29 yıllık hayatımda görülmeyecekleri görüp duyulmayacakları duydum. normal bir insanı akıl hastanesine yatıracak olaylar yaşadım. hep ayakta kalmaya güçlü durmaya çalıştım. mottom "ben ninelerim bana bişey olmaz" idi.
yaşama sebebi diyebileceğiniz hiçbirşeyim yok hayatta. nankör olduğumu sanmıyorum. başkalarına da imrenmiyorum. tek başıma yaşıyorum 11 senedir. gözlerden uzak işe gidip geliyorum bi dağ başında. sevdiklerim ama benden nefret edenlerim çok çok uzağımda.
ne aile ne arkadaş gördüm. ayakta kaldığım sürece en büyük kazıkları ailemden yedim. arkadaşlarımın attıklarını yazmıyorum bile.
sevmek istedim. bir insanı yaradandan dolayı sevmek. ve bu konuda anneme benzememek. sevdiğim her insan benden başka başka şeyler aldı zütürdü.
umudumu tek bir şeye bağladım. yaşama sebebime. dalga geçersiniz diye yazmıyorum. acımı perçinlersiniz. bi akşamüstü o da bırakıp gitti beni. ya da birileri kopardı aldı benden. son ayımı ondan bir haber alabilmek için her yolu deneyerek hatta hocalara giderek geçirdim. olmadı.
içimde bir kaybolmuşluk var. yıllar önce daha 14 yaşındayken, ailemden gibtir yediğimde bile böyle hissetmemiştim. ben onu atlatmıştım. ben kazıkları, dost düşmanlarını, arkadan vurulmaları, neye elimi atsam kurumasını, ölümleri, öldürülenleri, her şeyi atlatmıştım. artık tepksizdim çünkü.
geçen yıl ilk aşkım olan insanın ölüm haberi ile uyandım. 3 yılımız geçmişti beraber. gençlik zamanları. ve onun cenazesine gittim. üstüne toprak attılar. ağladım biraz ama.. hiçbirşey hissetmedim. bir insan daha bu iğrenç dünyadan kurtuldu dedim kendi kendime. üzülmedim. kurtulmasına sevindim. tepki veremedim en nihayetinde, esasında...
daha kötü ne olabilir derken en kötünün beni beklediğini unutmuştum.
kurban olduğum rabbim. hayatımda ne varsa aldın. bense sana hep şükrettim.
senden aile dilemedim, arkadaş dilemedim, sevgili dilemedim, para dilemedim... tek bir dileğim vardı. huzurlu bir hayat.
hikmetinden sual olunmaz, ancak bunu bile çok göreceğin kadar kötü bir insan mıyım?
iyiyi kötüyü sen tartarsın. kalbimi sen bilirsin. bu defa daha da içten söylüyorum sana...
yeter.
yeter indirme. bu son darbe idi.
artık kaldıramıyorum