ölü bir adamın hayat hikayesi

Resverd

edit:nerdesn la

yazcan mı bugün panpa?

sanırım yazamıcam. ayağa kalkıp pc başına geçtikce kapancagına dikişleri atıyor yaralarımın. kusura bakmayın

yaz panpa super gidiyosun

reserved

Nerdesin amk

oglum herif asosyal degil ortam adamı galiba

elvedalar yazılsın otobüs biletlerinin üstüne.
çünkü yıllar öncesinde kalmıştı benim bileklerim
kan içinde..
beynime gidip mantıklı düşünmemi sağlıyan
bütün hatlarım yırtılmış, kopmuş, zedelenmişti.
bir ölüden farkım yoktu.
zaten 4 sene önce ölmüştüm ben,
bu fiili bir hareket olucaktı.
eğer tanrının yakınlarında bi yere gidicek olursam
ona afilli bir yumruk atıcaktım.
sinirliydim
yalnızdım.
yoktum.
elimdeki büyük çaplı jiletle oynuyordum
bileklerimin üstüne koydum
ağladım biraz.
biraz şahdamarımda hissettim jiletin soğuklugunu
daha önce sevgisini göstermek için
yalan, sahte bir şekilde öpülmüş boynum,
şahdamarımı taşıdıgı için kesilmesi
en uygun bölgeydi.
bir müddet sonra oradan da vazgeçip
tshörtümü soyup kalbimin tam üstüne koydum
ve göğsümün hemen yukarısına 3 tane koca cizik attım.
birincisini cizdigimde deniz diye inledi
koskoca cihan.
ikinci cizikle birlikte selin diye irkildi
kulağımda yankılanan ses.
ve lizaya geldi sıra..
senide yok sayıcaktım liza,
Özür dilerim, liza.
seni hala seviyorum liza.

ve bir çizik ile birlikte belime kadar birbirlerine kanışıp
indiler, kan ile birlikte.
içimden akıp gittiklerini,
kanın içinde alyuvarlarım ile boğulduklarını hayal ettim.
sevcan kalmıştı.
onun acısını daha bir başka yaşatmalıydım kendime
çünkü o diğerlerinden farklı olarak
çıraklıkdan sonra, kalfalık zamanıma gelip
yine beni yenik duruma düşürmüştü.
aşk pankreasıma öyle bir yumruk vurmuştu ki
organımdaki bütün asiti, zehiri
vücudumda hissedebiliyordum.
bir sigara yaktım. derimi kan kaplıyor
derimi kan bağlıyor,
ölmeyi hayal ediyordum.
o zamana kadar hep düşündüm.
ölürsem azrail kim olarak gelicekti
bir şeytan olarak mı,
liza olarak mı.
keşke adresini bilsem liza...
liza gitmekte haklıydı. başkasını sevmiş,
onu unutmuş, bir başkasının gidişine tanık olmuş
bir başkasına üzülmüştüm.
bir başkasını beklemiştim.
allah belamı vermişti.
ufak tefek katil olma planları yaptım aklımda.
yaklaşık 4 saat sandalyede hiç kıpırdamadan
kapalı olan bilgisayarımın ekranına bakmakla geçti
ve dolu olan sigara paketimi neredeyse bitmişti.
son sigaramı yakmak için uzandım pakete
ve sigaramı yaktım.
bir müddet içip kendi vücuduma
sevcanı nasıl kazıyabilirim diye düşündüm.
bu can yakma işlemleri hep birilerini
vücuduma kazımak içindi.
herkes beni ne kadar terk ettiyse
o kadar çizik atıcaktım vücuduma.
annem, babam ve tanrınınki kalbimde olan bir çeltikti,
onların ki başka.
sigaranın sonlarına doğru
sigaramın ateşi iyice harmanlandı çekerek
ve ucu kor ateş olan sigaramı
sol elimin, onun eline çarpan elimin üzerine bastırdım.

