zombi günlükleri

son silah sesini duymamın ardından 4 gün geçti ve ben halen buradayım dediğim süreyi biraz aştım farkındayım. sanırım o artık onlardan biri. bu süre içerisinde albayın dairesinde yaptığım aramada el bombası yapımı, susturucu yapımı, el yapımı mayın gibi pek çok gerilla savaş tekniği içeren kitap buldum. çoğu malzeme zaten mevcut. silaha pet şişeden 4-5 tane susturucu yapıyorum, arabaya gitmeme yetecek kadar atış yapmamı şağlayacak, diğerleri ise önlem.
yarın sabah erkenden yola çıkacağım. bunu okuyan arsa burdaki son gecem olacak.
migrosa tek başıma girdim ve içerde yaklaşık 12-13 zombiyi susturucumu test etmek için öldürdüm, gayet iyi çalışıyor ama sadece 1 sarjör dayanıyor sonra ısındıgı için ses yapmaya başlıyor. yeterli erzağı toparladım gitmeye hazırım.

@1 ordu kampının yerini yaz eğer gemi planım yatarsa senin plana başvurmam gerekecek

@27 panpa onları koşarak atlattım işte

ordunun bizi toplayacağı meydana yaklaşıyoruz, çevik kuvvet de var. barikat oluşturmuşlar, barikatın bi yerinden giriş var, girerken ufak bi kontrolden geçiyoruz benim yara dikkatlerini çekiyo ama o kadar büyütülecek bi şey değil bıçak kesiğiydi, zaten kabuk tutuyo yavaş yavaş, geçiyoruz girişten.
arabayı girdikten sonra boş bulduğumuz bi yere bırakıyoruz. azımsanmayacak derecede araba var içerde yaklaşık 50 kişinin oldgunu tahmin ediyorum.
meydanın ortasındaki binaya giriyoruz, burası bi yurt. içerde aileler mi dersiniz, bizim gibi öğrenciler mi dersiniz, amlılar mı dersiniz her çeşit insan var. yemek salonu var büyük herkes orda oturuyo sohbet ediyorlar. içeri girince 2 asker yanımızayaklaşıp silahları istiyo. kılıfı montumla örtüyorum baltaları veriyoruz (2 tane var zaten).
merak içinde biçok insan var. az ilerde 3 tane bizim yaşımıza yakın kız görüyoruz. zombiler var diye gibiş düşünmüycez mi amk yaklaşıyoruz bunlara.
tanıtıyorum kendimi ben j arkadaşım x, bunların kızılı var bi tane eritiyo beni 2 dakkada zaten, diyo benim adım kızıl, yanındaki ben inci diyo sonra diğerini işaret ederek bu da su diyo. su şokta, gözleri dikmiş dimdik arada bi kırpıyo o kadar.

@1 geçmiş olsun
adam şizofren beyler:(

tahminime göre başlayalı 27 saat oldu.
@1 den halen haber yok ama sanırım karşı apartmanda biri var-dı. birkaç dakika önce silah sesleri duydum çünkü bakmaya gidiyorum.
sokak cumartesi günkü gibi tıkış tıkış, ama zombiyle. nasıl karşıya geçerim diyorum, düşünüyorum. tam o sırada 3 el silah daha patlıyor, o yaşıyor!
ama uzun sürmeyecek gibi duruyor çünkü zombiler o yöne ilerlemeye başladılar. bir ihitmal beni duyar diye tek seferlik sesleniyorum dışarı kendimi riske atarak: "eğer beni duyuyorsan çatıya çık ve beni bekle!"
ve hemen eğiliyorum. 5dakika geçmeden 10 civarı silah sesi duyuyorum ve hemen ardından: "tamam" diye bir ses geliyor. umutlanıyorum. ama çaresizim planım yok tek avatajım babamla ava gitmemiz sayesinde çok kesin nişancılık kazanmam.. galiba yardıma gidemeyeceğim. 6-7 el silah sesi daha duyuyorum...

bi düzine dedin 3 tane vurudun bin geri kalanlarına ne oldu

@21 panpam yüzünden kesmiyorum beyler kendim yazar kendim okurum olmadı.

1 haftanın ardından aynı şekilde hayattayız. eve kapandık istanbula güneş doğmuyor. elektrik gideli 2 gün oldu. diğer yakın arkadaşlarıma ulaşamıyorum, her ne kadar üzülsem de ben bencil bi binim hayatta kalmam lazım.

artık umutsuzluğa kapılmışken yapılan anonsu duyuyoruz. 1 gün sonra ordunun bizim apartmana yakın bi yere varacağı ve hayatta kalanları bu diyarlardan aparacağını duyuyoruz. arkadaşımın hemen evin altında arabası var ona girebildiğimiz takdirde hiçbir sorun kalmaz.
ertesi gün bu amaçla hazırlanıyoruz, sadece tek çanta alıyoruz yanımıza. içine özellikle su koyuyoruz, yemekten ziyade. zaten ordunun bölgesine ulaşırsak sorun kalmaz diyoruz.
evden çıkıyorum, giriş katına kadar sorunsuz iniyoruz, fakat kapının önünde yaklaşık 1 düzeni zombi oldugunu görüyoruz. ben yine panikliyorum mal gibi titriyorum, arkadaşım baltayı alıyo, tekinin kafaya indiriyo, ben de o sırada tabancayla yakındaki 2 zombiyi hallediyorum. arabaya ulaşıyoruz. çalıştırıp ilerliyoruz.

