-
1.
+2Ciddi ciddi düşünüyorum beyler. Korkak olmasam beni bir saniye tutacak bir şey yok. Ne öyle çok büyük acılar çektim, ne hayatımda felaketler oldu gibi şeyler anlatmıcam. Hayatımda olan tek bir şey var o da süregelen boşluk. Hiç bir şey yapmıyorum gerçek anlamda. Neyse azıcık anlatıcam, rahatlamam lazım. Ağlamaya başladım yine.
24 yaşındayım panpalar. Okulu yeni bitirdim. iyi bir üniversitenin, iyi bir bölümünden mezun oldum. Hayatımın hiç bir evresinde kendimi geliştirecek şeyler yapmadım. Meslekle ilgili olsun, sosyal anlamda olsun. Geçilmesi gereken bir ders mi var ortalama bir notla geçer gerisini düşünmezdim. Okunması gereken bir kitabı okur, yapılması gereken bir ödevi yapar geçer üzerinde bir kez dahi düşünmezdim. Okulu bitirince yapacaklarını anlatırya insanlar, şurda çalışmak istiyorum, şurda master yapıcam, şu ülkeye gidicem bir sürü şey. Benimse ne üniversiteye girerken, ne de üniversite bitince tek bir hedefim olmadı.
Bir şekilde bitirdim üniversiteyi bu yaz. 2.5 civarı bir ortalama ile. Şimdi ne yapmalıyım sorusu yavaş yavaş aklıma gelmeye başlıyordu ama düşünmemeye çalışıyordum. Hani olurya az sonra yaparım, birazdan başlarım ben de hep ertesi gün giderim, ertesi gün öğrenmeye başlarım, ertesi gün gider işe başvururum diye diye hep erteledim.
Okurken gerçekten her şey çok kolay. Öğrencilerin çok çok büyük kısmı bunu hiç bir zaman anlamaz. Yapman gerekenler bellidir. Derse gir, sınavdan yüksek al, dersini geç. Hedefler senin adına başkası tarafından konmuştur zaten. Ama iş okuldan sonrasına, yani hayatınla, geleceğinle ilgili kararları kendi alacağın kısma gelince benim için çok zor oldu. Çünkü az önce dediğim gibi hiç bir zaman düşünmedim ne yapacağımla ilgili. Böyle olunca bir anda kendimi boşlukta buldum.
Kendi kendime yazıcam panpalar. Her entry fazla uzun olmasın, okumak isteyenler rahat okusun diye burada kalsın bu. ilgiye göre devam edicem saçmalıklarıyla işim yok gerçekten. Konuşabileceğim kimsem yok şuan ve ben yazarak rahatlamak istiyorum. Olur da yarın bir gün bir cesaret gelir ve yapmayı istediğim şeyi yaparım belki birileri farkeder buraya yazdıklarımı ve neden yaptığımı anlar.
-
2.
+2Biraz daha başa sarmam lazım. Kendimi daha iyi anlatabilmem için bu şart çünkü.Tümünü Göster
Üniversite sınavına hazırlandığım zamanlardı. Fen lisesinden mezun oldum bu arada. Hedeflediğim tek bir bölüm yoktu sadece yaşadığım yer den gitmek istiyordum. Klagib ergen düşüncesi işte. Sınavdan gelen puana göre tercih yaptım istanbulda bi devlet okulunda mühendislik kazandım. Okulun 2-3 senesiyle ilgili anlatabilecek ne bir anım ne bir güzel günüm ne bilim farklı hiç bir şey yoktur. Çoğunlukla derse gitmez, dizi izler, pc de oyun oynar 10 dersin 8 inden kalır. Yazında eve gider 3 ay boyunca yer, içer, sıçardım. Böyle bi maldım işte.
3. sınıfın 2. döneminde bi kızla tanıştım. Arkadaşlar aracılığı ile. Öyle ilk görüşte vurulmadım, dibim falan düşmedi. Hoş kızdı sadece. Bir kıza çok saçma nedenlerle aşık olabiliyordum. Ne bilim bir gülüşü, bir hareketi, bir konuşması. Belki de aşk böyle bir şeydir.
