ölü bir adamın hayat hikayesi

hafifce kıyafetinin altına kaçtı yaramaz bir cocukcasına ellerim.
ne çok ürkek ne çok cesurca hareket ediyordum vücudunda.
sevdiğimi belli ediyor,
ama bu sevginin sonunda nerede biticeğini
en azından bu sefer benle olursa bir başkasına gitmez felsefesiyle
dokunuyordum tenine.
sadece bu değil tabii ki. seviyordum,
dokunmakdı sevmek.
dokunmanın kıyametini bilmekti sevmek.
sevcandı sevmek.
gülümsemesiydi.
sonra dokunurken birden irkeldi. kucağıma oturdu
- yok olmaz dedi
- ne olmaz dedim
- ya. şimdi olmaz tugay dedi
hemen dikelip kucağıma aldım onu. saçlarını okşadım
gözünden bir kaç damla yaş düştü.
onları sildim.
- nedir sorun dedim
- ya. bir kere yaptım bunu biliyorsun, onu akşam tüm cıplaklığıyla öğreniceksin.
tamam bir kaç yalanım var ama kavga etme diye. kızmıcağına ilk söz ver dedi
- söz dedim
- onu dinledikden sonra. ya seviyorum seni. ama bu kadar kolay olmaz herşey.
el ele tutuşalım, gülelim, öpüşelim ama ilerisini şimdilik benden isteme
lütfen dedi.
bunları söylerken aklının hala serdarda oldugunu tahmin ederek
kızmıştım. ve bana bir kaç yalan söylediğini itiraf ettiğinden dolayı
kuduruyordum. ama bunu dışa yansıtmadım. akşam söylemesinin sebebi
ortalığı yıkıp dökmemem, erkeklerin beni tutması,
ona kızıp dövmemem, erkeklerin beni tutması
ya da etrafdan cekinip pısırık gibi kalmam olabilir miydi?
olabilirdi.
kız beyni abi bu. yalnız sinirlenmemeye söz vermiştik.
sözümüzün eriydik, tutulcaktı bu söz.
sinirlensek de dışarı yansıtılmıcaktı.

zaman bazı akılsız şişko kızların beyni gibi değil tabii ki. durmaz
zaman ilerledikce anlatıcağı saat yaklaşıyo
o saat yaklaştıkca ben geriliyor, o gevşiyor idi.
- peki saat kaçda anlatıcaksın? dedim
- bizimkiler gelsin dedi
acaba tahmin ettiğim şey doğru muydu? ben sinirlenip ortalığı
yıkmamak için mi onların gelmesini bekliyordu
ya da onlardan herhangi bir güç, destek, cesaret mi alıcaktı
neydi onların gelmesinin sebebi?
- neden dedim
- işte. dedi
- peki diyip diretmedim, korkmasın, ürkmesin diye.
akşam olunca benim sinirimi yatıştırıcak
bir babayiğit görememiştim, en azından o arkadaş grubunda.
- söylesene bira alsınlar dedim
-sen zengin insansın sen al diyip ":D" tarzında bir gülüs sergiledi ağzında
bende hafif bir tebessüm ile yattığım koltuktan irkildim
kalktım.
sıkışmıştım arkada, ölüyordum
ne oldu sorusunu gözleriyle sorarken
- bekle dedim
üstünden zıplayıp yere indikden sonra çekyatı açtım
sonra tekrardan arkasına uzandım
bir müddet uyuya kalmışım
burnuma hafif bir şiddetle çarpan öpücük etkisiyle uyandım
sevcan burnumu öperek uyandırmıştı.
diğerleri gelmisti.
hem biraz daha rahat, hem biraz daha gergindim.
- ağır abiyim ben yapma bunları diye fısıldadım sevcanın kulağına
sessiz bir gülümsemeyle
- hadi kalk yemek yicez ağır abi dedi

