yeniliyorsun

geçip bir masaya oturdular,ben ayakta kalmıştım, masam kapılmıştı 2 tane dallama tarafından.
bir süre yeni gelen grubu izledim, mavi gözlü olan çok güzeldi ve benim yerinde olan özgüvenim biralarla daha da tavana fırlamıştı.
çok sağlam bir içici değilimdir fakat 4 bira beni bozamaz, ufak bir baş dönmesinin dışında hiç bir şeyim yoktu, kıza öyle bir bakıyordum ki,bu durumda ya onu öldürmem ya da yatağa zütürmem gerekiyordu.
gözlerimi ondan saniye ayırmıyordum, arada bana baktığının farkındaydım ama rahatsız da oluyor gibiydi.
tam emin değildim bundan.
ama öylece barın önünde durup biramı yudumlamaktan sıkılmaya başlamıştım, saat 8e geliyordu.

Yeniliyorsun!
Yorgun düşüp uyuyorsun bir gece!
O gece, yastığını göz yaşların, içini çöküşün yakıyor.
Ağlarken sızıyorsun, farkında olmadan,
Gece geçiyor,sen farkında bile değilken.
Sabah olup günün ilk ışıkları yüzüne çarptığında,
Gözlerini açıyorsun usulca.
Uyanıyorsun, yüzünü yıkamaya gidiyorsun,
Yüzünü yıkıyor, aynaya bakıyorsun..
Ve uyanış!
içindeki gücü hissetme anı o an!
Aynadaki gülen yüzünün ağlayan tarafını görüyorsun,
Güzel bir gülümseme atıyor,bir dal sigara alevlendiriyorsun kadere,
Güzel bir müzik süslüyor dumanlarını!
Yeni bir doğuş, yeni bir sen!

aşağıya doğru koşmaya başladım, aşağıdan bir kaç gaz bombasının dumanları geliyordu, havadan inen üç fişek gördüm daha sonra önüme düşen üç fişek,gaz maskem yoktu, korunabileceğim bir şeyim de yoktu, ağzımdan ve burnumdan haneye tecavüz yoluyla ciğerlerime girmişti gaz bombasının etkisi, ölecek gibi hissettim bir an.
koştum var gücümle ve sağda bir yere girdim, yüzünü yıkayan birinden biraz su isteyip yüzüme döktüm, dıbına soktuğumun suyu yüzümü daha beter yaktı.
polis aşağı doğru koşuyordu, gözümün yanığıyla, nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde kendimi kepenkleri indirilen bir kafede buldum, içeride polisler de vardı, onlar da nasibini almış, çevik kuvvet değillerdi ve gaz maskeleri yoktu, yakınıyorlardı.
"bizi buraya koydunuz bir takta vermediniz" gibisinden.
içeriden biraz peçete aldım, yüzümü sildim, kendime geldim ve oradan çıktım.
ortalıkta dolanan polisler ve insanlar vardı ama hiç bir durum yoktu.

aynada kendine karizmatik gülüş atan çocuğun özgüveni yıkıldı, kızların bana baktığını görünce irkildim, kendimi sordulamaya başladım o an.
ne yapıyordum ben ?
bu kadar özgüveni nereden bulmuştum ?
hangi özgüven ?
özgüvenim kalmamış gibi hissediyordum.
bu sırada kızlar bana bakmaya devam ediyordu, aptal kafam!
konuş!
konuş!

haplanıp haplanıp başlık açıyorlar amk

kızlarla yürüyordum,bir kaçı internet üzerinden bir kısmıysa real hayatımdan totalde 5 elin parmaklarını geçmeyecek kadar arkadaşım vardı ve şu anda 3 arkadaşım daha olmuş gibi sayıyordum, üstelik bunlar kızdı.
hoşuma gidiyordu, zaten kasılmış olan egom daha da kasılmıştı artık, özgüvenin kanıma karıştığını ve içerde gezdiğini hissedebiliyordum.
her şeyi yapabilecek gücüm varmış gibi hissediyordum fakat kontrolsüz değildim.
tünele doğru yürüyorduk, galata köprüsünden geçtik ve tünele geldik.
kızlara önden yol veren bir centilmen gibi onların geçişini izledim ve sonra ben de akbilimi bastım, diduvdit sesini duyduğumda dünya başıma yıkılmış gibi hissettim, boştu akbilim.
beklemelerini rica ettim, arka taraftan akbilimi doldurup yanlarına gittim, tarihi tramvaya bindik ve usulca istiklal'e doğru ilerledik..