2011 YILBAŞIYDI HATIRLIYORUM. içki içmedim o güne kadar hayatımda ağzıma sürmedim sürene de gıcık olurdum. O yılbaşı gecesi ilk içki mi içtim. Sarhoş olacak kadar değil tabi öyle tadımlık biraz şarap ve vodkaydı sanırım emin değilim.
Tam o tarihlerde kızla konuşmaya başladık. Arkadaş ortamından birbirimizi tanıyorduk çok kasmama gerek yoktu görüşmek için, muhabbet için. 2-3 ay kızla konuştuk. Kızın konuşmasındaki o tatlılık, saflık o kadar hoşuma gidiyordu ki ben oturduğum yer de eriyip bitiyordum.
Utangaç biriyimdir genelde ama bu sefer utangaç olmamam gerektiğinin farkındaydım. Hayatımda ilk kez birinin gözlerine bakmaktan doyumsuz zevk alıyordum, ilk kez birinin yanındayken midem kasılıyor, kalbim kütür kütür atıyordu. Arkadaşlarım sağolsun bizi hep yalnız bırakmaya çalışırlardı o da farkındaydı durumun ne şekilde geliştiğinin. Neyse işte bir gün otururken ben ona karşı hislerimden bahsettim onun da hisleri aynıydı.
O ilk an çok garip geliyor insana hala dünmüş gibi hatırlarım. Bir an ne olduğunu tam anlamazsın, şimdi ne yapmalıyım diye düşünmüştüm. Sımsıkı sarılmıştım bir an da kıza. O an hayatımda ilk kez birinin benim için çok önemli, çok değerli, herşeyim olacağını anladım. ilişkimiz boyunca en sevdiğim, beni en çok rahatlatan en mutlu eden şey hep ona sarılmak olmuştur. Evet öpüşmek, sevişmek de apayrı şeyler ama sarılmak, sarılmak benim için bambaşkaydı. -
3.
+2O zamanlar derslerim hala kötüydü. 2.5 yılda geçebildiğim ders sayısı 10 değildi sanırım. Bu benim için mi böyle yoksa genel de böyle midir bilmem insan sevdiği kişinin gözünde hep büyük ve güçlü olmak ister. Hep en iyiyi bilen, en başarılı, en komik, en işte anladınız siz. Onunla birlikte olmaya başladıktan sonra derslerime adam gibi gittim, derslerden tek tük kalmaya başladım. Kendim için değil onun için başarılı olmak zorunda hissediyordum kendimi. Bur da bir not düşeyim insan ne yapıyorsa sadece kendisi için yapar veya yapmalı. Ne başkası için çalışılır ne başkası için başarılı olunur. Her şey sadece ve sadece kendin için.
2011 mart ayında ilişkimiz başlamıştı. 21 yaşına giren ben hayatımda ilk kez birine sevgilim diyordum. Birini ilk kez her şeyden, herkesten çok seviyordum ve yıllardır ilk kez mutluydum. Nasıl anlatabilir insan böyle bir şeyi bilmiyorum cidden. Zaten anlatabilecek kadar iyi yazamam, doğru düzgün tarif edemem o sevgiyi, o hisleri. Birinin seni düşündüğünü, sevdiğini bilmek ne kadar güzel, ne kadar önemli bir şeymiş. insan kaybedince anlar böyle şeyleri. Kaybetmeyin sevdiklerinizi aman!
Bu arada geçen sürede yaptıklarımızdan bahsetmeyi düşünüyordum ama şuan bile hatırlamak ağlatıyor beni. Rahatlarım sanmıştım o zamanları hatırlarsam ama olmuyor. O yüzden o kısımları geçiyorum.
1 AY ÖNCE ayrıldık. Ayrılmadık daha doğrusu ayrıldı. Ne olduğunu anlayamadım bile. Hiç beklemediğim bir anda, ortada doğru düzgün bir şey yokken her şey bitti. Elinden oyuncağı alınan çocuklar gibi ağlamaya başladım ama benim ki 2 dk sürmedi. 1 aydır ağlıyorum.
ilk defa sevdiğim bir insanı kaybettim, ilk defa birini özlüyorum. -
4.
+2bu kadar uzun yazacagına ölseydin daha iyiydi be panpa okuyanı gibsinler
-
5.
0yazdığın şeyler beni hiç heyecanlandırmadı kusura bakma amk
-
6.
