yeniliyorsun

Önce güzel bir yer bulmalı,iki adet patatesli poğaça ve mekânın rezalet çayını içmeliyim.
özgürlük pastanesi, özgürlü cafesi!
hangisi olursa!
özgürüm, bütün hücrelerimde özgürlüğümü hissediyorum!

caddeler artık yormuyor beni, seviyorum caddeleri!
tüm pasifliğim, içe sinmişliğim geride artık,
insanları bana baktığını farkediyorum, başım dik, yürüyüşüm özgüvenle dolu!

özgürlük cafesine oturduğumda, diğer insanlardan çok daha özgür olduğumu bilmek hoşuma gidiyordu,
insanlar beni iplemiyor, giblerine takmıyordu.
hoş,ben de onları giblemiyordum.
az önce garsona sipariş ettiğim poğaçalarım ve çayım gelmişti, sıcaktı,poğaçalarım, çayım.
yedim ve içtim, sigaramı yaktım, artık midem doluydu, sigara çok tatlı geliyordu..

saat öğleden sonra iki'yi biraz geçiyordu ve benim bu günü dolu dolu yaşamak isteğim vardı,
heves olarak kalmasını istemiyordum.
enerjim vardı, hevesim vardı, param vardı ve en önemlisi özgüvenim tavan yapmıştı.
her şeyi yapabilecek bir konumdaydım.
kadıköydeydim, efsanevi,muazzam kadıköyde.
özgür ruhlu kadıköydeydim.
taksime gitmek istiyorum, saat biraz erken fakat taksime gitmek ve soğuk bir bira içmek istiyorum!

kadıköy-eminönü vapur hattındaki sefere beş dakika kala girip akbilimi bir kez daha özgürlüğüm için bastım.
bir kaç dakika geçmeden kapılar açıldı ve vapura girdim artık,her zaman en sevdiğim yer olan üst kata çıktım ve en arkaya doğru yöneldim, yerime oturacaktım fakat yerimi üç adet kız kapmıştı.
benim en sevdiğim yer olan, arkayı düz şekilde gören, sigaramı rahat rahat içebildiğim, aynı anda da haydarpaşayı, martıları ve aceleci insanları görebildiğim yerimi!

kızlardan birisi fazlaca kiloluydu,
1.55 boyuna 70 kilo giymiş bir kızcağızdı.
insanları kilolarından dolayı yargılamam, hoş benim de biraz fazlam vardı, fakat zaten yerimi kaptıkları için kızmıştım onlara.
diğer iki kızın birisi 1.65 boylarında,fit bir vücuda ve siyah, düz saçlara sahipti, saçlarının ucu kıvrık kıvrıktı(dalgalımsı,bu modelin adını hatırlamıyorum şimdi, maşayla kıvırıyorlar işte)
ve gayet güzel bir yüzü vardı, saçları göğüslerinin altına kadar uzundu.
gözlerini göremiyordum hiçbirinin, çünkü kızlar benim yediğim poğaçalar büyüklüğünde gözlüklere sahiplerdi.
diğer kız ise en çok ilgimi çekenleriydi 1.60 boylarında çok ama çok hafif bir ayva göbek sahibiydi, saçının sağ tarafını kazıtmış, biraz uzamıştı.
sol tarafı ise omzuna kadar, perçem misali uzanıyordu,"v" kesimdi sanırım bunun adı.

belki ben insanları fazlaca süzüyordum fakat bilmiyorum,hep böyleydim.
yıllarca geçen yalnızlığım boyunca, hiç bir kızın elini tutmamış ben..
yapabileceğim tek şey onlara farkettirmeden onları süzmekti ve ben bu işte profesyonelleşmiştim artık.

kızları yanlarındaki uzun vapur bankında izliyordum, kızları süzmekle vaktim fazla geçmiş olacak ki,kilolu olan kızın arkadaşları bana bakıyordu, kız ise vapurdan martılara simit atmakla meşguldü.
iyi yapıyordu aslında, simiti kendisi yemiyordu, dedim ya.
insanların kilolarıyla ilgili yargılarım yoktur fakat, insanlar kilo vermeye çalışmalı diye düşünüyorum,en azından sağlık açısından.

aynada kendine karizmatik gülüş atan çocuğun özgüveni yıkıldı, kızların bana baktığını görünce irkildim, kendimi sordulamaya başladım o an.
ne yapıyordum ben ?
bu kadar özgüveni nereden bulmuştum ?
hangi özgüven ?
özgüvenim kalmamış gibi hissediyordum.
bu sırada kızlar bana bakmaya devam ediyordu, aptal kafam!
konuş!
konuş!

bir şeyler söylemeliydim, içten içe vurulmuş bir adam gibi nefes alıp veriyordum, gözlerim kanlanarak kapanıyormuş gibi hissettim.
ve sonra farkına vardım, uyandım!
uyan!
uyan!
uyandım!

yerimden hiç hareket etmedim, ruhumu kontrolüm altına alıp sarstım!
uyandığımın farkındaydım, sakinleştim,kalbim sakinleşmişti.
artık vurulmuş değil de,uyumaya yatmış, sakin bir adamın kalbi gibi atıyordu.
cebimden sigaramı çıkarttım ve ateşledim!

kendimi toparladım, özgüvenimi de ateşledim sigaram gibi.
ilk dumanımla rahatladım, ağzımdan kendinden emin bir kaç parça kelime döküldü..
-selam!