cadde üstü yürümeye başladık,ara sokakların girişlerinde polisler vardı, biraz korkmaya başlamıştım.
galatasaray lisesinin önünde 4 toma vardı,her yer polis, basın ve insanlarla doluydu, bazı yerlerde polisi yuhalayanlar, küfür edenler vardı.
giblemedim, işime baktım, konuşa konuşa ilerliyorduk kızlarla, daha çok hande ile konuşuyordum, selin ve funda ise kendi aralarında konuşuyorlardı, selin'in arada bana baktığını farkediyordum ancak benim kafamda hande vardı.
caddenin sonuna gelmiştik ve burada bayağı bir kalabalık vardı, polisler etten duvar örmüş, arkalarında da tomadan duvar örülmüştü.
3 adet toma bekliyordu, çok sayıda basın da oradaydı.
çok geçmeden sloganlar havada uçuşmaya başladı, insanlar polislere ağza gelinmeyecek şeyler söylüyordu.
polisleri sevmedim hiç bir zaman, sevmezdim de.
fakat bu kadar ağır olması ne bileyim,ben polis olsam ben de döverdim bu kalabalığı lan.

kızları yanlarındaki uzun vapur bankında izliyordum, kızları süzmekle vaktim fazla geçmiş olacak ki,kilolu olan kızın arkadaşları bana bakıyordu, kız ise vapurdan martılara simit atmakla meşguldü.
iyi yapıyordu aslında, simiti kendisi yemiyordu, dedim ya.
insanların kilolarıyla ilgili yargılarım yoktur fakat, insanlar kilo vermeye çalışmalı diye düşünüyorum,en azından sağlık açısından.

aşık olmuyordum,
inanmazdım böyle şeylere bence aşk ciks gibi bir şeydi.
hiç ciks yapmamıştım tabi, hiç aşıkda olmamıştım gerçi.
ama çok okumuştum.
sevmek garip bir şeydi galiba, sevmenin boyutları vardı.
önce hoşlanırdın, sonra daha çok hoşlanırdın, sonra hoşlandım demeye varmazdı dilin.
sevgi olurdu adı, severdin,severdin, çok severdin, sonra sevgiye varmazdı dilin.
aşığım derdin galiba, böyle oluyordu yani sanırım.
artık sevginin, aşkının paylaşım noktasını aştığında ise ten uyumu ile renklendiriyordun sanırım ilişkini.
kıssadan hisse, aşk ciksti bence.

şarkının etkisinden olsa gerek ki etraftaki kızlar kesmeye başlamıştı, erkek arkadaşı olan kızlar bile bakıyordu amk,ben birama yoğunlaşmıştım o anlarda.
bir kız sahneye çıktı, spot yüzüne vurduğunda gözleri parlıyordu, simsiyah saçları ışıldıyordu.
şarkı çalmaya başladı, biliyordum bu şarkıyı, late goodbye söyleyecekti.
poets of the fall'ın late goodbye'ı çok severdim bu şarkıyı, evde oturduğum onca zaman pc oyunlarıyla çok haşır neşirdim max payne 2'nin finalinde çalıyordu bu şarkı..

kız şarkıyı söylemeye başladı, sesi yoktu sanki, inciler şıkırdıyordu o söylerken, çok güzel gelmişti o an.
kız şarkıyı söylerken yanıma birinin geldiğini farkettim, omzumdaydı eli, yüzümü döndüm, bana bakıyordu.
ileri kaltaktı, gözlerinden belliydi.

biraz daha zorlamam gerektiğini düşündüm, konuştuk bir süre daha.
taksimde yürüyüş varmış, oraya gideceklermiş.
anarşist bir yapısı olduğu belliydi, evde boş boş oturan asosyal bir bin olduğum için ideolojiler hakkında araştırma yapmaya zamanım olmuştu bayağı bir.
ben de bir anarşist sayılırdım, fakat komünizmin de liberalizmin de ve bunlar gibi pek çok ideolojinin beğendiğim tarafları vardı, tarafsız gibi bir şeydim, kendi düşüncelerim vardı diyelim.

