Doyamadığın bir şeyi kaybetmek, canlıyken gömmek gibi sanki.
Geçmiş günlerin azlığına mı yakınmalı yoksa gelecek günlerin yaşanamaması mı acıtmalı.

Siz hiç aşık oldunuz mu?

Sizden hiç "sorun" olarak bahsedildi mi?

Sen bir sorunsun!
Sorun!

Şarkılarda duyduğunuzda, "sorun neydi" sözlerine "Ben, sorun benim!" diyeceğinizi düşünmüş müydünüz hiç?

Dedim, sorun benim çünkü.
Ben bir sorunum.

Siz hiç bir odada dans ettiniz mi en sevdiğinizle?
Gözlerinizi kapatıp oradan uzaklaştınız mı teninizin bir olduğu insanla birlikte?
Onunla dans ederken dinlediğiniz şarkının sözlerine aşık oldunuz mu?

"Because im in love with a girl and i don't want to leave her"

Ve kaybettiniz mi sonra onu?

Ben kaybettim çünkü.

Bu kadar aşıkken birbirinize gitmek nasıl oldu böyle?

Yazılamayan ve yazılamayan, yazılamayacak her şey için.

Gök ve denizlerdeki tüm Mavi'ler için!

Bana, bize ayırdığın defterinin son sayfalarını ne yapacaksın şimdi? Yırtacak mısın hepsini?

Yırt hepsini!

Benim!

Benim sayfalarım. Dokunmayın, dokunmasınlar, benim kâğıt kokum, benim eğri-büğrü yazımın üzerine dökülmesi gereken sayfalarım.

Susamıyorum, bırakmak gelmiyor içimden yazmayı, yazamıyorum oysa.
Ekran buğulu, parmaklarım titrek.

Belki de titreyip kendime gelmeliyim, dik durmalı ve yürümeliyim.

Şimdi bunun için çok yorgunum.