nutella mı amk

@20 bu durumda yapılacak şaka değil amk basar giderim bak gemi var diyorum amk

@1 burda durumlar cidden taka sarmaya başladı. daha da kötü hale gelmeden migrosa dalıp taşıyabildiğim kadar erzak toplamam gerekecek. ve bir daha evden çıktığımda bu son çıkışım olacak.
otoparkta gözüme bir tane hummer2 kestirdim apartmanı gezip anahtarı bulacağımdan emindim. önce aşağı inip sessizce sopayla aşağıda duran zombiyi öldürdüm ve apartman girişini güvrnceye aldım. daire 1.. hiç birşey yok daire 3, daire 5, daire 9, 12, 17...
son şansım bu dairede de yoksa başka bir plan yapmam gerekecek. kapıyı açtığım anda bağıran karı gibi bir zombi karşılıyor beni. reflexlerim sayesinde hayatta kaldım ama bu seferlik. içeri giriyorum girişteki buyuk siyah anahtar ilgimi cekiyor elime alıyorum. bu o! üzerinde eşek kadar hummer yazıyor.
aracım da hazır üzerinde 1-2 upgrada yapmak için yarın erken saatte aşağa ineceğim ama şimdi uyumalıyım.

@1 benimle buluşmalısın. otoparkta 2 tane harley var...

reserved sardı bin devam et senaryo yazarı ol

rezerved ( okuyacam bunu sevdim ) devam et panpa

sonra zombiler basıyo evi ölüyoz

kapıyı açıyo x isimli arkadaşım anlatıyorum neler oldugunu. çantayı boşaltıyorum falan, yemek stokları fena değil 2 kişiye 1-2 hafta yetecek kadar imkanımız var. 10-15 dakikada bi voltaj düşüyo artıyo, yakında elektrik kesilecek
televizyonu açıyorum daha kumandayı elime almışken yayınlar kegib diyor arkadaşım. açtıgımda gerçekten de tüm kanallar simsiyah bi ekran görüyorum.

@15teki yoldaşımla ilerde yollarımız kesişeceğini umut ediyorum

dış kapıdan çıkıyorum, browning'i tam ileri doğrultup ateş ediyorum, kaçış yolumdaki ilk zombi inmiş oluyor. fakat sesten dolayı etraftaki zombiler bana dönüyor. hasgibtir jkoşma zamanı diyorum topukluyorum. kaldırım zombi kanıyor bu yüzden yolun ortasına çıkıyorum kenarlara dikkat ederek koşuyorum, atletik bi yapım var 50 metreyi hızlı bi şekilde koşabilirim, 2 zombi daha indirdikten sonra yavaşlayabileceğim açıklığa varıyorum. ardıma baktıgımda 8-9 zombinin beni takip etmeye çalıştıgını görüyorum ama pek de dert etmiyorum.
sorunsuz 10 dakikanın ardından arkadaşımın apartmanındayım, cidden sokak temiz, yukarı çıkıyorum. en üst kata geldiğimde kapıyı sertçe 2 kez çalıyorum. hemen gelip açıyor

walking dead terk amk

çantamı takıyorum sırtıma elimde belçika browning 7.65 çıkıyorum. mermi şimdilik sıkıntı değil, silaha meraklı oldugum ayda bir bakımını yapardım, mermi de 4 kutu var. şarjör kapasitesi 7+1, eğer yolda bunu bitirirsem şarjörü yenilemek çok zor olacak cs değil ki bu r'ye basıyım yeni şarjör taksın. parmağımla yerleştircem işte sırayla. bu da 1 dakikamı alır diye düşünoyurm.
evimden çıkıyorum kapımı aralık bırakıyorum dönmem gerekirse kolay olsun diye, belki de evimi son görüşüm olacak bu. aşağı kata iniyorum az önce indirdiğim zombi yerde aynı iğrençlikte. basmadan geçiyorum, kapıyı görebilir hâle geliyorum. yaklaşık 5 metrelik bi alan boş, hızlıca çıkıp 3-4 zombi indirirsem boşluk yaratabilirim diyorum ve fırlıyorum

beyler 8 saat geçti çağrıma cevap verin eğer halen yaşıyorsanız burada ufak bir orduya yetecek kadar cephanelik biriktirdim evine girdiğim amcaların zombi beyinlerini patlattıktan sonra farkettim ki adam emekli albay şu anda ciddi anlamda bir silah depom var ama kullanacak adam yok benimle 3 gün içinde irtibata geçin

3 gün sonra şehir dışındaki limanda eniştimin gemisi var dev bir tanker gemisi, kullanmayı biliyorum bizi herhangi bi yere zütürebilirim.

az zombi filmi izlemedim mantıksal olarak kafalarına saldırmam gerektiğini biliyorum, baltayı direktmen kafasına saplamamın sebebi de buydu.
arkadaşıma olayı anlatıyorum, sokağın hâlini soruyo. borumtak diyorum, çıkamam diyorum. birleşirsek daha güçlü oluruz diyo. sözde onun sokağı temizmiş, gidebilirsem rahatlıkl yukarı çıkabilirmişim.
araç olarak bi motorum var harley-davidson heritage softail classic, gözümün nuru. ama ona ulaşmak çok zor olacağa benziyo, bırakmaya karar veriyorum.
çantaya buldugum yiyecekleri koyuyorum, dondurulmuş pizza, patates kızartması gibi hazır yemekler ağırlkta. nutella da alıyorum.
aşağı baktıgımda durum aynı fakat kapının önü biraz daha boşalmş gibi. hemenn fırlasam 50 metre ilerdeki açıklığa yetişebilirim diyorum.

5 dakika sonra yesilköyde inanilmaz bir ses inanilmaz bir ugultu var nedir diye pencereden disari baktim o da ne ne göreyim lanet olsun öyle bir sey olmaz olsun uzaktan beliriyor o neydi ki öyle ucuyordu üstelik evet evet sonra anlamistim ki ucakmis amk o,