bir süre konuşmaya devam ettiler, onlar anlatıyordu ve ben dinliyordum.
sonuçta benim anlatabilecek hiç bir şeyim yoktu.
okuldan atıldığından beri evden dışarıya çıkma amacı yalnızca markete gitmek olan asosyal, dengesiz binin tekiydim.
neyi anlatacaktım ?
"benim bilgisayarım iyidir, fanlarım çok hızlı üfler"
blah! blah!
yine de bu gün güzeldi, aşmıştım kendimi.
3 kızla tanışmış, polis tekmelemiş,gaz bombası soluşmuş, koşmuş,sigara içmiş, bira içmiş, balık ekmek yemiş, poğaça yemiş, oksijen almış bir insandım.
ve gece daha yeni başlıyordu!

@96 eyvallah bro,tek okuyucu sensin, gibimde değil okunmaması içimi döküyordum öyle, yazarım akşama

mavi gözlü kızdan,
-merhaba
ve diğer arkadaşlarıdan ise
-selam
cevabını işittim.
arkadaşlarından erkek olan zayıf bir çocuktu,1.80 civarı bir boya sahip, çok uzun değil fakat uzun saçlara sahipti,(justin bieberin ilk çıktığı zamanlardan daha uzun bir saça sahip, yakın bir model)
yanındaki kız ise 1.70 boylarında, esmer tenli, güzelce bir hatun kişisiydi.
sanırım bu oğlanla esmer kız birlikteydi, yanyana oturuyorlardı ve mavi göz'ün yanı boştu.
oturup, oturamayacağımı sordum.
kendime olan inancım, özgüvenim ve biraların bana verdiği yetki dolayısıyla cevabı beklemedim ve çöktüm mavi'nin yanına..

yapacak pek bir şeyim yoktu aslında,bir bira içecektim sadece, biradan bir anda caydım.
oysa nasıl canım istiyordu o buz gibi, boğazdan mideye lıkır lıkır akan birayı..
aptalca olduğunu daha sonradan anlayacağım bir karar verip,
"ben de oraya gidiyorum" dedim.
diğer arkadaşlarıyla tanıştırdı beni, siyah saçlı fit olan selin, diğer arkadaşları ise fundaydı.
aynı üniversitede okuyorlardı ve üniversitede tanışmışlardı.
vapur bir kaç dakika sonra eminönü iskelesinde hızlı bir duruş yaptı, büyük kamyon tekerlerine çarptık sanırım, sarsıldık biraz.
insanların boş itirazları ve gereksiz panikleriyle vapurdan indik.

ayaklarımın artık zihnimin kontrolünden çıktığını farkettiğim o an,onlara engel olmadım.
kızların masasına doğru ilerlemeye, beni sürüklemeye başlamıştı ayaklarım.
iyice yaklaştım aramızda son 5-4-3-2-1 metre ve evet, önlerindeyim.
gözümün içine bakan tamı tdıbına 3 insan ve 6 göz vardı.
gram korku yaşamadım, vapurdaki çocuğu ezmiştim artık, evvelsi gündeki çocuğu yenmiştim.
ben yeni birisiydim, gülümsedim ve ağzımdan bir kaç parça sözün dökülüşünü dinledim ;

-merhaba!

tünelden inip istiklale çıktığımızda etrafta gruplaşmış pek çok insan gördüm, yukarı yürüyenler, aşağıdan gelenler ve tünelin önündeki insanlar, basından bir kaç insan,gaz maskeleri vesaire, benimse yanımda hiç bir şey yoktu.
kızlar da çantalarından gaz maskelerini çıkarttılar,ben boşta kalmıştım.

reserved

sloganlar atılmaya devam ediyordu, arkadan gelen insanlar, etraftaki polisler derken, neden burada olduğumu sorgulamaya başladım.
aralardan bir kızı çekti polisler, arkadan sürükleye sürükleye öne çektiler ve polis barikatının arkasına zütürdüler, zütürürken halkın tepkisini bayağı çekmişlerdi, üstlerine koşanlar oldu fakat pek bir gib yapamaladılar, yuhaladık sadece.
bir süre oturmak, sigara içmek derken işler sıkıcılaşmaya başlamıştı, handenin muhabbet iyiydi ama biraya gitsem daha iyi olurdu diye düşünüyordum.