4 yılını paylaştığın sevgilinin aldatması

boğazımda düğümlenen cümlelerim, olası bir karşılaşma da vereceğim tepkiler vardı benim, evet o güne hazırlıklı gibiydim..

o aldatış? o gibtirip gidiş yanına kar mı kalacaktı ki?

okulu dondurduğumda; panik atak illetinden korktuğumdan ötürü aylarca hiç evden çıkmadım.. ya bir yerde başıma gelirse? ya trafigin en yoğun saatlerinde arabamda yakalanırsam?

ambulans bile giremez ki bu trafikte? benim kim acile yetiştirecek? başım dönüyor gibi.. ölecek miyim yoksa? allahim ne olur ölmeden bir kere daha karşılaşmayı nasip et.. sonra canımı al..

evden çıkmadığım günler piskolojimi toparladığım ve odamın dört bir köşesinde yer edinen, boy aynalarım vardı..

çocukken onların karşısında saatlerce kendimi seyretmeyi severdim, tıpkı sen uyurken rahatsız olma diye nefes alısverislerimi en azami derecede muhafaza ederken ki gibi..

kuaforumun günlük müdavimiyken, sakallarım senin o pamuk gibi suratını tahriş etmesin diye özenle aldırırken.. 3 haftalık sakallarım, batık yanak kıllarım ve fönde bile ayakta duramayan saçlarım vardı..

aynamın karşısına geçtim senden sonra, o ihanete şahit olan gözlerime baktım.. 70 yaşındaki bir adamın yıllar öncesine duyduğu özlem gibi bakıyordu..

oysa seninde telaffuz ettiğin gibi gözlerim hala daha çocuktu.. ama sen o çocuğu itinayla öldürmüştün.. keşke uykularımda öldürseydin, o gözler şahit olmasaydı keşke..

ama keşkelerimin hiç sonu yok, gibicem bu dilime dolanan "keşke" kelimesini.. gece yatmadan ettiğim bütün duaların ana temasıydı "keşke uyandığımda 4 sene öncesine dönsem, keşke"..

o dersi seçtiğim güne lanetler etsemde geri dönüşü olmadığını düşünerek kendimi hırpaladığımı hissediyordum.

güclü olacaktım, toparlanmaya başlıyor.. festival programında isim yazdırıyor.. bu sene gideceğim tatil için ets turla görüşmelere bile gidiyordum.

boyle uzun süre sessiz kalan populer sanatcılar gibiydim kendi benliğimde, yıllar sonra çok süper bir hayatla çıkacaktım insanların karşısına..

bir kadına daha aşık olacaktım belki de, ya da kendimi kandırıyordum.. o eve el ele soktuğum 24 saat beraber olduğum kadın bile bana ihanet edebiliyorken..

ben dışarıdaki başka yabancı bir kadına nasıl güvenebilecektim ki? ailemin, çevremin, arkadaşlarımın kucağına okadar aciz düşmüştüm ki.. boyle bir olay imkansız gibiydi.

kabullenmek, yutkunmak zor olsa da.. insan ikinci defa aşık olamayacağını kabullenmek istemiyor.. çünkü aşkın en mükemmelini tatmışken.. ihanetin en acısı akıllardan çıkmıyor.

direnmem gerekti, insan 100 defa aynı filmi izleyip ağlar mıydı? artık repliklerini bile ezbere biliyorken "canım kardeşim" filmi canımı acıtıyordu.

o hayatta olmayı mı tercih etmek daha iyidi? yoksa senden yediğim ihaneti.. bunu düşünmek bile beni cıldırtmaya yetecek kadar şiddetliydi..

oğlum iyi misin dediğini hatırlıyorum o taş kalpli babamın?

"iyiyim, çok iyim" baba derken sonunda hıçkıra hıçkıra ağladığım günlerin hesabını sorma zamanıydı, haketmiyordum.. ben güclüydüm, imrenerek bakılan bir hayat felsefem vardi..

zararım yoktu ki benim, kimseciklere hemde.. ihanetin detayları fısıldanıyorduı kulağıma.. staj yaptığı yerde tanıştıklarını dile getirenler vardı, akrabası olduğunu soyleyenler..

uzun sureli birlikte olduklarını.. konular kapanmayacak diye kafayi yememek için kendimi zor tutuyordum.. sadece uyurken optugum goz kapakları vardı aklımda..

cünkü biliyordum, o dudaklarını, yanakları vucudunda paylasmayı akıl edemeyeceği tek yerdi.. çünkü çok severdim ben göz kapaklarını.. okadar hassas öperdim ki ruhu bile duymazdı..

oturduğu semttedeki matbaacılara uğruyordum, düğün, nişan davetiyeleri var mı diye tek tek incelediğim günler oldu.. izin verilmeyen, karşı çıkan esnafa o ketum karakterli çocuk atarlanıyordu..

nispet yapmayı bile deneyecektim.. o benim profilime en az benim kadar uğrayacağını biliyordum.. belki de paranoya yapıyordum..

kapak fotoğraflarım olacaktı facebooklarda benim.. iki kız yanımda 2 yanagımı operken karşıdan birisi bizi fotoğraflayacak, her hafta farklı kızlarla farklı kadrajlarım olacaktı..

eskisinden daha güclüyüm imajı vermek, kanserli hastayı iyilestirmekten daha güctü.. beddua etmedim hic arkasından ama..

sadece tek temennim; allah benim yasadigimi düsmanıma yaşatmasın oldu.. toparlandım evet.. fakat onun bedenine dokunan başka bir el, saçıyla boynu arasını koklayan başka birisi var..

işte bunu düşündükçe kendimi biraz daha hırpalıyor, zarar veriyorum.. ikinci kez aşık olamayacağımı bilsem bile, her gördüğüm kıza acaba bu kac kere yalan soylemistir? kac defa aldatmıstır?

masama oturan niyetini bile anlayamadığım okadar çok kız varken, o masayı terkedip asosyal gibi kampusun en ucra köşesinde bir dal sigara yakarak gününü geçiren birisi oldum..

güvenemem artık ben.. akabinde başka birisiylede evlenemem.. cünkü düşüncelerim zarar verir, cünkü nefes aldırmayacak kadar baskı yapar..

her manevramda da o ziraat bankasının önündeki kadraj takılır aklıma.. haksızlık edip başka bir kızıda seviyormuşum gibi davranamam..

yalnız ve çaresizim artık.. bir nebze buraya yazmaya çalışsam 2 satırda bir banyoya gidip kedi amcığına dönen gözlerimi yıkamaya çalışmaktan yoruldum..

umarım benim yaşadıklarımı kimseler yaşamaz.. allah hepinizi mutlu ve mesut etsin..