sıralı gelen ölümler tesadüf olabilir mi? peki bir rüya ne derece gerçek olabilir? dostluklar ve aşk bir sanrı mıdır? her şeyini kaybetmiş bir adam dünya markalarının reklam patronu olabilir mi? peki dünyanın hangi ürünü kullanacağı bir odadan kontrol edilebilir mi?

bu hikayede;
ölüm sırasını bekleyen bir adamın, dünyanın en büyük dergilerine kapak oluşu; sadece bir terör eyleminin hazırlığıdır.
rezerveleri alın, başlamak için yakın sigaralarınızı!

bu rüya bir kaç defa daha böyle gitti ve artık konuşmaya sesimi duyurmaya çalışıyordum. rüyada olduğumu biliyordum daha doğrusu odada ki herkes rüyada olduğunu biliyordu.o masa da ki konuşmalarımızda neden bu rüyada olduğumuzu bulmaya çalışıyorduk, ama sonuca ulaşamıyorduk. uyandığımda bilgisayarımı açtım internete girip hosting ve domain alarak bir site kurmaya başladım. amacım bu siteyle rüyamda ki kişiler eğer gerçekten varsa onlarla bir araya gelmekti. siteyi kurduktan sonra 1 hafta kaar rüyayı görmedim. sonrasında tekrar odanın içindeydik. buluşmak için bir site açtığımı söylüyordum ama bu sitenin ismini bir türlü söyleyemiyordum. daha öncede olmuştu bu telefon numarası bırakmaya çalışmıştım ama başaramamıştım.

aradan iki ay gibi bi süre geçmişti. ve ben son bir aydır hep aynı rüyayı görüyordum. siyah bir odanın içindeydim. bir masa ve 5 sandalye vardı. sadece bu kadardı önceki geceye kadar. önceki gece odanın kapısı açıldı içeriye 4 tane adam girdi. sandalyelere oturdular ne olduğunu anlayamıyordum oturmamı işaret ettiler, oturdum. bu insanların kim olduklarına dair hiç bir fikrim yoktu. konuşmuyorlardı ben bir şeyler anlatmaya çalışıyordum ama bir türlü sesim çıkmıyordu.

üniversite bittikten sonra eve kapandım. nerdeyse bütün gün sigara içer tv izlerdim. üniversitenin ardından 1 yıl geçti. soğuk bi hava vardı dışarda ama aylardan haziran. soluk bi hava hüzünlü şeyler yaşanacak gibiydi. hüzünlü şeyler yaşamak için çıktım evden üç demet çiçek aldım 6 yıl arayla ölen ailemin mezarlarına gittim. mezarlıkta otururken insan aklından ölümden başka bir şey geçmiyo. babamın mezarından biraz uzaklaşıp sigaramı yaktım. babamın beni sigara içerken yakalamasından falan çekiniyordum hala. duamı ettim çiçekleri bıraktım toprakları suladım, biraz dertleşip eve dönmek için kalktığımda aklımda bu ölümlerin sıralaması vardı. hepsi 6 yıl arayla ölmüştü ve en son olarak ölen dedemin ardından tam 6 yıl geçmişti. ailemizin ölüm sıralamasına göre bu yıl benim ölmem gerekiyordu. sene sonuna kadar ölmezsem intihar ederim herhalde diye aklımdan geçiriyordum.

üniversiteye başlamak konusunda hala kararsızdım. ne yapacağımı bilmiyordum. ilk okul ve liseden hiç samimi arkadaşım olmamıştı kız arkadaşım da olmamıştı. yapayalnız kalmak çok kötüydü. üniversiteye sırf bu yüzden başladım. etrafımda bir iki kişi olurdu sohbet muhabbet falan takılırım diye başladım üniversiteye. devlet burs verdi, babamdan kalan bi ev vardı onu kiraya verdim dedemin evinde kalırken kira ve burs getirisi benim ihtiyaçlarıma yetiyordu. planladığım gibi gitmedi tabi insanlara karşı soğuk davranıyordum ısınamıyordum kimseye gel zaman git zaman üniversiteyi de 5 yılda bitirdim.

o günden sonra dersleri falan biraz boşladım. eskisi kadar başarılı değildim. dedem de hayatta kalan tek akrabamdı. benim ondan başka onun benden başka kimsesi yoktu. ve ben yavaş yavaş büyüyordum, dedem daha da yaşlanıyordu, halsizleşiyordu. 18 yaşına girdiğim gün dedemi kaybettim yani babamın ölümünün ardından tam 6 yıl annemin ölümünün ardında tam 12 yıl geçmişti. 6 yıl arayla tüm yakınlarımı kaybetmiştim. lise bitmek üzereydi ama üniversiteye girecek gücüm ve güvenim yoktu. ama yine de edebiyat öğretmenim hakan hocanın ısrarlarıyla girdim sınava ist. üni. radyo sinema bölümünü kazanmıştım.

