etmeye karar verdimm dinleyen olcak mı

Yaklaşık 25 gün sonra sabah 6 sularında telefonuma mesaj gelmişti, Mesaj atan gamzeydi. Gamze :Sınav sonuçları açıklanmış !!
Mesajı görmemle, ösym nin sitesine girmem bir oldu. Sabahın körü olduğu için siteye ilk denememde girdim. Beni ilgilendiren YGS sıralamam 90 bindi. Şaşırmıştım ama çok ta koymadı. Çünkü LYS de ilk 50 bine çekerim dedim geçtim. Gamzeye sordum geri dönmedi. Kaan 75 bin olmuştu. Betül2 de okulda 3.derse girdiğimizde yazmıştı bende 80 binim diye. Sonra betül2 ile konuştuk öğlen okulu ekip buluşalım diye. Zaten onlar gamze ve kaan ile yan yana olduğunda onlarla konuşmama gerek yoktu. Öğlen, ilk kez betü2 ile dersane dışında buluşmuştuk. Kaan ve gamzede vardı ama olsun. Neşeleri gayet iyiydi. Gamzede 105 bin civarı bişey olmuştu. Birlikte mcdonaltsa gittik. Hala oraya gittiğimde o ilk yemek yediğimiz masaya oturuyorum. Yemekleri yedik, öğleden sonra 4 gibi dersanede dersimiz vardı. Ben kaan, gamze dersaneye geçtik. Betül dersaneye gelmedi.

Sınav gününden bir gün önce Betül2 ile konuştuk. Sınav hakkında hiçbir umudunun olmadığı ve seneye mezun kalıp yeniden hazırlanacağını söylüyordu. Bende tabi ki onu teselli ediyordum ne kadar zeki bir kız olduğunu ona söyleyip her şeyin iyi olacağına dair onunla iddiaya bile girdim, yemeğine. O an kendi derdim aklımın ucuna bile gelmiyordu. Bu durum benim sınava aşırı rahat gitmemi ve ailemin şaşırmasına sebep oluyordu. Bu rahatlığım sınav başladıktan sonra okuduğum Türkçe testinin ilk sorusunda yerine engel olamadığım heyecana bıraktı. O sınavı hayatım boyunca hiç unutmayacağım. Sınavın 1 saati geçti ben daha Türkçe nin 30. Sorusundaydım. Bilen bilir 2012 YGS yi. O an hayatım boyunca okumayıp internetten indirdiğim kitap özetleri gözümün önünden geçti. Sınav bittiğinde muhtemelen 160 sorudan 100 ünü işaretlemiştim. Sınav çıkışı, direk bizimkileri aradım, okulda arkadaşlarımın bir çoğunun iyi geçmişti, ama kaan ve gamzenin aynı benim gibiydi. Betül2 yi aradım telefonu kapalıydı. O gün öğrenmiştim işte çalışmadan başarılı olunmayacağını.

Sınava artık çok az kalmıştı, her şeye rağmen bişeyler yapabileceğime inanıyordum. Çünkü OKS dede böyle olmuştu. Son zamanlar raporlu olduğum için okula gitmiyor, günlerim dersanede kaan, gamze ile geçiyordu. Betül2 son zamanlarda dersaneye pek uğramaz olmuştu. Muhtemelen ya benim ona olan hislerimi o başkasına hissediyordu yada sınavı çok dert ediyordu. Ben ikinci nedeni tercih etmiştim. Diğerinin olma ihtimali bile, derin bir karanlığa zütürüyordu beni. Aslında betül2 nin dersaneye gelmemesi işime gelmişti. Artık ona mesaj atmak için, toplu mesaj atmıyordum. Daha önceleri onunla konuşmak için genelde ilk mesajım kaan ve gamzeyede oluyordu ki, kimse bir şeyden şüphelenmesin. Zaten betül2 ile dersanede yakınlaşma ihtimalimizde yoktu, hem utanıyordum hem de sürekli dört kişi takılıyorduk.