yemeği yedik. yemek esnasında muhabbet,
onların içtiği kola,
benim içtiğim biram
birayı her ağzıma değdirdiğimde sevcanın
dik dik gözlerime dikmiş gözlerini görüp
tam içemeden ağzımdan birayı çekmem ile geçti
yemek. arada bir ne zaman söylüyeceksin diye
kaşımı gözümü oynatıyorum.
daha vakiti var diye bir cevap alıyorum.
ağız okumada çok iyiyimdir. bir müddet sonra
-ne yaptınız?
diye sordular.
- seviştik dedim
ters ters baktı sevcan tekrardan.
- oturduk yaa dedi hafif bir sırıtmayla.
yalnız söylenildiği gibi değildi öğrenci evi.
patates kızartması, tavuk, kola, vs. vs.
baya ben kendi evimde bulamadığım yemekleri yiyordum
- nasıl aldınız bunu fakir öğrenciler değil misiniz siz? dedim
birden masada kahkaha tufanı koptu.
benim yüzümde herhangi bir kas çalışmadığı için
tepkisiz bir şekilde cevap bekliyor idim.
- hayır dediler
kızlardan birisinin adı selda idi.
- selda az daha bira aldınız mı dedim
- var daha dedi
- getirir misin dedim
- getiremez diye lafa atladı sevcan
- ben sana kola koyayım dedi
koyayımı biraz baskılı söyledi. anladım ki zütü korumak için
bira içmemek gerek. kolayla devam ettirip sofrayı
tekrardan televizyon karşısına geçmiş
standart bir türk "koyun" ailesine döndük.

televizyon izlenirken gülünüyor, gülünürken
sevcan erkeklerle bakışıyor gülüyor mu diye kontrol amaçlı sanırım
bakıştıkca benim sinirler iyice geriliyor
gerildikce sabırsızlaşıyor,
sabırsızlaştıkca serdar ile anlatıcağı şeyi dinlemeden
ortalığı gibebilcek bir hale geliyordum.
televizyonun kumandasını bir hışımla alıp, televizyonu kapadım.
- ne oldu ya? uğultusundan sonra
- arkadaşların geldi. hadi dedim
- onların yanında olmaz dedim
- ne oluyor? diye gerildiler çocuklar.
- o zaman odaya diyerek kalktım
- tamam diye peşimden geldi.
odaya girdik.
- sinirlenmek yok ama dedi
- söz verdik ya. dedim
söz ağızdan bir kere çıkar, çıktığı yere bir daha girmezdi.
şimdiye kadar bu böyle olmuştu
ve anlatmaya başladı. ekgibsiz, abartısız, fazlasız, yazıyorum.
"o evin senin evin oldugunu biliyordum. serdarla eve geçtikten sonra bana tugay birazdan gelicek dedi.
bende okey oynucaz falan diye seni bekliyorum. oguzhan yerine bir kız bulduk. tugay onu çağırmaya
gitti dedi serdar bana. sonra benden ne kadar hoşlandığını söyledi. ben senden hoşlandığımı söyledim.
sonra bana bir tokat attı. ne yapıyorsun diye bağırmaya başladım. ağzımı kapatıp yatağa itti beni.
sonra üzerime çıktı gerisini biliyorsun"
- tecavüz diyorsun dedim sakin bir sesle.
- evet dedi
- peki kapıya kafamı dayadığımda "hadi serdarım, tugay gelmeden, hadi hadi. sesleri neydi dedim
- ya. nasıl anlatıcam bilmiyorum ama ciksden zevk alan bir siz değilsiniz.
zoraki de olsa zevk alıp o zevke bırakıyorsun kendini ister istemez dedi.

