Geceleri tek başıma, başımı dizlerimin arasına alıp ellerimi başımda birleştirip abuk subuk sesler çıkartıp 10 15 dakika böyle takıldıktan sonra bir sigara yakıp sigaramın dumanıyla dertleşirken buluyorum kendimi. Sözlüğe girip buraya yazmak istesemde yazmaya cesaretim olmuyor bir türlü.. kendi kendime oturup kendi kendimle dertleşiyor ve bazende sorular sorup kendi kendime yanıtlıyorum.. sabah uyandığımda sanki çok arkadaşım varmış gibi geceden hazırladığım planı yürürlüğe koymak için çabalıyorum "Telefon rehberini açıp baktığımda 4 tane numara olduğunu görüyorum ve vazgeçiyorum" tek başıma bir şeyler yapıyorum. 1 tane bile arkadaşım kalmadı bu çevrede.. 2 tane has kardeşim var onlarda askerde.. lanet olsun, yalnızlık öyle bir hale soktuki beni artık manasızca gülümsemeye başladım :/