çocukken bir bisikletimin olması en büyük

hayalimdi. babamdan çok isterdim almazdı. hiç unutamam o günleri. bir gün anam ekmeğin arasına zeytin doldurmuş balkonda aşağı sepetle sarkmıştı. bende evin önünde kaldırımda oturmuş ekmeği afiyetle yiyor etrafı izliyordum. bigibletli bir kuryenin teki gelip bigibleti kenara bırakıp sepetteki poşeti müşterisine zütürmek için ordan ayrılmıştı. bende çocukluk işte dayanamadım gelmeden bi tur bineyim dedim bigibletine.
yanaştım yanına bigiblet boyumdan büyüktü kaldırımın kenarına çektim zorla bacağımı attım. yol yokuş aşağıydı bigibletede zorla bindiğim için afalladım freni felan o an unuttum son sürat karşıda kaldırıma girip takla atmıştım.
o gün ilk hırsızlığımı yapmıştım. apartmanın birinden amasörlü bigiblet çalmıştım. hakkımı vermeyenlerden zorla aldığımı düşünürdüm.
bugün birini işinden ettim. hakkımı vermiyordu tahtını salladım. hakkımı tekrar zorla almıştım. ama bu sefer ilk hakkımı aldığım an ki kadar mutlu değilim. oysa ki o gün o apartmandan bigibleti kaçırıp yokuş aşağı mahalleme hızla pedal çevirirken sevinçten ağlıyordum yüzüme vuran rüzgar gözyaşlarımı kurutuyor, sevinç çığlıklarımı bastırıyordu. boşlukta uçuyordum sanki. hayalim gerçek olmuştu. hem de amasörlüydü. rüyadaydım sanki hemen benimsemiştim bigibletimi.
şimdi öyle değilim o kadar vicdan azabı duyuyorum ki. ağlayamıyorum.
keşke her davam çocukluğumda ki kadar masum olsaydı...

@2 doya doya yaşa kerata seni özleyeceksin bu enerjini

@4 çocukken her şey o kadar güzeldi ki hep bir umut havası vardı. sabah 5 te kalkıp karın yağıp yağmadığını merak eden perdeyi yavaşça kaldıran tek bendim her halde. hatta şuan aklıma gelirde şaşarım; karın yağıp yağmadığını sabah yatakta uzanırken araba seslerinden anlardım. şöyle ki eğer araba sesi fazla gelmiyorsa kar yağmış, arabalar her zaman ki gibi vızır vızır ise kar mar yağmamıştır.
kar yağıp okul tatil oldu mu anam atariyi çıkarırdı oynamamıza izin verirdi. o mario yu oynarken aldığım zevki şimdi hiç bir üç boyutlu oyunda alamıyorum.

@6 panpa çocukken denizin içindeki milyonlarca deniz taşından farklı bir taş bulursunda gözlerinin içinde bir parıltı olur ya işte ben onu çok özledim be panpa. gerçekten ben onu çok özledim.
yoruldum

@8 amacın ne aslan

@10 panpa tam hatırlayamadım galiba birbirimize ayaklarımızı topuktan birleştirip adım adım yaklaşırdık kim kimin ayağına basarsa o seçiyodu.

@13 panpa iyi okuyucu değilsin
gerçi bende iyi yazar sayılmam.

@16 panpa uzun hikaye. ama emin ol gerçekten haklıyım. bugün bir çok personel beni gizlice tebrik edip elimi sıktı.

@19 vay amk karın yağdığına bilerek sevinmiyordunuz demi? cakanız bozulmasın diye.

@20 panpa ben okula gitmeden önce sabahın köründe kalkıp anama para ver ekmek alim derdim. anamda önceden markete gönderemezdik şimdi can atıyorsun derdi. ayakkabının topugunu eritirdim arka tekere sürte sürte

@23 ehe he he.

@33 bence sende haklısın