görüntü gitmişti.
ses gitmişti.
his gitmişti.
ben, gitmiştim.
aşk, gitmişti.
göz kapaklarım gözbebeklerimin önüne bir perde olmuş, ağırlığından, göz kapaklarımı kaldıramıyordum
gözümün kenarından hafif yaşlar akıyor, hissediyor, ama dokunmuyordum
usulca, sessizce akan yaşlara, bendim onlar, dokunmamalıydım. akıp gitmeliydim.
kulaklarım çıkan kelimelerin, kelimelerin oluşturduğu cümleler tarafından tecavüze uğramış,
küçük bir kız çocuğu gibiydi. fakat sesi çıkmadığı, dili lâl olduğu için
hakim tarafından "kendi isteğiyle ilişkiye girmiş" kararı yemiş küçük bir kız cocugu gibiydi.
kulaklarım.. bundan sonraki duyumlar hep sıradan kalıcaktı sanki.. gittikce sinirleniyordum
hislerim bir ustanın elleri altında zımparaya yatmış, iyice örseneleniyordu
sevemiyordum, utanamıyodum, odada hemen arkamızda bulunan
gardolapın camı kalkıp, bütün tarihi gösterse kafamı yerinden cevirmez idim.
çünkü; utanamıyor, sevemiyor, bağlanamıyor, bağı koparamıyordum.
öylece bir ceset gibi yığıldım beni taşımak için oraya konuldugunu
farz ettiğim yatağa.
ben, kendimden cıkıp cok uzaklara gitmiştim. o kadar uzaklara gitmiştim ki
etrafıma toplanmış bütün öğrenci parçalarını, hayatımı gibmek için
tanrının kurduğu bütün tuzaklara yakalanmış,
hepsini sevmiş,
ve en sonunda hepsi ile bir şekilde ayrılmış,
aldatılmıştım. ölüyordum, bunu hissediyordum.
birde vücudumu lav gibi yakan siniri..
aşk da benimle beraber vücudumun derinlerinden, kalbimin
uçsuz bucaksız daha benim bile bilmediğim gizli karanlık bir bölümünden
cıkıp, ruhumun, hislerimin duyumlarımın ve görüntümün koluna girmiş
3-4 kız cocugu gibi sallana sallana gidiyorlardı..
herşey karanlıktı..
herşey aydınlığa inattı sanki,
herşey aşkıma inattı.
tanrı bizi değil, beni sevmiyordu
bu yüzden hiç kimseyle ben, biz olamadım..

sinirle yataktan kalkıp yumruğumu öyle sıktım ki
serçe, yüzük,orta ve işaret parmağım adeta avuçlarıma girdi
yahut avuçlarımda bundan sonra ömür boyu taşıyacağım bir yara bıraktı.
sevcanın gözlerine bütün sinirimle bakıyordum.
o da yatağın başında elini omzuma koymuş
- birşeyin varmı diye soruyordu
boğuk bir ses olarak kulak zarıma çarpıyor
ardından özgürlüğe, hava boşluğuna, gökyüzüne geri dönüyordu
sıktığım yumruğumla sevcanın kafasının hemen yanından
duvara öyle bir yumruk attım ki,
içinde belki de yarım asır kalmış alçının, tuğlanın vs.
tozu dumanı çıkıp duvarda kalıcı bir hasar bırakmıştım
ilk başta sevcanın yanına gelip,
"sevcaaan" diye bağırdığım gibi,
sevcanın karşısında
"laaaaaaaaaaaaaaaaaan!" diye bağırıp,
içerdeki bütün salak arkadaşlarını, sevcanı
konu komşuyu başımıza toplamıştım.
kapı ard arda çalıyor, ben sağa sola saldırıyordum
bir kaç biblo, bir kaç süs için alınmış saksıyı
yumruk, tokat, ve tekme vasıtasıyla kırmıştım.
kızlardan birisi şaşkın şaşkın beni izlerken
sevcan ve eda ne yapıcağını bilmez bir halde ağlarken,
evin gib sahibi sözde erkekler beni sakinleştirmeye çalışıyor
bir yandan da sevcana
"ne oldu" diye soruyordu?
sevcan ağlamasından ötürü cevap veremiyordu
çocuklar ellerimi arkada bir şekilde birleştirmeye çalışıyor,
itinayla vurmamaya özen gösteriyor fakat birleştirirken
ellerimin anasını gibiyorlardı.
- yapma tugay diye inledi yatağın üzerinden bir ses.
gözlerimin yaşına aldırmadan kafamı kaldırıp sevcanı gördüm
gözlerinin yaşını gördükce sinirlendim
ellerimi bir şekilde çırpıp onları geri attıktan sonra yatağın üstüne oturdum
oturmam ile beraber sevcanın beni kolları arasına alması bir oldu
göğsünde anne şevkatini buldukdan sonra hafifçe kalkıp,
- ben gidicem. kendine iyi bak, bundan sonra sen ve ben varız, biz yokuz.. dedim
bir restti, blöfdü aslında. gitmek istemiyordum
"dur" dese duracaktım.. ama ne diyecekti
ses telleri ne diye titreşicekti, bilmiyordum.