0Malın biriyim ben ya. Anlatamıyorum amk yazarken ağlamakdan şuan kötü oldum. Bu kadar malım işte. Beni terkedip giden birinin arkasından 1 aydır ağlıyorum. Biliyorum kendi hayatımı mahvediyorum şuan. Biliyorum daha iyileri olacak hayatımda ama unutamıyorum, hala çok seviyorum onu.
-
7.
0olum heyecanlanın diye yazmadım la zaten boşverin yorum yazmanıza bile gerek yok. Ben belki yazarSAm rahatlarım dedim birilerine anlatırmış gibi. Olmadı
-
8.
+1bence adam çok iyi yazmış
-
9.
+1reyiz hayat kısa yaşasan da bitecek yaşamasan da kendine zarar vermede ne yaparsan yap bu arada okuyun lan binler üşenmedim okudum ben pişman değilim çok anlamlı bir yazı olmuş
-
10.
+1git yazar ol amk kaç sayfa yazmışsın eşşek herif insan okuyacak bunu
- 11.
-
12.
0Devam et kardeşim çok güzel yazıyorsun .
-
13.
0sen yazma arap
-
14.
0takunu çıkartıyosun
- 15.
-
16.
+1Hayatımda göreceğim, hissedeceğim en büyük acının bu olmadığını biliyorum. Daha neler göreceğim halbuki. Mesela küçükken bile ağlardım bir gün annemin, babamın öleceğini düşünüp, beni bırakıp gideceklerini düşünüp. O geceleri hatırlıyorum mesela hala, yorganı çekerdim kafama kadar dua ederdim ölmesinler diye ya 10 ya 11 yaşındayım o sıralar.
Her zaman benim gibi insanlar vardır çevrenizde. Zeki çocuk ama çalışmıyor, iyi çocuk ama soğuk. Her zaman böyleydim kız, erkek gereksiz muhabbete hiç girmedim, kimseye ihtiyacım olmayacağını düşündüm. Ama inanın oluyor. 2.5 yıl boyunca hayatımı tamamen bu kıza endeksledim. Bir kaç tane arkadaşım vardı zaten onlar da kalmadı o süreçte. Dedim ya ben de biraz mallık var.
insan sevgilisi olacak kişi hakkında hayal kurar. Şöyle güzel olsun, gözü şu olsun, zütü başı şöyle olsun. Benimse tek istediğim gülmeyi bilen ve birazda zeki bir kız olsundu.
Çünkü ben hayatımda hiç bir zaman kahkahalarla gülen biri olmadım. Hep ekgibliğini hissettim gülmenin. Bana o öğretsin istedim gülebilmeyi. Öğretti de. 2.5 yıl boyunca ne kavgalar ettik ne küslükler yaşadık ama ağzımdan tek bir kelime kötü söz söylemedim ona. Salak, aptal gibi şeyleri demiyorum anladınız işte. Bana mutlu olmayı, gülebilmeyi öğreten birine kötü bir şey yaparsam, söylersem ihanet edermişim gibi hissettim çünkü. -
17.
0insan nerede mutluysa vatanı orasıdır derlerya benim vatanımda onun yanıydı. Öyle çok, öyle fazla bağlanmıştım. Zamanımızın çoğunu beraber geçirirdik, geceleri beraber uyur, gündüz okullarımıza gider akşam yine birlikte vakit geçirirdik. 2.5 yıl sürdü dedimya bu sürenin 1 yaz hariç neredeyse tamamı böyle geçti. Ben, insanlarla vakit geçirmekten sıkılan ben, yemin ediyorum bir dakika uzak kalsam özlüyordum. Her zaman aklımda o oluyordu. Günüm ne kadar kötü geçerse geçsin akşamında huzur olduğunu, onun olduğunu, ona sarılacağımı bilmek çok ayrı bir şeydi.
Bazen ayrı kalmayı denerdik mesela geceleri, çok fazla birlikte kalıyoruz sıkılmayalım diye. Gece 2-3-4 dayanamayıp kalkar giderdim yanına ya da gider onu alır gelirdim. Uyurken kolumu koyardım kafasının altına, kolum kopardı tüm gece çekmezdim yine de. Bacaklarımızı bile birbirine dolardık yatarken. Ayaklarımı ısıtsana demesi çok hoşuma giderdi mesela. Sanki bana ihtiyacı olduğunu hissederdim. Saçma işte.
