yazmaya üşenmeyene karakter testi

@117 wezo

yaşadığın düzene ciddi itirazların var. iktidara karşı özellikle. ‘devlet’ sana göre yapması gereken hiçbir şeyi yapmıyor. hiç kimseye geri dönmüyor, ortalığı gibip batırıyor. ve sen de bu sistemin bir parçası olmaktan dolayı utanç duyuyorsun. yaşam kasvetli ve üzücü. oysa sen bigibletinle huzur dolu bir yola çıkmak istiyorsun. lakin sadece kendini düşünen bir adam değilsin. o yüzden de mutlu olman zor. vefalısın, dirençlisin, omurgalı durmaya çalışıyorsun. lakin asgari ihtiyaçların için ayak uydurmak zorundasın bu hayata. yoğun bir yalnızlık duygun var ayrıca. bir gruba dahil olarak bu yalnızlığı atmaya çalışıyorsun. atıyorum taraftarlık olur, başka bir dava olur... gerçekten her şeyini paylaşacağın bir arkadaşın yok.
aşkta çok canının yandığını düşünüyorum. ya aldatıldın ya da kendi kuruntularınla her şeyin pis olduğuna inandın bilmiyorum. gururun çok kırılmış, basıp gitmişsin. ama sende derin izler bırakmış. oysa orda anıların da vardı... inanmışlıkların vardı... çok üzülmüşsün.
sevgiliye bakışın aslında çok güzel. yani sevdiğin zaman sen gerçekten seversin. yaralarını sararsın, geçmişi bir kenara bırakabilirsin. ama inancının kalmaması, kadınlara bakışını da değiştiriyor. gelen ağan giden paşam diye bakıyorsun. kendini kollamak öncelikli vazifen sanırım. hagibtir, fincanda yine böcek gördün. oğlum bu nasıl bir işkilli olma hali. senin en büyük derdin, artık birine güvenemeyecek olman. bunu aşman şart. çünkü ne zaman güzel bir şey yaşasan, acaba içinde pislik var mı diye düşünecek ve kıracaksın kalpleri. çok fena. yaşadığın şey her neyse, dönüp onu hallet kafanda.
parasal sorunlarını çözünce her şeyin de düzeleceğini düşünüyorsun. içinde güçlü bir umut yeşertmeye çalışıyorsun bir yandan. ama korkuların ve kasvetin izin vermiyor. sanki gibmişim aşkı, parayı bulur hayatımı yaşarım, çok da lazım değil, birilerine ihtiyacım yok demek istiyorsun. ama senin bünyen aslında öyle değil.
düşmanlara ve geleceğe karşı aşırı kaygıların var. biraz pozitif bakman şart bu hayata. yendiğin ve altettiğin şeyler sende hep önyargı oluşturuyor ve tekrar tekrar başına geleceğini düşünüyorsun. her şeyin artık çok güzel olacağını düşünmelisin. senin buna ihtiyacın var.
ölümden her sağlıklı insan gibi korkuyorsun. yani melenkolik ve ölüme eğilimli değilsi. dirençlisin. lakin böyle yaşamak da zor. halletmen gerekiyor ve bu kasveti dağıtman gerekiyor. bütün dünya vefasız ve insan çok vahşi. ama sen küçük güzel bir bahçe kurabilirsin, mutlu olmanın başka yolu yok.