dün gece için özür dilerim elektrikler kesildi birden bire. bunlar özür partlarıydı. akşama devam

bugün gece yarısından sonra kesin part var beyler. sıkmayın canınızı

burda olan varmı başlıyorum ona göre

"dur" demedi, diyemedi, tükürükle birlikte
saçma salak bir şeyler çıktı ağzından
ağladığından ötürü ve sinirli, gergin bir ortamdan ötürü
gülmedim. zaten istemedimde, pisliğiyle, temizliğiyle istiyordum
onu.
git de dememişti oysa ki..
bana asırlar gelen o bir kaç saniye, o gitme demesini beklediğim bir kaç.
lanet saniye ardından ayağa kalkıp,
- gidiyorum diyebildim.
sevcan yerine eda daha çok ağlamaya başladı
arkada bulunan biraderlerden biri beni sakinleştirmek için
elini omzuma koydu
- çek elini gibmiyim yerini yurdunu diye inledim
elini titrek bir şekilde geri çektikten sonra tekrardan sevcana
döndüm. ağlıyordu
yüzünü okşamak için elini uzattım çenesine
birden boynuma atladı
- hayır lütfen dedi.
o gitmişti bir kez, beni açta açıkta bırakmıştı
gitmemek için bir sebep diye yalvarsam da,
o sebep yoktu ne yazık ki.
gidicektim, gidicek miydim? gidemiyordum..
gitmemek için sebep arıyordum burnum gül kokulu saçlarının kokusunu
derin derin içine çekerken.
- herşey bu kadarmış sevcan. canım.. bu kadarmış. dedim
omzumda iken daha çok ağladı
- böyle yaparak daha çok üzüyorsun kızı dedi arkadaki çocuklardan biri
aldırmadan sevcanın saçlarını tekrardan kokladım
ve sonra tekrardan, ve tekrardan
ve bir daha kokladım. son kez kokladım ve o istemese de
ayırdım kendimi gül kokan saçlarından..
çünkü korkmuştum, yorulmuştum.. bu kokuyu en son
serdar ile birlikte oldukdan sonra yastıkta bırakınca
koklamıştım. aklıma gelince bu daha da hiddetlendim.
ayağa kalktım.
selda kapının önünde duruyordu, geçmek için yeltendim. izin vermedi

kafamı belki de son olacak şekilde geri döndürüp
sevcanın dalga dalga salınan saçlarına hıçkıra hıçkıra ağlamasına
şahit olup kendimce içten içe
"sen bu musun lan? sendin hep terk edilen, şimdi böylesine vicdansız mı oldun?
terkmi ediyorsun artık? güçlümü hissediyorsun" dedim.
çocuklardan biri sevcanın yanına oturup omuzlarından iki eliyle kendine
çekti ve göğsüne aldı sevcanın kafasını
sevcanın vücut haliyle istemedigi belliydi fakat
bir erkek gücüyle kız gücünü karşılaştıramayız.
o hali görünce
- dıbına kodugumun cocugu diyerek atıldım
musanın üstüne
-sevcanı göğsüne alıp sakinleştirmeye çalışan-
yatağın üstünde boğuşup bir kaç yumruk da ona salladım
arkadaki 2 çocukda bizi izliyor, selda beni onun üstünden
kaldırmak için belinden tutuyordu
kapı bir kez daha çaldı
çocuklardan biri kapıya doğru hızla koştu
selda beni cocugun üstünden alamıyor
cocuk altımda oldugu için bana vuramıyor
bende onun boğazından sıkıyordum
aynı yatağın üstünde sevcan ve eda ağlıyordu
komşular ne oluyor diye sorarken
ettiğim küfürleri duyucak olmalı ki paldur küldür girdi
ve beni musanın üstünden alıp gardolaba fırlattı
musanında göğsünden tutup kalkmasının sağladı
kavga yanlısı birisi olmadığım için saldırmıyordum musaya.
liseli çıkışındaki çocuklar gibi ortalığı yarmıyordum
yarmaya çalışmıyordum en azından
sevcan ayağa kalktı. ve boynuma
gitme dercesine bir kez daha sarıldı
- yapma lütfen diye kulağım fısıldadı
-şş tamam geçti diyerek saçlarını sıvazladım

