vol1

başlık açıp saçmalamaktansa kendi nick alımı kirletirim daha iyi dedim ve başlıyorum.

unutamıyorum. öyle bir girdi ki kafama. düşünmediğim an yok. az önce tesadüf eseri resimlerini gördüm. ve yine saplandı kalbime. yine düştüm içine. yine duydum sesini. yine gördüm göz yaşını..

ben zamanında bi tak yedim beyler. ve o günden beri yiyecek başka bişey bulamıyorum. varın halimi siz düşünün..

varlığının bilinmezlik olduğu bi yerde yokluğu öyle bir koyuyor ki anlatamam.

peki elde ne var? hatıralar? müzikler? haritada kolayca gösterebileceğin şehirler? yollar? yol ayrımları?

elimde nedense hiç olumlu bişey yok.

onsuzluğun dibine öyle bir battım ki anlatamam. kuytu bir köşesindeyim günün bu saatinde yalnızlığın. ve ona özlemin en şiddetli saatindeyim. boş bardaklar gibiyim. atılmayı bekleyen boş sayfalar gibi.

işin, paran, araban, arkadaşların.. neyin olursa olsun. yaşayacak bişeyin olmadıktan sonra ne önemi var? bundan sonra birisine bişeyler anlatmanın ne manası var? seni kim dinler? kim yol gösterir? aklından geçenler sadece seni bağlarken hayatına çakılan o kazığa nasıl da güçlü tutunursun bu kadar? yeşilin yeşil kırmızının kırmızı olmadığı bu bölgeye nasıl ulaşırsın? bu karmaşık ilişkilerin saçma tiyatroların arasında kafanı nasıl dinlersin ki.

kulağıma gelen ince müzik notalar şu an ayakta durmamı sağlıyor. canlı kalbim, atıyor. ellerim bir sonraki tuş için sabırsız. gözlerim kapanmak istemezcesine açık.

ah ulan ah.. neden yaptın ha? neden yedin o taku? köpek gibi pişmansın. dibindesin. evet cesursun. kararlısın. seviyorsun. hayatının kapıları ona sonuna kadar açık. ama o istemezken? neye yarar ha? neye? çıktın olum sen artık onun hayatından. yoksun. bittin. gittin. ve bunu sen yaptın. pişman olsan neye yarar?

ah ulan ah.. neden yaptın ha? neden yedin o taku? köpek gibi pişmansın. dibindesin. evet cesursun. kararlısın. seviyorsun. hayatının kapıları ona sonuna kadar açık. ama o istemezken? neye yarar ha? neye? çıktın olum sen artık onun hayatından. yoksun. bittin. gittin. ve bunu sen yaptın. pişman olsan neye yarar?

bir kere. sadece bir kere şansım olsa.

4 yıl geçti üzerinden. ne kadar ilerleyebildim o olmadan? ne kadar eğlenebildim. ne tat aldım yediklerimden? o gelmedi mi aklıma her köşe başında. o gelmedi mi her kahkaha patlatışımın ardından. ne kadar ilerleyebildim? onsuz onunla yaşamak zor değil artık. alıştım.

içim acıyor ama lan. gün içerisinde birden aklıma geliyor ve gözüm doluyor. son 2 saattir yavaş yavaş akıyor göz yaşım. yoğun bi acı. yorgunluk. yaşama sevincim 4 yıl önce bitti benim. ne yaptıysam da olmadı. hiç bir zaman arkamı dönemedim. gidemedim ona ayırdığım dünyadan. ondan başka kimseyi de almadım.

yaptıklarım beni kötü bir insan haline getiriyor. yapamadıklarım ise daha kötü. ben yaşamak istemiyorum bu şekilde. değiştirmeliyim diyorum. değişmiyor. içimde ki değişmedikten sonra hiç bişey olmuyor. ne yaptığım işten zevk alıyor. ne soluduğum havadan zevk. ne eğlenebiliyorum. ne de insan olduğumu hissediyorum. ben sanki yokum lan. kimse görmüyor sanki beni. kimse içime girip de görmüyor içimde ki seni. sen görmüyorsun! al yine doğdu güneş. ne değişti? bugün gözümü bile kırpmadım. yine seni düşündüm. gün içerisinde unutucam mı sanıyorsun? hayır! peki ya gece? sensiz mi uyuycam? asla! ben bunlara öyle bir alıştım ki 4 yıldır. öyle bi işledi ki içime.

şimdi çıkıyorum. gitmem gereken bi işim var. uykusuzum. ama seninleyim. seni özledim ve sonsuza kadar sevicem.

gelen geçen gibmiş huur çocuğunu

züt capsını bekliyorum bin hadi acele et.

adam sözünün eri

beni cayır cayır gib panpa çıt sesim çıkmaz

boş kalmış buralar beyler ayıp oluyor ama.

malda yalan mulkde yalan diyen yunus emrenin fotoğrafının 200 yi ya basılması normal midir