ölü bir adamın hayat hikayesi

mesajda şu yazıyordu;
"ben seni seviyorum"
beni seviyo.. ama düşündüm sonra
madem beni seviyor, neden benim evimde,
evimin oldugunu bile bile
serdarla
uyudugum yatakta yattılar.
nedendi bunca çile, bunca hüzün
dökülen göz yaşı
içilen bira
tüketilen sigara
sonra sormaz mı insan; aga sen ne yaptın?
neden daha teen katagorisine giren bütün duygularımı
hardcore katagorisine sokucak kadar
sert bir gibiş yaptın kalbimde?
huzur deildi aradığım müzik,
mutlu olmakda değildi,
acı idi.
canım yansın istedim ve yaktım da.
- neden onunla yattın?
sordum.
neden onunla yattın? gözlerimi kapadım sonra
uzun süre cocukların koşuştururken cıkardığı aptal sesleri
dinledim. denizin kıyıya vuruşu,
insanların sigara çekişi,
gülmeye çabalamalarını, kısık sesleri
fısıltıları, martıları,
uçarken cırpttıkları kanatları...
bir martı olsaydım giderdim, dedim sonra.
bir martı olsaydım, çok uzaklara giderdim.

yazcan mı bugün panpa?

Resverd

edit:nerdesn la

reserve

Burdayız hocam

@516 reserved

bugün ağrılarımın azması sebebiyle burda bitirmek zorundayım. buralarda kalın, bari siz..

biraz daha hüzünlendi gün. o sırada telefonum çaldı
kumların titreyip dağılmasından belli oldu
arayan teyzemdi.
- sen ne zaman döncen dedi
- yarına dönücem dedim
- bekle biz gelicez kaanla hafta sonuna döneriz
- yok teyze ben dönücem yaşanmaz burda dedim
- ne oldu dedi
- ya boşver. ben dönücem siz gelin
- orda kim olcak bizden baska bekle işte döneriz dedi
- yok dedim
- iyi ne tak yersen ye dedi
o günden sonra tekrardan yolun kenarında hiç uyumadan bir gece bekledim onu
ve sabahında ilk otobüsle istanbul yolcusuydum.
- sabah gitmiş kıyafetlerimi hazırlamıştım-
istanbulda indim.
ilk olarak istanbula, ordan da mersine geçmişti sevcan
ve istanbulda bastığım her yer
sanki daha önce onun adımlarıyla süslenmişti
sanki hep bir adım gerisinde kalmıştım.
hep bir adım ardındaydım.
kokladığım bütün güzel kokular onundu.
bir an önce eve gidip
lizaya sarılıp olan biteni anlatmak istemiştim.
çünkü her zaman derdime deva olmuştu.
o benim hayalimdi,
o benim aşkımdı.
o bendim,
ben ise o.
servislere atlayıp en yakında inip evin yolunu tuttum.
eve vardım.
kapıyı çaldım liza açar diye, açmadı
tekrar çaldım kapıyı. ve tıkladım
içerden ses gelmedi. gelmiyordu
anahtarı kapının deliğine sokup hafifce cevirdim kolu
belki uyuyodur diye.
- liza, ben geldim..
ses gelmedi.
tekrardan seslendim. odamızdan dışarı çıkmıyordur diye
odama hızlıca girdim.
ve geldiğimde, LiZA GiTMiŞTi.

ben; hitlerin savaşın ortasında kafasına sıktığı silahım.
belki ben üretilmeseydim hiç savaş olmazdı.
ardından bir titreme daha.
-seni unutmak istedim
ve cevabım;
- keske biraz beynini yorsaydın vücudunu değil.
- hakaret etmek için mi mesaj attın?
- başlı başına bir hakaretsin sen zaten.
gittikce kızıyodum canımın yanma pahasına
bacaklarımdaki eti sıkıyordum.
- çirkinleşme. seni seviyorum ve yaptıgım hatayı kabul ediyorum ama bunu demeye hakkın yok
- hakkım yok mu? senin ben ta amk. hiç birşeye değmezmişsin.
- değmem ben sen gibtir git
- ona attıgın cığlıkların hala kulağımda. diyip
telefonu atıp kuma gömmem bir oldu.
hepimiz aklımızda mesaj atarken başka şeyler olur
gelsin. konusalım. özlemimi gidereyim
belki kendini affettirir.
ama her zaman bi takluk cıkar ve
birden cellalenip ters konuşursunuz.
aynı o hesap, aklımda yok iken kızmak
birden bire..
artık kaldıramıyordum.
gözlerimden akan yaşı,
yanaklarımın her zaman bir başka kadın tarafından ıslatılmasını
ellerimin üşümesini.
artık kaldıramıyordum.
gülmemeyi.
liza geldi aklıma birden.
sahi liza n'apıyordu?
üşüyor muydu o da bensiz.
ben başkasına aşık oldum, özür dilerim Liza...