bir müddet geçtikten sonra atlet ile
3 erkek 3 kızın kaldığı bir eve gelmiş
altında pijamasıyla bir kavgayı ayırmıştı.
şişko olmasa tam avrupa yakasındaki gaffura benziyordu amk
- nedir sizin derdiniz gençler diyerek ortalığı sakinleştirmeye
çalışıyordu
- abi dertlerimi say say bitiremem. verdiğimiz rahatsızlıktan ötürü kusura bakma dedim
- allah allah ne derdiymiş bu bu yaşta. daha bebesiniz olum siz diyerek
ankara şivesine döndü birden ağzı
- abi tamam özür dilerim hepimiz adına dedim
- saat kaç. siz bize rahatsızlık veriyorsunuz. polise şikayet edeceğim sizi
diyerek gitti evden.
ya ne polisinden bahsediyosun sen amk?
- tamam kusura bakma abi dedim.
diğer gib sahibi arkadaşlar abiyi kapıya kadar geçirdiler
sevcan sırtıma tırnaklarını geçirmiş
beni öyle bir sarmıştı ki
artık canım acıyor idi. ama tatlı bir acıydı bu
saçlarından öptüm
- biz olamayız sevcan. geçmişini unutamam senin. bana yaptığını, gitmeni. unutamam.
bana çektirdiğin onca acıyı, unutamam ki gül kokulu sevdigim dedim
sırtımı biraz daha sıktı. sonra biraz daha sıktı
- acı cektim ben. sen gidince bana köpeği bile vermediler
tanrı bana öyle bir oyun oynadı ki, acı cektim ben. çok acı cektim dedim
- yapma lütfen dedi sevcan yüzüme bakarken
yaşlı gözlerini görünce dayanamayıp tekrardan gözyaşlarım akıp gitti
özgürlüğe..
- biz senle piyanonun en baş ve en son tuşuyuz. aramızda dağlar var.
bencillik yapmazdın hani dedim
- bende seninle gelirim dedi
- okulun var dedim
- ya gelirim işte. umrumda değil hiç birşey. bende acı cektim
ben de ağladım. çok ağladım. ailemden kurtulup arkadaşlarımla ev tuttuk.
sırf seni daha rahat düşünüp seni daha rahat özlemek için.
bende gelirim seninle, ya da sen gitme. dedi sevcan
yaşlı gözleriyle..

gitmeyecek miydim gerçekten? hep onunla mersinde yaşayabilir miydim?
onunla kalabilir miydim? geçmişine rağmen?
evlene bilir miydik? o kadar ciddileşip ilerleye bilir miydik?
büyük kavgalardan sonra kavuşabilir miydik?
göğsümde, kafasını göğsüme gömmüş, göğüs kafesimin içinden
gelen "sev-can" atmalarını duymaya çalışan bir kız vardı
kalbimi dinleyen bir kız vardı göğsümde.
ve bana gitme diyordu.
gitmeyecek miydim gerçekten?
- biraz daha burdayım zaten param yok diyerek sırıttım
sevcan göğsümden kafasını çekip
"yehu" tarzında şimdilerde carton netwoorkde
ben10 yarışmasında sevinen aptal çocuklar gibi sevindi.
ve sonra dudaklarıma yapıştı.
musa edanın yanında, gib sahibi arkadaşlar selda ile kapıda bizi izliyordu
- ölümsüz bir aşkımız olur mu diye sordu sevcan
mutlu olmuştum,
bir kız benimle birlikte, herkesin, tüm arkadaşlarının
önünde hem beni öpmüş, hem sarılmış
hemde ne kadar sevdiğini belli edicek kadar
ağlamıştı. bir çok benim için ağlıyan kız oldu
denizden başlıyıp lizaya kadar..
derya meryem feride vs. vs
canım ilk kez bu kadar yanmıştı benim de,
- olur dedim hayallerini bozmamak ve
kurduğu hayal de yerimin oldugunu bilmenin sevinciyle.
- seni seviyorum diyerek bir kez daha
kücük bir öpücük kondurdu dudaklarıma.
ne zaman sevmiştik bu kadar çok?
ne zaman birlikte olmuştuk ta öpüşüyorduk
- bende seni seviyorum dedim.
ve iç geçirdim;
çok seviyorum..

