sıradan hayat hikayemi anlatıyom

sonra eve giderken dışarıda felan gib gibi dolandım işte anneme söylesem mi diye tam bu sırada yine babamın annemi dövdüğü an geldi dözümün önüne vazgeçtim söylememeliydim.
dedim sonra alt tarafı kulağını çekti aq şu anda hissediyon mu hayır diye felan kendimi teselli ettim salak gibi.
fakat o anki eziklik ve boşluk duygusu asla anlatamam.
zehir gibi kafa vardı sadece dersi dinleyip hiç ders çalışmadan anlıyordum her şeyi çocukluğum sokakta geçiyordu zaten top taso peşinde hep. öğretmenim biliyordu sadece okuldan annemle babamın ayrı olduğunu bende zamanında anneme söylemiştim kimse bilmesin felan diye. annemde hocayı tembihlemiş hocada kimseye söylememişti.
matematik felan özellikle hiç çalışmadan soruları yapıyordum.
beni tanımayanlar bana inek diyordu arkadaşlarımsa hayret ederdi genelde hiç evde ders çalışmadan bu kadar başarılı olmama.