sadece kısa saçlı, dikkatimi çeken kızdan cevap gelmişti, diğer ikisi birbiriyle fısıldaşıyordu.
kız gözlüğünü saçının üstüne kaldırmıştı, gözleri yeşildi, simsiyah saçlarının temas ettiği bembeyaz tenine ne de güzel yakışıyordu, üstündeki pink floyd tişörtünü farketmiştim.
aslında böyle şeylere gıcık olurum, özentilik gibi geliyor ne bileyim, neyin kafası ki bu ?
kız bana dönüp,
"aleyküm selam" dedi.
içimden "kahveye mi geldik dıbına koyayım" demiş olsam da,kıza gülümseyerek yanıt vermiştim, içten pazarlıklı olmak bu olsa gerek.
elimi uzattım ve,
"ben özgür" dedim.
bir kaç saniye elime baktı, daha sonra elini uzatıp soğuk bir tavırla,
"hande" dedi.

soğuk bir tavırla karşı karşıyaydım, fakat daha önce hiç bir kızla konuşmamıştım hayatımda doğru düzgün.
akrabalar ve okul sıralarındaki "sıfırbeş ucun var mı, silgini alabilir miyim, fazla kalemin var mı" diye sorduğum aptal okul arkadaşlarım dışında.

biraz daha zorlamam gerektiğini düşündüm, konuştuk bir süre daha.
taksimde yürüyüş varmış, oraya gideceklermiş.
anarşist bir yapısı olduğu belliydi, evde boş boş oturan asosyal bir bin olduğum için ideolojiler hakkında araştırma yapmaya zamanım olmuştu bayağı bir.
ben de bir anarşist sayılırdım, fakat komünizmin de liberalizmin de ve bunlar gibi pek çok ideolojinin beğendiğim tarafları vardı, tarafsız gibi bir şeydim, kendi düşüncelerim vardı diyelim.

yapacak pek bir şeyim yoktu aslında,bir bira içecektim sadece, biradan bir anda caydım.
oysa nasıl canım istiyordu o buz gibi, boğazdan mideye lıkır lıkır akan birayı..
aptalca olduğunu daha sonradan anlayacağım bir karar verip,
"ben de oraya gidiyorum" dedim.
diğer arkadaşlarıyla tanıştırdı beni, siyah saçlı fit olan selin, diğer arkadaşları ise fundaydı.
aynı üniversitede okuyorlardı ve üniversitede tanışmışlardı.
vapur bir kaç dakika sonra eminönü iskelesinde hızlı bir duruş yaptı, büyük kamyon tekerlerine çarptık sanırım, sarsıldık biraz.
insanların boş itirazları ve gereksiz panikleriyle vapurdan indik.

kızlarla yürüyordum,bir kaçı internet üzerinden bir kısmıysa real hayatımdan totalde 5 elin parmaklarını geçmeyecek kadar arkadaşım vardı ve şu anda 3 arkadaşım daha olmuş gibi sayıyordum, üstelik bunlar kızdı.
hoşuma gidiyordu, zaten kasılmış olan egom daha da kasılmıştı artık, özgüvenin kanıma karıştığını ve içerde gezdiğini hissedebiliyordum.
her şeyi yapabilecek gücüm varmış gibi hissediyordum fakat kontrolsüz değildim.
tünele doğru yürüyorduk, galata köprüsünden geçtik ve tünele geldik.
kızlara önden yol veren bir centilmen gibi onların geçişini izledim ve sonra ben de akbilimi bastım, diduvdit sesini duyduğumda dünya başıma yıkılmış gibi hissettim, boştu akbilim.
beklemelerini rica ettim, arka taraftan akbilimi doldurup yanlarına gittim, tarihi tramvaya bindik ve usulca istiklal'e doğru ilerledik..

tünelden inip istiklale çıktığımızda etrafta gruplaşmış pek çok insan gördüm, yukarı yürüyenler, aşağıdan gelenler ve tünelin önündeki insanlar, basından bir kaç insan,gaz maskeleri vesaire, benimse yanımda hiç bir şey yoktu.
kızlar da çantalarından gaz maskelerini çıkarttılar,ben boşta kalmıştım.

cadde üstü yürümeye başladık,ara sokakların girişlerinde polisler vardı, biraz korkmaya başlamıştım.
galatasaray lisesinin önünde 4 toma vardı,her yer polis, basın ve insanlarla doluydu, bazı yerlerde polisi yuhalayanlar, küfür edenler vardı.
giblemedim, işime baktım, konuşa konuşa ilerliyorduk kızlarla, daha çok hande ile konuşuyordum, selin ve funda ise kendi aralarında konuşuyorlardı, selin'in arada bana baktığını farkediyordum ancak benim kafamda hande vardı.
caddenin sonuna gelmiştik ve burada bayağı bir kalabalık vardı, polisler etten duvar örmüş, arkalarında da tomadan duvar örülmüştü.
3 adet toma bekliyordu, çok sayıda basın da oradaydı.
çok geçmeden sloganlar havada uçuşmaya başladı, insanlar polislere ağza gelinmeyecek şeyler söylüyordu.
polisleri sevmedim hiç bir zaman, sevmezdim de.
fakat bu kadar ağır olması ne bileyim,ben polis olsam ben de döverdim bu kalabalığı lan.