Beyler taşeron işçiyim. Baklavayı düğünlerde yiyebilen bir aileyiz, en küçük çocuk hala baklavayı şehir efsanesi sanıyo amk. Geçen gün patronun oğlu nişanlandı, bunun şerefine madendeki herkese 50tl dağıttılar. Çölde su gören kervan gibi sevniyoruz madende işte herkes diyo iyi geldi şunu alırız bu eksiği görürüz felan.

Ben de dedim ayakkabı alırım üstüe az bişey koyup. Lan o sırada aklıma geldi dedim gibtir et ayakkabıyı gidip çocuklara baklava aliyim yesinler yemedik demesinler babalık yapiyim. Baklavayı aldım yarın yeriz diye hanıma tembihledim. Gece en ufağı rüyasında baklavaaa diyodu o derece. Ertesi gün işe gittim. 11 saat çalışıyoruz 2.5 saat de serviste felan eve geldim yemeği yedik. O gün de her vurduğum kazma darbesiyle sanki kömür değil baklava fışkırıyo amk o derece.

Hanım demez mi bin oğlun tüm baklavayı yemiş. Kanal 7 de izlediğim tüm taks maçları tek şerit halinde gözümün önünden geçti. Kalktım gavata bi sağ kroşe yapıştırdım. Kim kimi koparıyo lan baklavayı kim aldı kim yiyo. Baba şaka felan diyo. Yapılacak şaka var yapılmayacak şaka var bi de sol direkt attım. Yüzü gözü morardı ben yemem felan dedi. Hani baklava da yemicen amk. Çıkardı getirdi gerizekalı. Yemem de yemem. Baktım üzüldü amk belki de hayatında ilk defa eve gelen baklavayı gördü şaka yapmak istedi sonuçta bu şakayı ömründe kaç kere yapabilir, kaç kere baklava alabiliriz, üzüldüm dedim ben de yemicem. Ufak çocuklarla hanım yedi afiyet olsun. Bu da bi anım işte.