Siz birini sevmeye başlayınca onunla ilgili en ufak ayrıntılardan, birçok şey çıkarabiliyorsunuz. Onunla ilgili şeyler ile ilgili tesadüfler yaratabiliyorsunuz. Bunlar size ufak mutluluklar ve onun size ait olduğu hissiyatı veriyor. Onun yaptığı normal şeylere bile anlam yüklemeye başlıyorsunuz. Bu durum sizi sonu belirsiz ne olduğunu anlamadığınız olay örgüsünün içine çekiyor. Onunla ilgili hayaller kurmaya başlıyorsunuz. Betül2 de benim bu duygusal fırtınaları yaşamama sebep oluyordu. Betülden ayrılınca, derslere odaklanma yönünde aldığım kararlar çoktan buharlaşmaya başlamıştı bile. Okul, dersane, ev üçlüsünün sonunda gecelerim ya betül2 ile mesajlaşarak yada onun başrol oynadığı hayallerimle son buluyordu.

. Başlarda mesajlaşmalarımızın bu yüzden kısa sürdüğünü bu zamanlar öğrendim. Genelde gamze ve kaan betülün2 nin bu durumuna sitem edercesine ona laf söylerlerdi. Bir cumartesi günü Gamze yine betül2 ye gece niye birkaç mesajdan sonra cevap yazmadığını soruyordu. Şaşkınlıkla onları izliyordum. Çünkü o gece beyazshow bitene kadar yaklaşık 3-4 saat betül2 ile konuşmuştuk. Gamze onun okuldan ve dersaneden en yakın arkadaşıydı. Neden ona yazmayıp bana yazıyordu? Kafamda yine deli deli sorular vardı.

Ömer ve özellikle yesevinin bu işlerden anlamadıklarını sonradan anlayacaktım. Onlarda beni gaza getirmeye çalışıyorlardı, hadi olum kız sana yürüyor, daha neyi bekliyorsun diye. Ama cesaretim yoktu. Aslında sorun cesarette değildi. Çünkü eğer betül2 olumsuz bir yanıt verirse, dersanedeki gamze ve kaanla da arkadaşlığımız bitecekti. En önemlisi de benim bildiğim Betül2 beni üzmemek için o dersaneye ben varım diye gelmezdi. Sonuçta son sınıfımız YGS ye 1 ay kalmıştı. Bunu ona yapamazdım. Konuşmak için yazı beklemeliydim. Bu süre zarfında dersane kısmında da olaylar benim kafamı karıştırıyordu. Betül2 pek telefon ile uğraşan, mesajlaşmayı seven biri değildi.

Artık şubat sonu mart başı gibi betül2 ile aramızda olan şeyin sıradan bir hoşlantı olmadığını kendime itiraf etmiştim. Onunla artık arkadaş gibi konuşmuyorduk. Her gün mesajlaşır olmuştuk. Evet sadece bu betül2nin de bana karşı bir şeyler hissettirdiğini göstermezdi ama gelişen olaylar ve betül2 nin davranışları bunun sinyallerini veriyordu. Betül yüzünden internette ilişkiler hakkında okumadığım yazı kalmamıştı. Beden dili konusunda bir uzman kadar iyi yorum yapabiliyordum. Ve internetten öğrendiğim çoğu şey Betül2 ile benim aramda olan şeyin karşılıklı bir şey olduğunu söylüyordu. Aynı zamanda okulda, Betül2 ile konuşmalarımızın birçoğunu bir şey bildiklerini düşündüğüm için, Yesevi ve Ömere okutup yorum yapmalarını istiyordum.

