Telefonumun sesiyle uyanmıştım. Sabah sabah annemden başkası olamazdı heralde.Her gün üşenmeden arar derslere geç kalmamamı sağlardı.Eve, onlardan ayrı kalıyordum daha doğrusu beni postalamışlardı. Başlarda çok zor gelsede alışmıştım.17 yaşındaydım ve arkadaş çevrem 'Ana Kuzusu' diye anılmak yada bilinmek istemezdim bu yüzden yatılı okulu kabul etmiştim.
Arkadaşlarım buraya alışmamı kolaylaştırmışlardı.Bu sene lise son sınıftık ve arkadaşlığımızın 4. yılıydı,her koşulda ister istemez insan birbirine alışıyordu.
Komidinin üzerindeki telefona uzanmaya çalışmıştım.Zor da olsa almış ve annemle konuşmak üzere açmıştım. Uzatmayacağını umuyordum böylece 5 dakika daha uyuyabilirdim.
'Efendim?' dedim uykulu bir ses tonuyla. Uykuya düşkün olduğumu biliyordu sessiz kalarak neden uzatıyordu ki bir 'kalk' dese yeterliydi benim için. Nefes alma seslerini duyuyordum fakat hala konuşmamıştı.
'Anne konuşacak mısın?' dedim garip bir hisle. Cevap gelmedi.
Ardından 'Anne!?' diye sessizce bir çığlık atmıştım. Alin'in uyanmasını istemezdim.Son kez şansımı denemek istemiştim.
'Anne ben kalktım, uyarı alınmıştır. Sonra görüşürüz seni seviyorum' dedim ve telefonu kapatacakken hayatımı değiştiren o sesi duydum.
' Seni Hissedebiliyorum. '

Devamı için 3-5 şuku pampalarım. Aktifim ve bekliyorum.
Not: Hikaye bana ait değildir.Bu yüzden fazla bekletmeden yazacağım.

Ses kesinlikle anneme ait değildi. Peki kimdi? Sabah sabah bir pgibopatla tartışamazdım.
Ardından tekrar aynı ses 'Yakında her şey değişecek. Hazır ol!' dedi ve telefonu kapattı. Sesi tanımıyordum ya da arkadaşlarımdan biri değildi. Erkek..boğuk bir ses. Telefonu iyice kulağıma yaslamama rağmen zor duymuştum ve nefes alış verişlerini de unutmamak gerekirdi.Ya şakaydı ya da gerçek.Ve sanırım ben şaka olduğuna inanmak istiyordum.
Şokun etkisini atlatmış, uzun düşünmeler sonucunda şaka olduğuna karar kılmıştım. Hatta kimin yaptığınıda biliyordum, daha önce nasıl aklıma gelmedi anlamıyordum.Bu Cenk'ten başkası olamazdı. Belki de telefonuna ses değiştirme programı yüklemişti. Düşüncelerimi uyanmakta olan Alin bozdu. Uykudan yeni kalkmış olan sesiyle 'Günaydın' diyebilmişti aynı şekilde karşılık verince somurtmuştu.O kadar mı kötü gözüküyordum?
'Ne var?' diye sordum merak ederek. Yüzümde her hangi bir madde mi vardı acaba? düşünmeden edememiştim.
' Bir şey mi oldu, rengin atmış gibi gözüküyor. Yoksa hastamısın? Mümkünse bana yaklaşma geçen haftadaki gibi mendille dolaşmak istemiyorum'.Alinden başka ne beklenebilirdi ki?Çok mu belli oluyordu korktuğum. Kötü bir şaka olmalıydı bu.Gerçekten korkutan da sesiydiilk gördüğüm yerde tebrik edeceğim onu.'Hasta değildim ama olursam söz veriyorum ilk sana bulaştıracağım' diyerek ağır adımlarla banyoya yönelmiştim. Amacım ise aynada kendime bakmaktı.

Allah aşkına neden sövüyorsunuz olum hemen yazıyorum işte sabırsız mısınız ya

Duvara mı anlatıyorum amk şukulayın sonuncuyu

silikyiyen ne troll çıktın amk sen :D

Yatakhanedeki her odada iki öğrenci kalıyordu. Kendimize ait bir banyomuz olması burayı sevmemin diğer bir tarafıydı.Şehirden uzaktı tamam ama bir o kadar da doğayla iç içeydi. Bundan şikayet edenlerden biri değildim ben, doğayı ve hayvanları seviyordum. Aynadaki halime bakınca çığlık atma isteğimi zor bastırmıştım.Bu da neydi? Cenk odama kadar giremezdi değil mi?Ayna üzerine yazılmış bir postiş.
' Seni hissedebiliyorum. ' kırmızı keçeli kalemle kalınca yazılmıştı. Hangi ara odamıza girdiği onlarca soru arasından biriydi sadece. Odanın kapısını kilitleme gibi bir şansımızın olmasını dilerken bulmuştum kendimi.
Kendimize ait odamızı kitleyemiyorduk anahtarlarımızı bile hepimizden almışlardı. Anormal kurallardan biri de buydu. Saçma okulun saçma kuralları işte!..
Olanlardan Cenk'i suçlamam sanırım sadece bir hataydı. Alin gelmeden kağıdı alıp sağ tarafta duran çöp kovasına atmıştım. Saçlarımı tarayıp dışarı çıktığımda sıra Alindeydi.Çok süslü olduğu için önce ben işimi hallediyordum. Hepsinin sevgilisi için olduğunu söylüyordu ama herkes bunun bir palavra olduğunu biliyordu..

Nerde bu sözlük aq

Beyler bi silikyiyen pampam var olum bu ne ya neyse devam ediyorum.

Kıyafet dolabımın önüne geçip düşündüm. Fazla bir alternatifim yoktu aslında sadece okul üniforması.Üşenerek giyinmiş ve uygun ayakkabılarımı da seçtikten sonra hala banyoda hazırlanmasının ilk yarısını tamamlayan Alin'e seslendim.
'Alin, hadi geç kalıyoruz!' her sabah aynı şey olurdu. Diğerleri kahvaltı yaparken biz derse zor yetişirdik.'Tamam, çıkıyorum.' dedi korkunç sesiyle.Ne amaçla olursa olsun bu kızın bağırmasından nefret ediyordum.
Ağır olmayan çantamı tek omzuma asmış ve odadan çıkıp PRENSESiMiZi beklemeye başlamıştım. Başımı yere eğdiğimde gözlerimin faltaşı gibi açılmasına engel olamamıştım. Yine mi aynı şeydi? ' Seni hissedebiliyorum. ' aynı kalemle yazılmış aynı renk postiş.
Bu çocuk benden ne isterdi ki,Çağkan ile birlikte olduğumu kaç senedir bilmeyen kalmamıştı.Ona tabi ki söylemeyecektim gerek yoktu tartışmaya ama uzatmasını da istemezdim. Kız ve erkek öğrencilerin odaları ayrı bölümde olduğu için bi sonraki plana atmada karar kılmıştım. Erkeklerle kızların odaları uzun koridor boyunca bir tek camlı, plastik beyaz bir kapı ile ayrılmıştı. Anlaşılacağı gibi okulun bazen katı kuralları yoktu.

En sonuncu entry'me 5 şuku gelene kadar devam etmiyorum pampalarım hiç gelmezse burda biter kusura bakmayın.