victor hugo

ben basıyorum basıyorum hugo gitmiyor tolga abi

am züt memeeeeeeee

dıbınakoyum hugo.

rahat olun beyler şu anda seviyeyi oması gereken yere çekiyorum

"evet ya oyunu vardı tolga abi'ye küfür etmiştiler hatta hatırlıyorum kanki"

seviye niye yüksek burada beyler

seviye tavan yaptı amk sefilleri!!

jan valjean reis. paris in reisi imiş. cozet te asena imiş.

..bakışların..

Bir bakışın kudreti bin lisanda yoktur
Bir bakış bazen şifa bazen zehirli oktur...

Bir bakış bir aşığa neler neler anlatır
Bir bakış bir aşığı saatlerce ağlatır.

Bir bakış bir aşığı aşkından emin eder
Sevişenler daima gözlerle yemin eder...

Victor Hugo

ibiş ya beni öldürdü

ıl, 1887… gazetecinin biri, victor hugo’ya soruyor: “eserleriniz ve siz bugüne de çok olumlu eleştiriler aldınız, çok övüldünüz. bunlar arasında sizi en çok hangisi hoşnut etti?”

hugo anlatıyor: “karlı bir kış gecesiydi. eş dostla yiyip içmiştik. mesafe kısa diye, evime yaya olarak dönüyordum. fena halde sıkışmıştım. hızlı adımlarla, malikanemin bahçe kapısına vardım. kapı kilitliydi. var gücümle uşağıma seslendim: ‘igooooooor!’ defalarca haykırmama karşın igor’un beni duyduğu yoktu. sidik torbam atlas okyanusu büyüklüğüne ulaşmıştı. altıma kaçırmak üzereydim. yaşlılık işte. çaresiz, bahçe duvarına yanaştım, etrafa bakındım, görünürde kimse yoktu, pantolonumu indirdim ve su dökmeye başladım. tam o sırada arkamda bir at arabası durdu. hiç kıpırdamadan, sessizce işiyordum. arabacı nefret dolu bir sesle ‘seni haddini bilmez, buruşuk o… çocuğu! o işediğin, sefiller’in yazarı victor hugo’nun duvarıdır!’ dedi. işte, hayatımda duyduğum en iltifat dolu söz buydu.”

quasimodo esmeralda yı gibti mi

kafaasıııııııııııı taşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşşaaaaaaaaaaaaak gibiymiş ot çektikten sonra

sefil bi bin. ambiti.

sefil bin

victor-marie hugo (d. 26 şubat 1802 besançon - ö. 22 mayıs 1885 paris) fransız şair, yazar, devlet adamıdır.

victor hugo 26 şubat 1802'de fransa'da doğmustur. liseyi bitirdikten sonra kendini tümüyle edebiyata adadı. 1824 yılında fransız coşumcularının (romantikler) yayın organı olan la muse française dergisini kurdu. cenacle adını taşıyan coşumcu sanatçılar çevresinin üyesi ve onun odak noktası oldu. 1830-1843 arasında en verimli dönemlerinden birini yaşadı. romanları, tiyatro yapıtları ve şiirleriyle başarıdan başarıya koştu. 1831'de notre dame de paris (paris'in notredame kilisesi) adlı büyük romanını yayımladı. 1841 yılında fransız akademisi'ne üye seçildi. çok sevdiği kızı leopoldine'nin 1843'de kazayla boğularak ölmesi üzerine 1852'ye dek yeni yapıt vermedi. 1848 fransa devrimi'nden sonra parlemento üyeliğine seçildi. 3. napoleon'un hükümet darbesini engellemeye çalıştı, başaramayınca 1851 yılında belçika'ya kaçmak zorunda kaldı.
ateşli bir demokrasi ve cumhuriyet yanlısı olarak imparatorluk rejimini eleştiren yapıtlar yazdı. 1855-1870 arasını küçük bir i̇ngiliz adası olan guernsey'de geçirdi. o dönem yazarlığının en üretken yılları olmuştur. 1862 yılında başyapıtı olan les misérables (sefiller) adlı romanını yayımladı. bunu 1866'da les travailleurs de la mer (deniz i̇şçileri) ve aynı yıl l'homme qui rit(gülen adam) gibi önemli romanları izledi.
fransa'da cumhuriyet yeniden kurulunca paris'e döndü. ulusal meclise seçildi. artık fransa'nın en gözde kişilerinden biriydi. paris komünü'nün ezilmesinden sonra komüncülerin bağışlanması için çok uğraştıysada sonuç alamadı. giderek siyasal ve toplumsal yaşamdan elini eteğini çekti.
1885 yılında ölüm döşeğinde iken;
“ "tanrı'ya inanıyorum, ahirete inanıyorum; fakat hiçbir kilise papazını başımda istemiyorum. beni seven bütün dünya insanlarının gönülden dualarını bekliyorum. bu benim için kafidir." ”
diyerek 22 mayıs 1885 yılında hayata gözlerini yummuştu