Ne kadar uzun zaman olmuş buraya girip bir şeyler yazmayalı. 4-5 senede hayatımda çok şey değişti sanırım tam olarak farkedemesem de. Büyüdüm, değiştim, yapmam dediklerimi yaptım, kendimle zıtlaştım ve daha bir sürü şey oldu. Geçmişe bakınca bugün daha umutluyum sanırım. Bazı şeyleri çok da ciddiye almıyorum artık. Tabi bu iyi mi kötü mü tam anlayamıyorum da.

Bunca değişen şeye rağmen özümde aynı kalmaya çalıştım. iyi şeyleri kendime katmaya çalıştım. Geldiğim nokta fena değil ama daha denemem ve muhtemelen yanılmam gereken şeyler var. insan büyüdükçe anlıyor gerçekten sanırım. Bazı şeyleri anlıyorum bazılarınaysa hala kafam basmıyor.

Arkadaşlık olarak fena değil işler. Ama daha önce de böyle yakın arkadaş grubu olup hiç ayrılmayacağımı sanıyordum. Sanırım öyle değilmiş. Kendilerini seviyorum ama hayat bu işte belli de olmuyor. Varlıklarından dolayı mutluyum. Umarım onlar da öyle düşünüyordur. Hoş benim gibi bir zorba hakkında böyle düşünmeleri zor ama.

Aşk meşk işleri hala karışık. Bir şeyler oluyor gibi olmuştu. Güzel de olmuştu. Ama biraz korku, biraz mesafe işi yüzünden cesur olamadım. Yani kendimi suçlamıyorum. Ne istediğimi anlayacak tecrübeye sahip olmam gerekirdi. Bu da benim tecrübesizliğimden kaynaklı. Umarım ikimiz için de hayat en güzel şekilde geçer. Kendi adıma özür dilerim.

Bu ilişki meseleleri kafamı gereğinden fazla kurcalıyor gibi geliyor. Bunda biraz özgüvensizlik de yatıyor. Fiziksel ve bazı yönlerden kendimi çok beğenemiyorum. Bu da yukarıda dediğim gibi tecrübesizliğe yol açıyor. En azından bu işlerde ne istediğimi bilecek kadar tecrübe kazanmak istiyorum. Bunun yolu da benden geçiyor.

Aile konusunda sorunlar yaşıyorum. Kavga dövüş değil ama sanki biraz daha iyi bir evlat olabilirim gibi geliyor. Kardeşime gelince o konu daha derin ve üzücü. Evet bana dediği gibi onunla ilgilenemedim. Berbat bir abi oldum. Onun için kendimi düzelteceğim. Gerçekten iyi bir abi olmak istiyorum ve elimden geleni yapacağım.

Mutlu olma kısmına gelince, mutsuzum diyemem ama bir mutluluk halim de yok. Zaten mutluluk böyle bir şey değilmiş onu anladım. Pişmanlıklarım ve hayıflandığım şeyler var. Ama kendimi kabul edip devam ediyorum.

Bugüne gelince, bugün benim doğum günüm. 25 oldum. Artık bir devir bitmiş gibi hissediyorum. 2 ay içerisinde doktor olup çalışmaya başlayacağım. Yetişkin hayatı yani. Eh biraz korkmuyor değilim. Ama kaçmak da bir çözüm değil. Bugün Budapeşte'deyim Erasmus için. Hayatın farklı bir tarafını gördüm. Geçen sene böyle bir şey dense inanmazdım sanırım. Eh bu da hayatın cilvesi işte.

Demem o ki kısa zaman içinde hayatta çok şey değişebiliyor. Beklenmedik şeyler beklenmedik zamanlarda gerçekleşebiliyor. Enseyi karartma bu sene. Elinden gelenin en iyisini yap. Sanırım içimde bir yerde zannettiğimden güçlüyüm. O yüzden korkmadan devam etmeliyim.

Ha bir de sanırım en önemli birkaç konudan birisi, kendimi sevmeliyim. Her gün azar azar ilerliyorum. Bazen umutsuzluğa kapılsam da başaracağım.

Gittikçe bu nick'ten uzaklaşıyor gibi oldu. Kısmen doğru. Melankoli hoş bir şey değilmiş. Eh pek havalı da değil lisedeki gibi :D. Yine bazen yoklasa da melankoliyi yararıma kullanmayı öğrendim.

Kısa bir şeyler karalarım diye girmiştim ama baya uzun oldu. Konuşasım varmış biraz. Şimdi de bitiremiyorum nedense. Burayı günlük olarak tutmayı özlemişim sanırım. Kimse okumasa da ben burada var olmaya devam edeceğim. Şimdi yavaştan mikrofonu bırakma vakti yoksa daha da uzayacak :D.

Dilek işine gelince, bu sene için pek bir dileğim yok sanırım. Yaşadığıma değecek bir sene, yaşadığıma değecek bir hayat olsun.

Doğum günüm kutlu olsun.