zikersavi

hikayede okuyucularla buluşacağını söylemişti, 2 yıldır ulaşamıyorum kendisine, sözlükten çok uzaklarda sanırım

feriştahımı gibtin birader ben böyle dünyanın dıbına koyim ulan

ağladım lan muallak ağladım

hikayeci bin o nası hayat lan

hikayesi iyiydi güzeldide sade anlatımı şairane anlatıma dönünce bozdun bence. tamam yeteneğin var ama bazen 1 sayfa saçma sapan yazdın, canın saolsun. şukular feda

kanı akmıyo adamın

az önce 2 sene önce yazdığı askerlik anılarını okudum. şukulayarak faremi bozdum. iyi insanmış onu anladım *

anamızı gibtin bin..

hikayesi beni benden etti..
şu hayatta dert çektiğimi sanardım..
çok şeyi sorguladım senin yüzünden bin.. doğduğumuzda güçsüz birer insancıktık ikimizde,
ama neden ben bugün, rahat, saçmasalak şeylere dert deyip yaşarken,sen böyle dünyanın yükünü sırtlamışsın?
ne diyeyim? "allah sabır versin" mi?
sana içicem kardeşim bu gece.. gözümden yaş aldın.. kalbimi sızlattın..21 yaşında kendime "ne tak yiyosun ulan, insanlara bak, kendine bak" dedim..
büyüksün üstad..
nedir ama benzeştiğimiz nokta? aşk acısı..sen bugün belki buldun sevdiğini, dediğin gibi, güç oldu, geç oldu.ama oldu.. istedin, oldu..
ben? nasıl bir zincirle esir ettim kendimi bilemezsin.. kendi kendimi hapishaneye atıp anahtarını denize attım..
ama insan sevdiğinden vazgeçemez, geçse zaten insanlığını yitirmiştir değil mi..geçen her gün kalbimi dağlasa da,sevginin yolunda giderken gördüğüm tek tabela, apaçık,"yolun sonu acı, ruhunda silinmeyecek bir iz,kapanmayacak bir yara" yazsa da,insan kalbini söküp atamaz değil mi..ya şimdi öleceksin, kendi elinle,ya da sonunda öleceksin, doğa gereği..ama sonu ölüm..
dertleşeyim dedim..
şerefe..

rerererer

bu adam hikayeyi bitirdimi

sadece huur çocuklarına nick altı girerim.

sadece huur çocuklarına nick altı girerim.

panpa hikayem hala bookmark'larımda. istanbul'da olsan da bi çayımı içmeye gelsen amk.

naber panpa

hikayesi beni benden etti..
şu hayatta dert çektiğimi sanardım..
çok şeyi sorguladım senin yüzünden bin.. doğduğumuzda güçsüz birer insancıktık ikimizde,
ama neden ben bugün, rahat,saçmasalak şeylere dert deyip yaşarken,sen böyle dünyanın yükünü sırtlamışsın?
ne diyeyim? "allah sabır versin" mi?
sana içicem kardeşim bu gece.. gözümden yaş aldın.. kalbimi sızlattın..21 yaşında kendime "ne tak yiyosun ulan, insanlara bak, kendine bak" dedim..
büyüksün üstad..
nedir ama benzeştiğimiz nokta? aşk acısı..sen bugün belki buldun sevdiğini, dediğin gibi, güç oldu, geç oldu.ama oldu.. istedin,oldu..
ben? nasıl bir zincirle esir ettim kendimi bilemezsin.. kendi kendimi hapishaneye atıp anahtarını denize attım..
ama insan sevdiğinden vazgeçemez, geçse zaten insanlığını yitirmiştir değil mi..geçen her gün kalbimi dağlasa da,sevginin yolunda giderken gördüğüm tek tabela, apaçık,"yolun sonu acı, ruhunda silinmeyecek bir iz,kapanmayacak bir yara" yazsa da,insan kalbini söküp atamaz değil mi..ya şimdi öleceksin, kendi elinle,ya da sonunda öleceksin, doğa gereği..ama sonu ölüm..
dertleşeyim dedim..
şerefe..

(bkz: peder zickler)

eee bana da dövme yapar mısın?

çok sağlam yazardır bence ellerinden öperim abi

kere maşallah.