En çok da bunu özlüyorum zaten, sarılmayı, sımsıkı sarılmayı. -
18.
+12.5 yıl birlikte olduktan sonra artık bazı şeyler daha ciddiye biniyor. Ayrıca benim okulum bitti onun ki bitecek derken konuşulması gereken şeyler oluyor ilerisiyle ilgili. işte orda bizim için sıkıntılar biraz baş gösterdi. ikimiz çoğu konuda ortak kararlar alabilsek de, ne yazık ki evlenen sadece 2 kişi olmuyor bu gibtiğimin ülkesinde. Sen kızın hem annesiyle, hem de babasıyla evleniyorsun. Kız için de aynı şey geçerli. Ailelerimiz iki uçta diyebilirim. Benim ailem dindar onun ailesi ise hiç bir alakaları yok din gibi konularda. Bu benim için zerre sorun değildi. Hatta çevremde insanlara baktığımda en yakın arkadaşlarımın, daha çok sevdiğim insanların pek de dindar olmayan kişiler olduklarını görüyorum. Neyse işte.
Kız bu durumu yavaş yavaş sorun etmeye başladı ve biz de kavgalar etmeye başladık. Ben her zaman bunların ben benim için hiç önemli olmadığını, başta aileler sorun etsede insanların önyargıyla hareket edip sonradan tanıdıkça seveceklerini söyledim hep. Ben bu şekilde halledebildiğimi sanıyordum ama yanılmışım o hep bu sıkıntıyı saklamış zaten ayrılırken de yazdı bunları. -
19.
0okudum hepsini panpa yazmayada devam ediyosun galiba ilk aşk acısını yaşıyosun emin ol geçiyor bir süre sonra. sadece yaşamanın tadını çıkarmaya çalış ağlayacaksın bi süre belki kapatacaksın kendimi tamamen asosyale daha fazla bağlayacaksın ruhun sıkılacak aklına bin türlü şey gelecek içeceksin belki.. olgunlaşacaksın kendini filmlere kitaplara hikayelere vericeksin ama bu da geçiyor aklından kötü şeyler geçirme. aç bi aşkın 500 gününü izle iyi gelir *
-
20.
+1Biz ayrılalı 1 ay olmak üzere. Odamda eşyaları duruyor hala, cüzdanım da fotoğrafı her açtığımda karşımda. Unutmak istemiyorum çünkü ne kadar üzülsem de. Geri dönüşü olmadığından eminim aslında ama bi umut işte.
Dolabı açıp kıyafetlerine bakıyorum bazen bakmaya dayanabildiğim bir tek onlar var. Gördüğüm her fotoğrafımız ağlatıyor beni. Ben biraz fazla duygusalım bazı şeyleri aşmak benim için cidden zor. Bilgisayarda fotoğraflara rastlıyorum yanlışlıkla hemen kapatıyorum o anıları düşünmeye fırsat vermiyorum.
Bana bir mektup yazıp ayrılmıştı benden. Düşün 2.5 yılı geçmiş bir ilişki 23-24 yaşında insanlar mektupla ayrılıyor. En çok da o koyuyor zaten bana. Her gün birlikte olduğum, yüzünü görmeye doyamadığım insan yüzümü görmemek için mektupla ayrılmayı tercih ediyor.
Mektubu sadece o ilk kez elime ulaştığında okuyabildim sonrasında bir iki kez daha denedim ama daha önce hiç hissetmediğim garip bi duygu sardı beni. Kalbim sıkıştı sanki, iç organlarım çekildi ne bilim böyle bi içe doğru çöktüm illa ki anlayanlar vardır neyi kastettiğimi.
Benim aklımda ayrılmak gibi bir düşünce hiç olmadı, onun da aklında olduğunu hiç anlayamadım. insan ne kadar severse sevsin her zaman aklının bir köşesinde ayrılık fikri olmalıymış. Hiç beklemediğin anda öyle bir vuruyor ki benim gibi 1 aydır evden çıkamıyorsun sonra. Ayrıldığında ne yapacağını düşünmeli mesela insan, nasıl denir acil eylem planı gibi bir şey olmalı, hazırlıklı olmalı. Sen ne kadar iyi düşünürsen düşün maalesef her zaman kötü düşünen birileri var işte.