çok edebi dilde yazmaya başladın bn yarıda bıraktım. ananı gibem senin oç

ve çekmedim. derim soyuldu.
çekmedim. etim yandı,
çekmedim. etim yarıldı,
çekmedim. ve elimde sigaramı söndürdüm.
elime baktığımda çok da büyük olmayan fakat
sanki boğazıma 4 koluyla birlikte sarılan
bir katil acısı veren bir yara var idi.
bu hepsinden daha çok acıtmıştı.
sevcan herkesden daha cok acıtmıştı.
fakat hiç bağırmadım
dişlerimi birbirine geçirip yanaklarımı
öylesine kastım ki,
elmacık kemiğim gözlerime kadar çıktı.
bir ara sadece sigara içmekten sararıp solmuş
organlarımı görmeye hayal ettim.
ve sonra elimdeki sigarayı kendime benzettim.
bende yakıcıydım. bir çok kişiyi terk etmiş
içindeki acı yüzünden,
bir çok kişiye acı cektirmiş
boş,
lanet,
yoksul bir heriftim.
kadınlar benden ne istiyorlardı.
tanrı, benden ne istiyordu?
siyah is kalmıştı ondan da geriye..
tanrı bana kafa atmış gibi
içimde buruk bir acı,
ve tanrıyı şevke getirip
birde yumruk at dercesine
yüzümde buruk bir gülümse ile oturuyordum hala
ve düşündüm tekrardan
sevcan ile ne zaman sarılsam
yerdeki bir kaç toprak
"ne yapıyorsun sen ahmak?" dercesine
yüzüme çarpıyor ve
gözlerimi açmama neden oluyordu
tanrım neden bunca acı?

dışarı çıkıp birisiyle öyle bir kavga etmem lazımdı ki
tanrı gibi sert vurması lazımdı.
hayat gibi sert vurması lazımdı.
hastanelik edip bir kaç gün en azından
komada kalmamı sağlamalıydı.
şikayetci olmayacaktım.
bir biradere mesaj attım. selcuk
liseden beri tanıdıgım bir cocuk
"beni bir dövsene"
"ne diyosun gibtigimin salağı?"
"dışarı çıkalım"
"işim var"
"dışarı çıkalım,"
"işim var dedim ya oğlum"
"dışarı çıkalım"
"tamam dıbına kodugumun aptalı"
cevabını alınca hazırlandım ve kapısının önüne vardım
zili çaldım
çıktı.
üstünü giyindi
- okul yaklasıyor dedim
- sus gibmiyim ağzını yüzünü dedi
- okul yolu yokuştur gel bira tokuşturalım dıbına sokim dedim
yok olmaz,
var olur,
yok olmaz,
var olur
diye tartıştak sonra acılı ve kederli cocuk kazandı
-aşkta kaybeden birayı kaparmış haberin varmıydı dedim
taksime inip bir kaç bira ( 27 bira )
içip kafamın taşşak gibi olmasına sebep oldum o gece
kadıköye hiç gittiniz mi bilmiyorum fakat o
boğanın yukarısında bir kilise var.
kafam güzel olunca oraya daldım
tabii selcukda pesimden
pederle konusucam amk

mum dikip dilek dileyen aptalların mumlarını
ellerimi yalayarak söndürdüm.
kafam güzel amk
deli gibmiş gibi gülüyorum selcugun hırkasından tutarken
lan mumları söndürdüm dıbına koyim diyorum
ve o anda ilk başta tanrının oldugunu
sanıp sonradan bilincim yerine geldiginde
selcugun elinin içi oldugunu anladıgım bir
tokat yüzüme öyle bir çarpıyor ki
bir balina ile öteki balinanın
okyanusta çarpışmasını andıran bir
gürültü çıkıyor ortaya.
bu sayede kiliseden atılıyoruz ve
selcugun bir kaç beni kendime getirmek için
vurdugu tokattan sonra
bende ona bir tane yumruk sallıyorum
benim kafam ona oranla kat kat daha iyi
fakat ikimizde alkolün etkisiyle
hantalız. yumrukdan sonra kendine geldigi
gibi karın bölgeme diziyle vuruyor ve eğiliyorum
eğilince mideme bir kaç diz daha atıyor ve
omuzlarımdan itiyor beni. yere yapışıyorum
- bittin sen oğlum! diye gürlüyorum
yerden kalkarken ve jim carrynin
"yes man" filmindeki kavga sahnesine
benzer bir kavganın içine giriyoruz.
dengemi kaybetmemeye çalışıp ona doğru
sağa sola savrularak koşuyorum ve bir yumruk daha atıyorum
sağ elmacık kemiğine.
jim carrynin yumruğundan tek farkı
elimdeki çıkıntı olan kemiğin bu sefer
doğru adrese ulaşmasıydı.
bir kaç adım geriye gittikten sonra birde omzuna tekme atıp
düşmesine sebep oluyorum ve hemen üstüne atlıyorum
yokuş aşağı boğaya doğru sürüklendikden sonra boğa
daha aşağı gitmemize izin vermiyor
kalkıp "teşekkürler boğa" diyorum ve
kalktıgım gibi yüzüm devasa bir yumruğa kurban gidiyor
ve çöküyorum.
yerde o sinirle tanrıyı andıran bir herif
yüzümü tekmeliyor. insanların garip tavırlarını yarım yamalak
seyrederken gülmeye başlıyorum ve ağzımı açtıgım anda
selcugun kaval kemiği bir dişimi yere düşürüyor.
- bunu ödüyeceksin bin!

