Bilmem inanır mısınız reenkarnasyon diye bir olay var. Bundan 2 ay önce inanmazdım çünkü doğmadan önceki hayatımı hatırlamaya çalıştığımda sadece karanlık belirirdi aklımda. siz de deneyin aynı şekilde karanlık oluşacak zihninizde. çünkü önceki hayatınıza dair hiç bir anı yok aklınızda. ama 2 aydır zamanla tek tek bir kaç anı hatırlamaya başladım. bana ait değildi bu anılar yani şu anki bedenime ait değildi anılarımda daha farklı bir kadın vardı fakat ruh aynıydı yani ben oradaydım.

Sabri bey ne yapıyorsunuz

aklina geldikce yaz panpa seni yazar kimliginle de taniyalim (;

baly kamu spotu

neyse dönelim 2 ay önceye oturduğumuz yerde baraj var. barajın orada lokanta kurmuşlar işte etrafta çardaklar var çardakları kiralıyorsun falan. ailemle birlikte gittik 2 ay önce. havalar yeni yeni ısınıyor ya hani hemen moda girdik tabi piknik yapıcaz barajın önünde. neyse çardağın parasını ödedik ayıptır söylemesi babam mangalı közlemeye başladı biz de o sırada domates doğruyoruz sofra bezini falan örtüyoruz masaya. o sırada gözüme bir şey ilişti.

sen neettin olum çakmakgazımı çektin kolonyamı içtin amk :D votka redbul denerken votka şişesine mi oturdun olum ne diyon D

kardeş sen çakmakgazı felana mı çektin

rüya görmüşsün sen

sen hala yaşıyon mu lan

olum ne güldüm dıbınakoyim qW:EdA:ÖWe:MQWç

2 ay boyunca hatırlayabildiğim tüm anılar bunlar. herhangi bir nesne obje gördüğümde yeni anılar hatırlamaya başlıyorum. ama bu anılar bana aşırı eskiymiş gibi geliyor. yani şu anki hayatımda yaşamış olduğum 22 sene o anıların yanında 1 saniyeden bile az gibi geliyor.

ileride büyük mermer bir taş vardı. üzerinde de roma alfabesi ile bir şeyler yazıyordu. o sırada aklımda bir şimşek çaktı. hani dejavu olursunuz ya? dejavuya benzer ama çok daha belirgindi. bi anda önceki hayatımı hatırlamaya başladım. sonrası karanlık zaten. bayılmışım...

gözümü açtığımda başımda bir sürü insan vardı zaten 3-4 saniyeliğine bayılmışım. annemin ödü kopmuş bembeyaz oldun ter akıyordu yüzünden dedi. ilk anı o gün gelmişti işte. zamanla daha fazla şey hatırlamaya başladım. önceki hayatımda bir kabilede yaşıyordum. hani kızılderililer gibi ama değil. yani teknolojinin olmadığı zamanın çook öncesi. öyle üzerimizde yapraktan kıyafetler de yok daha çok ayı ve kurt kürkü giyiyoruz. binek olarak geyik kullanıyorduk. belirli bir dilimiz lisanımız da yoktu ya da ben hatırlamıyorum sadece hatırladığım 3 çocuğu olan bir anneydim ve avlanmaya çıkıyordum sürekli. en yoğun yaşadığımız duygu da korku hüzün ve belirsizlik duygularıydı. tanrı allah falan bilmiyorduk tek bildiğimiz hayatta nasıl kalınabilinirdi. 2 kızım 1 oğlum vardı. kaplumbağa, kuş, yılan, fare (en lezzetlisi) gibi küçük avları biz kadınlar avlıyorduk. sopalardan mızraklarımız vardı.

daha büyük olanlar mesela geyik domuz kurt ayı vs. erkekler avlıyordu. kocama ait bir anı yok aklımda. nerede olduğuna dair anı da yok. sürekli göç ediyorduk harabeler buluyorduk. etrafımdaki insanlar kabilemdeki yani hepsi çekik gözlülerdi. sanırım ben de öyleydim kendi yansımamı göremedim hiç ayna falan yoktu. su birikintisinden de belli olmuyor tam anılar zaten karışık aklımda. kaplanlardan çok korkuyorduk her daim çocuklarımızı avlayıp yetişkinleri yaralıyorlardı. bu yüzden kaplan izine rastladığımız yerden hemen göç ediyorduk. aşırı büyük ve öldürmesi de zor. çevik hayvan çünkü. zaten geyiklerimizin ve avladığımız hayvanların kokusuna buluyordu bizi hep kaplanlar.

yarın seçim var ya buda bi sabotaj beyler zihnimizi gibiyor herif