Okulda genelde Neco ve Şemsetdin ile takılıyordum. Üçümüzde ortak yönü basketbol oynuyor ve seviyor olmamızdı. Gerçi bizim lisede öyle gruplaşmalar olmadı erkekler arasında. Son sınıfta bile teneffüsler o ilk gelen çömezler gibi toplu dolanırdık. Artık okul eğlenceli olmaya başlamıştı. Betülden önceki hayatıma geri dönüyordum. Sınıf içinde hocalar ile iddialaşmam, değişik esprilerim, fena laf sokmalarım, yesevi ve denizle uğraşmalar, bütün kızlarla muhabbet etmem hepsi aynı eski günlerdeki gibiydi. Dersanede ise genelde ben, kaan, gamze ve betül2 takılıyorduk. Başta kaanla olmak üzere gamze ve betül2 ile aramızda ki samimiyet her geçen gün bir seviye daha ileriye gidiyordu. Her şey yoluna girmişti ama ters giden bir şeyler vardı, yani hissediyordum. Betül2 benim için artık bir arkadaş olmaktan çıkıyor, onu görünce kalbimin atmasını hızlandırın biri olmaya başlıyordu.

Tatil birkaç gün sonra daha da iyi geçmeye başlamıştı. Betül2 mesaj atıyordu, bir kızla yakınlaşmaya başlamıştık arkadaş gibi değildi yani öyle hissediyordum. Betül2 genelde mesajlarında havdan sudan konuştuktan sonra işte şu sınıftakiler napıyor falan filan diye sorular soruyordu. O sorduğu sınıftan da 2 oğlan var. Sonradan fark edecektim, o sınıfı bahane ederek o herifin neler yaptığı öğrenmek istediğini. Betül2 gerçekten zeki bir kızdı. Zaten aramızda geçen bir olaydan sonra ona clever girl demeye başlamıştım. Telefonumda bile böyle kayıtlıydı. Ama bütün bu amacını bilmediğim için mutlu oluyordum onunla mesajlaşırken. Aynı zamanda burda ki kızlada iyice yakınlaşmıştık. Kızın adı sümeyra. Biraz sorunlu bir tip. Pgibolojik yardım alıyordu, kampa gelen kızlar biraz ondan çekiniyordu ve aynı odada kalmak istemiyorlardı. Bunu oda fark etmiş olacak ki pek onlarla vakit geçirmek istemiyordu. Bu yüzden olsa gerek benimle takılmak zorunda kalıyordu. Otelin bizim için ayırdığı konferans salonu vardı, ders çalışıp, deneme çözüyorduk. Bir gece oraya gidip ders çalışalım dedi bende olur yanıtı verdim. Gece rehberlik öğretmeninden salonun anahtarını alıp ders çalışmaya gitmiştik. Diğer kızlar onunla aynı odada kalmak istemesinden olsa gerek hoca itiraz etmeden kabul etmişti ve beni de bakıcı olarak çoktan atamıştı bile. Şimdi anlıyorsunuz değil mi nasıl bir tip olduğumu. Bir gece yarısı, otelin birinin kimsenin olmadı bir yere bir kızla gitmemi hoca biliyor ve buna karşı çıkmıyordu üstelik onu bana emanet ediyordu. Şaka gibiymiş gerçekten.

Artık Betül2 bana mesaj attığına göre ona bende mesaj atabilirdim. Gerçi betül2 nin bana yazdığı 3-5 konuşmadan sadece biriydi ama olsun. Betül2ye de arada yazıyordum, cevap yazıyodu ama pek uzun sürmüyordu konuşmalarımız. Genellikle dersle ilgili filan oluyordu zaten. Onunla mesajlaşırken 39 kere 40 kere yazıyordum. Türkçeyi, bir dil bilimci edasıyla bütün ayrıntılarıyla kullanıyor olabilirdim. Çok dikkatli olmalıydım ağzımdan çıkacak olan bir harf bile onun gözünde aptal olmama sebep olabilirdim. Yani o zamanlar öyle düşünüyordum, ne kadar aptalca düşünceler olduğunu o zamanlar anlamıyorsunuz. Hala merak ediyorum acaba bugün ki düşüncelerimde birkaç sene sonra yine böyle mi olacak diye. Bir hafta geçmiş benim dersaneyle birlikte kemere sözde ders çalışma kampına gitme vaktim gelmişti. Kemere gittik Betül dersin d si olmuyordu burda, her şey güzeldi burada. 14-15 kişi vardı zaten hepsini tanıyordum. Dersane çok kalabalık değildi. Gelenlerde dersanenin kemik kadrosuydu. Hani yıllarca aynı dersaneye gidip kurucuların gözünde hocalarda bile değerli, istediği her şeyi yaptıran öğrenciler olur ya hepimiz o tipteydik. Ben hayatım boyunca 6-7-8 -11 ve 12 . sınıflarda aynı dersaneye gittim. Herkesle aynı sene olmasa da aynı sınıfta bulunmuşluğum olduğu için pek yabancılık çekmiyordum.

