#
kafam hala aslı'nın bana anlattıklarında kaldığı için mantıklı düşünemiyordum.
yusuf'a numaramı vermemiş olmama rağmen onun beni cep telefonumdan aramış olmasının bana göre hiç bir açıklaması yoktu.
ama o an için bu şüpheli hareketi görmezden gelecektim.
artık güzel şeyler düşünmek, güzel şeyler yaşamak istiyordum.
geçmişim iyi ya da kötü geçmişti.
aslı'nın anlattıklarına göre benim için o karanlık rüya bitmişi.
eski defterle kapanmıştı.
üstelik aslı'nın bana anlattıklarından daha mantıklı bir geçmişim yoktu bana anlatılan.
ezgi ve murat'ın bana anlattığı ot gibi büyümüş bir ali vardı aynada gördüğüm.
ama aslı'nın bana anlattığı, sevdiği kadın için hayatından vazgeçebilecek bir adam vardı içimde hissettiğim.
o an için adını koyamadığım bir rahatlık çöktü üzerime.
kendimi tanıyordum artık.
yapabileceklerimi ve yaptıklarımı biliyordum.
az önce cebimden çıkartmış olduğum telefonla yusuf'u aradım.
2. kez çalmamıştı ki telefon açıldı.
numaramı zaten bildiğini düşünerek kendimi tanıtma gereği duymadan,
-kardeşim dış kapıyı açar mısın. dedim
-tamamdır. dedi yusuf ve kısa süre sonra kapı açıldı.
içeri girdim.
evin kapısında bekliyordu yusuf.
sabırsız olduğu ve beni merak ettiği her halinden belliydi.
daha evin kapısına yaklaşmamı bile beklemeden.
-iyi misin? diye sordu.
-bomba gibiyim. dedim yalandan bir tebessümle.
inanmış olsa gerek ki derin bir ohh çekti yusuf.
yusuf'un bana olan bu yakınlığı aslında 2. bir şüpheli hareketti ama sonuçta eleman beni hiç tanımadan evini açmıştı bana.
iyi biriydi yusuf.
ondan şüphe etmek istemiyordum.
zira o an yanımda olan ve bana yardım elini uzatan tek kişi oydu.
içeri geçtik.
ayşe nine uyuyordu.
oturma odasında yatak olarak kullandığımız çekyatlara oturduk yusuf'la karşılıklı.
-ee anlat bakalım. dedi yusuf
-neyi? dedim dertleşme modunda olmadığım için
-bombayı, esmer miydi sarışın mıydı? dedi
-bırak makarayı. dedim ufaktan sinirlenerek
-o zaman uzun etme de anlat be kardeşim, ne oldu, ne konuştunuz aslı'yla dedi.
-ben nasıl biriyim sence yusuf. dedim
-tipim değilsin be abi. dedi yusuf gülerek
ben de gülmüştüm bu zamansız şakaya kendimi tutamayıp.
"tipini gibem" dediysem de içimden birden ciddileşerek
-ciddi soruyorum, sence ben nasıl biriyim yusuf. dedim
-yaralı birisin. dedi yusuf makarayı daha fazla uzatmayıp.
-peki yaralı bir insan kötü olabilir mi. dedim
-en kötüsü bile olur abi. dedi
-neden. dedim
-can havli. dedi
-nasıl yani. dedim
-belgesel izler misin hiç. dedi
-denk gelirse. dedim
-demek ki hiç denk gelmemiş. dedi
-doğrudur. dedim cahillimi örtbas edemeyim.