asosyalliğin dibine vuruyorum

@120 panpa aynı bensin lan ben de chukla özleştiriyorum kendimi

pencereden kafamı dışarı çıkardım bi kaç insan görüp geri kaçtım

reserved

takılalım mı panpa?

senden farksız değilim

kendimi okuyorum.

tam beni anlatıyorsun güzel kardeşim. hatta birkaç entrynin birebir aynısını dahga önce aklımda kurmuştum. berbat bir durum amk. benim de canıma tak etti.

@1 panpa otur finalleri düşün mayıs sonunu aklına getir ben öyle yapıyorum rahatlarsın bu kadar dert etmene gerek yok :D bunun bütü var ne bileyim alttan alması var falan filan

şukuladım seni kendimi buldum yazılarda.

devam panpa

hüzünlendim gelince okuyacam yaz

bende asosyalim mutluyum

beni anlatmış bin

o değilde benim 1-2 arkadaşım var yinede amk

kanka devam et soluksuz okudum helal valla güzel yazmışşsın şukunu yakala

rezerved lan ağlayarak okuyorum

bi tek maçlara gidince sosyal oluyorum amk. anlamsızca küfürler savuruyorum hemen yanımdakilerle kol kola girip zıplamalar falan. hele 3-4 bira yuvarlamışsam maçtan önce benden iyisi yok..

birinci derece akrabalar dışında misafir falan geldiğinde odamdan çıkmak istemiyorum amk! annem yüzlerce kez odaya gelip kısık sesle beynimi gibercesine 'gel en azından bir selam ver' demiştir. nefret ederim. midem bulanır bu olaydan hele de hayatımda ilk kez göreceksem bu misafirleri amk!

hastaneler korkulu rüyam hiç bi zaman gitmek istemiyorum amk. kendi kendime işimi halletmek ölüm gibidir. evrak giriş çıkış olayına kafam basmıyo benim gerizekalıyım heralde :( neyi nereye zütüreceğimi falan kimse söylemez etmez uyarı yoktur.. gibtimin devlet hastaneleri.. 7-8 yıl önce babamın acil işleri vardı gelemedi. annem ve ben gittik hastaneye annem doktoruma ulaşmaya çalışırken bana da sen git girişini yaptır gibisinden bi şeyler demesin mi? ulan amk ne anlarım ben :( 12-13 yaşında falanım kendimi hiç o kadar aptal hissetmemiştim. birilerine sorduğumda bana mal gözüyle bakmışlardı. işte o zamanlarda babasını arar insan. babacım nerdesin diyodum amk. o günden sonra da hastaneye gitmedim. her türlü hastalığı abartısız ayakta geçiriyorum amk..

geçenlerde kıç üstü düşmüştüm amk bi hafta boyunca sızladı. soyunup da zütten röntgen falan çekerler diye hiç bi şeyim yok rolü yaptım evde.. sızısı yeni yeni geçiyor.. göz kontrolüm için 3-4 ayda bir tanıdık birinin muayenehanesine gidiyorum bi kaç yıldır o kadar.. aslında orada bile sekreterle konusurken geriliyorum o da ayrı bi mesele

bu kadar içe kapanık olmada en büyük etken kuşkusuz küçüklüğünde yediğinin önünde yemediğinin arkasında olmasıdır. annem beni ne kadar çok sevse de sevgisinin zarar boyutuna ulaştığını kardeşime de aynı şekilde davrandığında fark etmiştim. resmen hayata tecrübesiz hiç bi tak bilmeyen insanlar olarak yetiştirildik farkında olmadan. belki beni de bi kere fatura yatırmaya gönderseymiş, ekmek almaya gönderseymiş zamanında böyle olmayacaktım kim bilebilir?

sayısız platonik aşk yaşamışımdır. saymaya kalkışmam bile hata olur. sivrisinek larvalarının yaşama şansı bile benim platonik aşk beslediğim kızlara açılma şansımdan çok daha fazladır.