Hafta sonunun gelmesini istemiyordum, çünkü kaanla karşılacaktım ve aramızda neler olacaktı, bana nasıl davranacaktı, ben nasıl davranacaktım hiç bilmiyordum. Kaana duruma bahsettikten sonra hafta sonuna kadar hiç konuşmadık. Hafta sonu dersanede sanki ben ona hiçbir şey anlatmamışım gibi davranıyordu. Yine her şey eskisi gibiydi. Şaşırmıştım, hiç böyle tepki beklemediğimden önce biraz afalladım nasıl davranacağımı bilemedim ama sonra bende bu duruma ayak uydurdum. Kafamda kurduğum senaryoların hiç biri gerçekleşmiyordu. Aynı şey benim başıma gelse, biri bana gelip en yakın arkadaşıma karşı böyle bir şeyler hissettiğini söylese herhalde iki çift laf edip bir daha yüzüne bakmazdım. Kaanı o konuda her zaman takdir etmişimdir. Benim onunla olan arkadaşlığımızı Betül2 var diye olmadığını biliyordu sanırım. Gerçi betül2 konusunda kaanda bu güne kadar en ufak bir istekte bulunmadım öyle bir beklentimde olmadı. Çünkü onunla aramızda ki dostluğun Betül2 ile hiçbir alakası yoktu.

Betül2 ile artık pek konuşmaz olmuştuk, cevap atmadığı zamanlar daha çok oluyordu. Artık aramıza mesafe koyduğunu içten içe belli ediyordu. Tabi bunu anlamıyordum, daha doğrusu anlamak istemiyordum. Artık LYS ye az bir süre kalmıştı, pek dersaneye de uğramaz olmuştu. Biz ise kaanla hiçbir şey yok gibi devam ediyorduk. Betü2 yi gördüğüm gün sayısı da git gide azalıyordu. Haftada belki iki gün belki bir gün. Cumartesi günü sabahtan ders, öğleden sonrada LYS denemesi vardı. O arada yemek yemeye gitmiş ben kaan ve gamze. inanılmaz bir şekilde, sabah dersanede olmamasına rağmen, oraya gidince öğrendim ki betül2 de geliyormuş. Şaşkınlığımı kaan fark etmişti. Ve çaktırmadan hepimizi idare etmeye çalışıyordu. Betül2 yi yaklaşık 10-15 gündür görmemiştim hiç. Mesajlarıma da cevap atmıyordu. O gelince nasıl davranacağımı hiç bilmiyordum çünkü ona bana cevap yazmadığı için baya kızgındım.

Kızgınlığım o gelene kadar sürdü. içeri girdiğinde yine tüm çekiciliği ile beni benden almayı başarmıştı. Sanki ben ona 2 haftadır nerdeyse her gün mesaj yazıyormuşum da oda hiç cevap atmıyormuş gibi değildi. Gayet sıcak bir selamlaşmadan sonra yemeği yemeye başladık. Masada ki herkes özellikle kaan hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Bende onlara ayak uydurdum ve uzunca bir süreden sonra geçirdiğim çok güzel bir gün olmuştu. Ertesi hafta kaanın doğum günü vardı. Ve gamze ile betül2 dersanede kutlamak için bir plan içersindelerdi. Betül2 pek dersaneye gelmediği için gamze söylemişti bana. Ufak bir iş bölümü yapmıştık cumartesi günü, yarın kutlayacaktık doğum gününü.

