çok yanlız kardeşlerim gelin

@30 aslında kendimi tanımış oldum kendi karekterimle yüzleştim, ama bu kadar uzun sürmeseydi keşke

@1 üzüldüm panpa hata yapmışsın

@28 hala ilk okuldasın galiba

ilkokulda yalnızlıktan kantinde kızların zütlerine avuç atardık amk o dereceydi benimki

burdan yaz kardeş belki başkalarıda yardımcı olur duruma kız konusunda herkesin söyliceği çok şey var * ortaya anlatılmıcak bişeyse pm den yaz tabi

benim bu sürede karakterim değişti mesela benim arkadaşlarım eskisi gibi içip içip kız ayarlama derdinde bense artık mesela bi deniz kenarında gece saatleri müzik eşliğinde dertleşme yada muhabbet etmekten daha çok zevk alıyorum bunun getirileride var tabi kendime olan saygım arttı kendimi dah sağlam karekterli bir olarak görüyorum ama bunu farkedebilcek yada anlatabilceğim hiç kimsem yok. herkes yaşamış zaten benzer durumları o yüzden empati yi kolay kurarsınız zaten. insan yanlız kalınca kendiyle daha iyi yüzleşiyo karekterini daha iyi tanıyo içine kapanıyo ve kendi kendine dert anlatmayı öğreniyo. en az bitane can dostu olsa insanın yetermiş anladığım şey bu ama izmirde böyle insanlar mevcut değil.

@23 anlat kardeşim kaç kişiyiz burda dermanını buluruz elbet

@12 adım Önder

panpa:( sahil:(

sahilde beraber kapayak mı gözleri panpa

arkadaşlar hayvanlara bence içgüdüsel olarak da benziyoruz. panpamız muhabbet üstünlüğünden bahsetmiş. size oluyor mu bilmiyorum sanki içgüdüsel olarak bir grupta bir insan sürü başkanı seçiliyor ve muhabbet onda dolaşıyor. ama başka bir ortamda, ( sizden daha sakin, pısırık insanlar ) siz söz sahibi oluyorsunuz. ortamdan ortama değişiyor. bu arkadaşların yakınlığı ve aradaki bağ ile alakalı bir şey. hitabet yeteneği kuvvetli olan kazanır gibi. fiziksel açıdan da hayvani boyutlardaki biri diğerlerinden daha üstün durduğu için fazla samimi olunmayan ortamda herkes onu dinler değer verir. ama bakarlar ki göründüğü gibi değil, anında normal birine döner hatta vücudun iri pgiblojik yapın onlardan aşağıya kaçtığı için seninle daha az seviyeli konuşurlar ve seninle böyle konuşmaktan mutluluk duyarlar. ego tatmini detected

edit: ben konuyu başka yerlere çekiyorum canım yazmak istemiş neyse karışmıyorum *

baskasinin basliginda kendi kendime mi konusuyorum lan

senin o ortamlarda biraz daha fazla durup alisip acilman lazim eve alistigindan ilk disari ciktiginda muhabbeti birak daha insanlara aliskin olmuyosun kendine biraz zaman tani ve bu zaman suresince bu konuyu kendi kendine dusunmeyi birak. eger dusunmeyi ve kaygilanmayi biraz da olsa birakirsan etkisini cidden gorursun bir ay sonra kendine geldiginde.

binlikten emekli olmuşsun bravo sana

ustalar mesela bu 1 sene beni şu konuma soktu; eskiden benim üzerime dönen bi muhabbet vardı herşeyde söz sahibiydim mantıklıda konuşurum yani girdiğim ortamın muhabbetine hükmederdim mesela 2 ayda bir çıktığım zaman sus pus kalıyorum ağzımı bıçak açmıyo sanki abisinin arkadaş ortdıbına girmiş 6 yaşında bi çocuk gibi ortalığa bakıp sadece dinliyorum karekter olarak ta çok değiştim asosyal bi kafa yapım oldu eskiye döniyim diyerek dönemem yani ama gerçekten bu durum beni zehirledi artık

bende icime attigim olaylarin haddi hesabi yoktu ayni zamanda bunlari anlatabilcek hickimsem yoktu sen girdigin ortamlar ne kadar iyi olsa da belki gercekten konusmaya degecek birini bulamamissindir

panpalar ben çok yaşadım bu duyguyu. insan arkadaş ortamlarını özler, birisi çağırsa da gitsem eğlensem sohbet etsem vakit geçirsem der. sonra bulur ortdıbını sık sık arkadaş ortamında takılır, çok iyi çok yakın arkadaşlar edinir. ne kadar yakınlaşırsan o kadar tanırsın yakın arkadaşını ve fazla yakınlık bir süre sonra küçük kavgalar çıkartır. sonra bir ara gerizekalı bir şeye atarlanırsın soyutlarsın kendini. sonra mal gibi kalırsın yalnız. yine ortam bulursun sınav dönemi gelir ertelersin. yalnızlıgı herkesler yaşıyor ve yaşayacak. emin ol yanlız değilsin. ( burada da deniz var ama sahil yok amk sanayi kentinin )

insan pgibolojisi cidden cok anlasilamaz bir sey degil ama kusra bakmayin daha hayatimda bir kere freud okumamisimdir. sirf deneyimlerden kitaplardan konusuyorum. insanin hicbir seye hevesinin kalmamasinin altinda her zaman bir sey yatar bunu bir dusunun once ne olabilir diye. cogu insanin yanilgisi yakin zamana bakmak olur oysa bu geride biraktiginizi dusundugunuz veya o zaman icinize attiginiz eski bir olay da olabilir

ismini ver lan tanıyomdur seni

veya birdenbire napiyorum lan ben diyip biseyler yapma hevesin geri donebilir veya uzun dusunmelerden sonra da bu kaniya varabilirsin bana oyle olmustu

Kardeş benim ruhuma değen insan kalmadı artık. Yüzeysel insan ilişkileri tatmin etmiyor. Bir insanı tanımak, içinde ki ideallerini öğrenmek, kendi aranda bir jargon oluşturmak vs çok şey kaybettim be kardeş çok. Ama bir kere sağlam düşüp geri kalkınca anladım. Düşmek benim için artık bi problem değildi

@5 panpa seni çoook çoook iyi anlıyorum yani anan baban böyle anlayamaz dıbına koyıyım 1 senedir böyleyim çözümünü daha bulamadım