geçenlerde bir itiraz dilekçesi yazılması icap etti. iki koca saat uğraştıktan sonra yüz kelimelik bir yazıyı yazabildim. tabii isteksizce bulaştığım bu işin ayrıntılarını öğrenmek için geçmişteki birkaç karar hükmünü okumam ve sindirmem gerektiğinden ötürü bu kadar zorlanmış olabilirim. her ne kadar konu ve üslup beni zorlasa da yine de artık öyle bir beceriden eser kalmadığını acı biçimde kabullendim. son okuduğum kitabın üzerinden yıllar geçti. edebiyata olan ilgim de çoktan tükendi. sözlüğe bile girmek içimden gelmiyor. sanırım içimdeki o küçücük hazineyi de yararsız şeylerle tükettim. en çok korktuğum şey ağır ağır yaşamımı kuşatmakta...