Beklemedeyiz

http://www.youtube.com/watch?v=XMbvcp480Y4 başlığın müziği budur

her ay bitince smsim yenilerdim. ne olur ne olmaz diye
büşradan çok hilalle konuşmaya başladım.
bu benim istemimce olan birşey değildi aslında
hilal bana daha çok mesaj atıyordu bende
ona mesaj atıyordum. büşra daha az atıyordu
soğuk davranıyordu
bende pek gibime takmadan devam ediyordum.
o gün 4 kişi okey oynadık.
muhabbet ettik. ben fazla konuşmadım aslında o tanıştığımız gün
okey oynadıkca daha da hüzünlendim.
ıstakamdan cıkardığım her taş,
milletin ıstakasından çaldıgım her taş,
ulan her ıstaka bile onun ıstakası gibiydi
o denli saçma salak seviyodum amk
gece olunca gitmeden önce tugçe
- cok üzülme takma biliyorum böyle yapmıcaksın ama yaşamana bak dedi
- sağol dedim
çıktım.
gece yeniden saat 3 gibi uyudum. yine aynı şeyleri yaptım
acılı şarkılar dinledim,
şiirler yazdım,
şiirler okudum kendimce
lanetler ettim
dualar ettim gelsin diye
ama ne şiirlerimi duydu
ne lanetlerimi
ne çağrılarımı
baş başaydık acılı şarkılarımla ben,
onlar yaralarımı yeniden kanatıyordu
bende bir kendimin tekrardan katili oluyordum..
ne güzel kanıyordum..

@499 20 yasımda olduguma göre 1890 da falan doğmuşumdur herhalde

oha bin ben de 25 haziranda doğdum hangi yıl ama

Sana uzanan elleri gibeyim ağaç oluyoruz ağaç

bir gecede okudum 20 sayfayı. şuan değişik duyguları barındırıyorum. kardeş gel, sen de bizlerden birisiymişsin.

ya gibik tamam saygı duyuyorum ama yok yarın atacam beyler kavga cıktı yarın atacam beyler bişey oldu yarın atmayan top attığında 2 part dıbına koyim biraz daha çok atta öyle git bari

geçmiş olsun panpam

bugünlük bu kadar insafınıza kaldım bir kaç gün. heryerim ağrıyor. yarın devam

oysa dudaklarımda yanık türküler yerine dudakları,
elimde kıçı kırık bira yerine elleri
gözlerime de yerleşen yaş yerine, gözbebekleri yerleşmeliydi.
oysa öyle bir sevmiştim ki
o benim en şa-şalı dönemim,
yağmurdan sonraki toprak kokum,
gökkuşağım,
ibadetim,
huzrum..
hüznüm..
herşeyim.
saat 6 da kalkıp tekrar beklemeye koyuldum
tekrardan günü birlik gelenlerin
"ne yapıyo bu salak burda?" bakışlarıyla karşılaştım.
her duran arabadan o iniyormuşcasına sevindim
her defasında inmediğini gördükce kırıldım.
saati öyle yada böyle 7.30 edip geri döndüm.
tekrar aynı yerden gittim. çünkü bi yer daha var ama
orda köpek dolu. zütüm yemiyor
gittiğim yerde de bir köpek var ki, illallah.
tekrardan saatin 7.30 unda hırladı köpek
- nasılsın dedi
- kötüyüm asuman hergün sorucan mı dedim
- iyi olmanı bekliyorum dedi
- iyi olmam ben bu saatten sonra. dedim
- olursun dedi
- olmam dedim
- gel sana bişi anlatim belki gülümsersin falan dedi
kayıgın etrafına kurulduk. popomu yasladım. o da oturdu kayığın üstüne
- ben şimdi istanbulda arkadaşlarla bir kafeye gittim. sırtıylan oynadım tahrik oldu döndü bana "ya asuman yapma sen öyle bir kız değilsin ama simdi surdaki kıza saldırıcam" dedi, dedi.
sonradan saçma salak bir kahkaha patlattı.
o an anlamak istemesem de anladım ki kezbanın amı sular seller içinde kalmış.
ama ben gibmicem. gibemem, ya da giber miyim?
akrabam lan o benim.