Dersanenin başlamasına yaklaşık bir ay vardı. Ve o bir ay günde en az 4 saat çalışarak vasat bir düzeye gelmeyi başarmıştım. Dersane başlayıp, ilk denememiz olduğunda 160 soruda 70 net yapmıştım. Bıraktım seviyeye ulaşmıştım. Durumum iyi değildi ama farklı olan bir şey vardı. Artık ders çalışıyordum. Artık ders çalışma düzenimin oturmasıyla birlikte betül2 pek meşgul etmiyordu beni. Eylülden ocağa kadar iyi çalıştım. Günde 8-9 saat çalıştığım zamanlar oldu. Ve ocak geldiğinde artık 160 soruda 120 net civarı yapıyordum. Üstüne LYS de çalışmaya başlamıştım. Bu arada Betül2 ile son mesajlaşma olayımızda geçmişti. Yine onu hale sevdiğimi beklediğimi anlattığım bir mesajdan sonra ertesi gün kaan mesaj atmıştı. Kaanla da yaklaşık 8-9 aydır konuşmuyorduk. Kaanla biraz mesajlaştık sonra benim betül2 hakkında konuşması gerektiğini söyledi ve buluşmaya karar verdik. Artık betül2 yi seviyordum ama eskisi gibi tutkum yoktu buda beni başka şeylere yönlendiriyordu.

Çok eksiğim vardı. Zaten lisedeyken pek birikimim yoktu, üstüne bir sene kaybetmiştim. Yeniden hazırlanmam uzunca bir süre alçaktı. Ve bütün bunlardan, ailemin haberi olmamalıydı. Babamla bu konuyu konuştum ve dersaneye gitme konusunda anlaşmıştık. Sadece o bilecekti okulu bırakıp yeniden hazırlanacağımı. Bana inancı olmayan ailemin diğer kalanlarıyla yarım kalan bir hesabım vardı. Babamla geçen yıllarda gittiğim dersaneye kayıt olmaya gitmiştik. Ama babamın içine doğduğundan mıdır nedir bilmiyorum o sene 2 katı paraya ödeyerek tıp isteyenlerin olduğu 5 kişilik sınava ricayla filan kayıt ettirmişti. Sorumluluğumda tabi 2 kat artmıştı. Çok eksiğim vardı ama, artık betül2 yi bir kenara koyma vaktim gelmişti. Bende böyle yaptım. Artık nadir haber alıyordum ondan.

O yaz yine betüle 1-1,5 ayda bir mesaj atıyordum, genellikle onu ikna etmek için her şeyi yapıyordum ama o hep aynı çizgisindeydi. Olmaz diyordu başka da bir şey demiyordum. Artık delirmiş gibiydim. Artık her şeyi mi kaybetmiş, ben zamanı kovalarken, artık zaman beni kovalıyordu. Hayallerimin içinde boğulur olmuştum. Betül2 yi takip ediyor, beni görmesin diye uzaktan onu saatlerce izliyordum. Ona zarar vermesinler diye etrafında ki pislik herifleri ondan uzaklaştırıyordum. Ama artık bir şeylerle yüzleşmek zorundaydım. Betül2 o sene sınava girip, bir üniversitenin mimarlığını kazanmıştı. Artık benimde önümüzdeki sene okulu bırakıp yeniden ne için hazırlanacağım belli olmuştu. Bende mimarlık istiyordum. Ve bunun için çaba göstermem gerektiğini geçmiş yıllardan edindiğim tecrübelerden öğrenmiştim.