annemi pek hatırlamıyorum. ben 6 yaşındayken ikinci çocuğuna hamile kalmış, erken gelecek doğum nedeniyle sezeryan demişler. dedemin dediğine göre doktorların hatasından annemi ve dünyaya gelemeyen kardeşimi kaybetmişim. çok küçüktüm bir gece ağladığımı hatırlıyorum. ilkokula kayıt olmuştum herkesin annesi yanındaydı, bir tek o zaman ağlamıştım annemin öldüğüne. yine de çabuk adapte olmuştum okula. ilk okumayı öğrenen bendim, bunun için başarı belgesi vermişlerdi birinci dönem bitince. ilk okul hayatım başarılıydı 5 nci sınıfı ikinci döneminin başına kadar. matematik sınavının sonuçları açıklanmıştı. sınıfta hatasız olarak 100 olan bir tek bendim, sevinçliydim, 12 yaşındaydım ve o yaşlarda başarmam gereken iş olan okulumu en iyi şekilde sürdürüyodum. babam annemden sonra hiç evlenmemişti. ben ne zaman yüksek puan alsam babamın mutlu olduğunu hissediyordum. gözleri gerçekten parlıyodu. öğretmenimden telefonunu isteyip babamı aramıştım. sınıfta en yüksek puanı aldığımı söylemiştim. babam telefonda beni öven cümleler kurmuştu. akşam işten gelince sinemaya gideceğimizi söylemişti. eve gittiğimde heyecanlıydım sinemayı çok severdim. babam gecikmişti, 1-2 saat değil baya gecikmişti babam hatta o gün ve ondan sonra hiç gelmemişti. alkollü bir sürücü aracın kontrolünü kaybetmiş, babamın arabasıyla kafa kafaya çarpışmış. babam ben tam 12 yaşındayken annemin ölümünün ardından tam 6 yıl geçmişken yani beni dedemle bırakıp toprağa gitmişti.

yılın sonuna gelmiştik rüyalar eskisi kadar sık olmasa da arada bir tekrarlıyordu. siteden bir şey çıkmamıştı. aralık ayının 28nci günüydü. ümidimi kesmiş 3 gün içinde ecelimle ölmediğim taktirde intihar etmeyi planlıyordum. bilgisayarı açıp siteye girdim. biri gelmişti evet siteyi bulmuştu odadaki adamlardan biri buluşmak için mesaj atmıştı. ertesi gün için sözleştik ankaradan istanbula gelecekti havaalanında onu bekliyordum. uçaktan indi bi kafeye gidip biraz konuştuk. yalnız yaşadığım için bende kalmasında sorun yoktu, eve gittik.

3 gün içinde diğer 3 adamla da buluştuk. yeni yıla hep birlikte neler yapacağımızı konuşarak girdik. hepimiz ayrı mesleklerde öğrenim görmüştük. tv da gördüğümüz bir reklamda bir yarışma gördük. bir e-alışveriş sitesi reklam kampanyası başlatmıştı. en iyi reklamı çekene 10,000 liralık bir ödül veriyordu. reklamı çekip gönderdik. reklamda avm'lerde dolaşmayı sevmeyen biri evinde otururken kapısı çalıyor ve dünyaca ünlü markalar reklamdaki arkadaşa ürünler getirip alışverişi ayağına getiriyor, üstelik mağazadakinden daha ucuz bir fiyata. reklamımız görüntü kalitesi, ve anlayış olarak diğer reklam filmlerinden daha iyiydi ama yarışmaya torpil karıştırıp birinciliği saçma sapan bir reklama verdiler. bu olaya sinirlenmiştik üstelik sadece biz de değil oylamayı takip edenlerin çoğu bizim hak ettiğimizi düşünüyordu. bu olaya bir tepki göstermek istiyorduk.

evimin bir odasını tamamen siyaha boyamıştım. bir masa ve 5 sandalye koymuştum, rüyada ki gibi yani. yaptığımız toplantılarda bir fikir oluşturduk. kendi reklam sitemizi kuracaktık. içeriği bir takım ürünlerin rekldıbını çekecek ve isteyen firmalara bu reklamları satacaktık. ilk olarak bir kola reklamı çektik. reklamda bir adam bara giriyor, barmenden kola istiyor ve barda müzik kesiliyor. barda kola isteyen adama bakıyor herkes ve ciksi bir kadın yaklaşıp bunun en doğru tercih olduğunu söylüyor. kadın kola isteyen adama yanaşınca bardaki tüm erkekler kola istiyor. müzik tekrar başlıyor. adam ve kadın tuvalete giriyor, bir kaç saniye sevişme sesinden sonra kadın yarı çıplak kapıdan kafasını uzatıp senin doğru kola tercihin hangisi diyerek kapıyı tekrar kapatıyor. bu reklamı dünyaca ünlü bir cola firmasına gönderiyoruz ve çok geçmeden olumlu cevap alıyoruz. bu sayede hem reklamımızı satmış hemde sitenin ismini duyurmuştuk.

okuyan arkadaşlara(varsa) not: şimdilik bu kadar devdıbını yazacağım.

REZERVED

sabah şimdiyi yaşıyordum ve bursadaydım
şimdi de şimdiyi yaşıyorum ve istanbuldayım
o zaman zaman değişmez mekan değişir demi anladınız
şimdi asıl konuya gelelim
5 ay önce bir kız şimdideyken beni seviyordu
şimdi aynı kız şimdide ama beni sevmiyor

yani bu dıbına koduklarım hiç sevmemiş ve sevmiyor aynen sevmeyecekler ve sevemeyecekler de bunu kavrayan pe**nsuların halini anlar