kalkıp ağzını yüzünü tekmelemek isterken yüzüme
aldığım darbeler sonucunda tek yapabildigim şey
ellerim ile yüzümü korumak oluyor.
ve selcuk ayakkabılarını yüzümle buluşturmaya
devam ediyor. kafasını yana cevirip samsung e250
telefonlarına poz verip ta bu yıla kadar hiç değişmeyen
modayı başlatan şişko kızlardan biri ayy kavga vaar
diyor ve sanki kavga yeni başlamış etkisi uyanıyor etrafta.
herkes bir anda başımıza toplanıyor,
bir kaç iri yarı adam yüzümü tekmeliyen ve bana fiziksel acı
verip ruhani acımı söküp alan herifi
başımdan çekiyor.
sizene be! diye inliyorum kafamı boğaya yaslamış bir şekilde
belli ki beni çok dövmüş ki gömleğim kan içinde
dediğime aldırmadan beni de koltuk altımdan tutup
kaldırıyorlar ve bunu yediğim dayağın etkisine veriyorlar.
yerden buldugum ilk taşı da kendimle birlikte kaldırıp
arkamda bulunan herifin yüzüne indiriyorum.
zütüm kaşınıyor beyler. kaşınıyorum yani.
bir kaç tokatta ondan yedikden sonra onuda başımdan alıyorlar ve
yaşlı bir hanıma dokunmucağıma inandırarak kendini
bir teyze gelip kolumda tutuyor beni
"gel evladım,"
gidiyorum peşinden. yüzünü gözlerimi
kapatan kanın etkisinden göremiyorum fakat
hayalen aklımdan beliren suliet kumsalda
sevcan ile bizi yakıştıran teyzeyle aynısı oldugu için
saygıda kusur etmemeye özen gösteriyorum.
"birşeyin yok ya,"
"yok teyze sadece üzerimden tır geçti" diyorum
ukala bir şekilde. dişlerimdeki kandan iğrenmiş olucak ki
siyah kaplı çantasından çıkardığı suyu bana doğru uzatıp
"al iç, sonra tükür" diyor.
dediğini yapıyorum ve ağzımdan bir insanı sadece görüntüsüyle
kusturucak miktarda kan çıkıyor. midem bulanmıyor.
çünkü o kan benim kanım. biraz olsun kaşıntım geçiyor derken
karabalığı yaran bir genç
kan ile pislenmiş ayakkabılarını yüzüme geçiriyor.

evvelim ahirim şaşmıştı bu tekmenin ardından.
teyzemin ayakların dibine yuvarlanmış
ağzımın kenarındaki kanları saça saça gülüyordum
ve böbreğime hala tutulamayan selcuk tarafından
tekmeler yağıyordu.
polis geldi. kalabalığı dağıtıp bizi sorgu odasına aldı
farklı farklı. ne oldugunu sordu
selcuga vurdugumu kavgayı benim başlattıgımı söyledim
o da aşağı yukarı aynısını söyledi fakat şikayetci olmadı.
lakin orda yoktan var edilen bir mevzu
yanımda kimliğim yoktu.
gbt işlemleri için kimlikleri görmek istedi
benim kimliğim olmadığı için
-tc kimlik no mu versem dedi
- kimliğine bakayım dedi
- yanımda değil dedim
arabaya aldılar beni.
- akbil var yanımda dedim
- ben devlet otobüsümüyüm amcık diyip bir güzel de
mavi gömlekli memur bey tokatı yapıştırdı
yüzüme. eline bulaşan kanı üzerime sildi
arabanın içinde bir müddet dayak yedikden sonra
- bundan sonra kimliğini yanına alırsın diyerek
bi mahalle arasına attılar beni.
ama paramı, telefonumu vs. dokunmadılar.
selcugu aradım
- nerdesin dedim
- nereye zütürdüler lan seni dedi
- olm nerdesin amk dedim
- boğanın ordayım dedi
- gelicem de nerdeyim bilmiyorum amk dedim
bir şekilde sora sora yolu buldum. gittim selcukla
bir kaç bira daha aldık. o kadar dayakdan
kavgadan ve görültüden sonra ister istemez ayılmıştık
birer bira daha çarpıştırıp eve döndük

3 gün oldu bin nerelerdesin sen !111!!

resetgvyghjlju

hadi be güzel kardeşim yaz artık

kaç gündür ilham mı bekliyon lan, hayat hikayeni yazacaktın..

beyler eskisi gibi dinleyen yok. o dayaktan sonra amı zütü dağıttım zaten. ne biliyim dinleyen olmayıncada pekde anlatma hissi gelmiyor içimden