bir müddet sonra ayrılıp el ele içeri geçtik. ve çekyata oturduk
kaburgama giricek kadar çok yakın oturuyordu
ayıptır söylemesi spermlerimi akıtsam,
hamile bile kalabilirdi. o derece yakın oturuyorduk
televizyon izlerken musaya döndüm
- pardon birader sana da ayıp ettik dedim
- sorun değil dedi
- sarıldıgını görünce sevcana dayanamadım dedim
tebessümle geçirdi olayı
- bira getirsene dedim seldaya
sevcan karışmadı bu sefer
- sigaranız varmı beyler diye bir kez daha
konuşmaya muhabbeti öldürmemeye çalıştım
- yok dediler
sigara içmeyen erkekleri aslında zararlı olsa da anlamıyordum
paraya yazıkmış, harammış,
erkeksin lan sen. züt veren sigara içmesen bile taşıcan
otlanıcak biraderlerin senden.
o sigara taşınacak!!
sigarasız bir gece geçiricem diye üzülürken
biralar geldi. yarısına kadar içtik ya da içmedik
kapı çaldı.
selda kalkıp kapıyı açtı ve soğuk bir yüzle döndü bize
- kimmiş diye bir uğultu cıktı salondan
- polis diye yanıtladı.
ne polisi lan? akşamın bu saatinde
diye düşünürken komşunun sizi polise şikayet edeceğim
dediği aklıma geldi. vay dıbına kodugumun cocugu
diyerek kalktım
küfürden sonra sevcanın gözleri açılmış bir şekilde
gözlerime baktığını gördüm ve açıkcası tırstım amk
- ne oldu? diye sordum
- emniyete kadar alıcaz sizi dediler.
herkes üstünü başını giydi. ve memur beylerin
arabasına binip merkeze gittik

bugünlük bu kadar yarım devam ederiz. buralarda kalın, bari siz..

bugün hikaye yok beyler. özür diliyorum hepinizden

Çaylaklığım geçti beyler. oh lan. geçti oğlum. geçti lan geçti. hepinizin yanaklarınndan öpüyorum. nasıl sevinçliyim nasıl mutlu anlatamam yahu.

çaylaklığımdan dolayı hikayeyi takip edenlerin sayısı baya bi düştü. söyledigim gibi aslında ben yazar değil, şairim. bu çaylak kaldığım süre zarfında şiirlerimden bir kitap oluşturmayı planladım ve 1 ay içerisinde kitap çıkıyor. ilgilenecek olanlara bedavaya gönderebilirim ilk kitabım oldugundan dolayı. ciddi ilgilenecekler inboxa mesaj atarsa sevinirim.
not: kitap yayımeviyle değil matbaa ile basılacak. yani kitabın kapağından tut Türkçe imlasına kadar herşeyi benim.

hikayeye noelden sonra devam ediceğim. bir de bu şiir kitabından gayri roman yazıyorum. umarım en kısa zamanda onuda bitiririm ve kitap haline getiririm. bu kitap sevdası hep sizin yüzünüzden.

kitapdan özet: aslında çok kızgındım. Benim olmayışına, bana gülmeyişine, bana gelmeyişine... kızgındım işte.
kitabın ismi: "Bir delinin yadesi"

kitaptan bir bölüm daha: "insanlar onları ömür boyu bekleyeceğimi sanıyor. Ve ne oluyor biliyor musun Jose? Bekliyorum... "